VERLEDEN EN HEDEN RAKEN ELKAAR TUSSEN DIJKENen in Schiedam a w. Van dc apen geleerd wmm Rotterdam niet onbewoonbaar m D. v. d. HEUVEL METRO-POOL Wfan W en U en iedereen n 1/Quimte „ZIT" OP HET KASTEEL Levensgeluk is meer dart materieel gewin in Delfshaven en Spangen en Oud-Mathenesse voor it annonce UITCAVE STICHTINC EURO-APPEL VERSCHIJNT IEDERE WOENSDAC 21 MAART 1962 EERSTE JAARCANC NUMMER 1 s - - Y >f >f Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y X- Y Y Y Y Y Y Y Suede en \appa Kleding Exclusieve modellen Voor ieder figuur naar maat. Afles op eigen atelier ver- vaardigd, dus goedkoper. Event, bezoek aan huis. Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y ik Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y Y ~k Y Y Y Y Y Y Y Y k Y Y Y Y k k k Y Y bruff iiino/' hual '.YV yinvilt'i's glial nifg altijd, maeilertaal ★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★-A-** I Mil*#* elf shaven, Spangen, Oud- M m Mathenesse drie stads- gedeelten met een eigen verleden. Niet kleurloos en niel aaneengeklont tot wezenloze steenwoestijnen zoals de tie gen- tiende eeuiv ze maakte. Welke historische rijkdommen liggen er voor nog korte tijd in Delfs- liaven. Is het niet een van de wei- nige plekjes waar men als het ivare de geschiedenis nog van de straatkeien proeft? Naast dit tastbare stuk oudheid, waar nu de bewoners onder wie kunstenaars die aan het verleden gehecht zijn de muren om zicb heen horen slopen omdat hier het moderne verkeer zich dwars door het pittoreske Delfshaven wil boren. ligt het door ons blad bestreken stadsdeel evenzeer op historische gronden. Weet u, bijvoorbeeld, dat de Schiedamseweg en de Mathenesser- dijk al omstreeks 1250 als water- kering bestonden? Weet u. dat de Spangense-polder, jok wei Spaansepolder genoemd tussen 1250 en 1300 vorm heeft ge- kregen en dat het is genoemd naar het Huis ter Spangen, circa 1307 door Philip Uternesse of van Matenesse gebouwd? Weet u. dat Delfshaven tot 1886 een zelfstandige gemeente is ge- weest na tot 1795 deel te hebben uitgemaakt van de stad Delft en dat het eerst in het begin van de vijf- tiende eeuw is ontstaan? Waarom wij deze enkele histori sche feiten onder de aandacht bren- gen? Omdat velen de belangstelling voor de historie hebben verloren en hun eigenlijk alleen nog maar het Op het einde van de Broersvest ligt het statige Proveniershuis, overblijfse] nit een groots en rijk verleden. Nu de laagbouw, die het oude stadsbeeld geen goed deed, is weggebroken, wint het zo mogelijk nog aan voornaamheid Wanneer de Rijks H.B.S. en de Brand- weerkazerne verdwenen zullen zijn en ook Schiedam zijn nieuwe stadhuis zal hebben. zullen oud en nieuw met el- kaar zijn verzoend. De aanleg van een groot verkeers- plein. dat door het Proveniershuis en het nieuwe stadhuis geflankeerd gaat worden, is reeds in voile gang. Welis- waar heeft het park het moeten ont- gelden, maar het ziet er naar uit dat het geheel er stedebouwkundig op zal winnen. Op 1 mei van dit jaar moet het klaar zijn; alsook de verbinding met de nieuwe stadswijk in Nieuwland over de Proveniersbrug. Zo reiken oud •n nieuw Schiedam elkaar de hand. Daarnaast wordt hard gewerkt aan het Stationsplan, dat grote perspectie- ■wen opent. Een brede verkeersweg, die tussen het nieuwe stationsgebouw en de reeds aangelegde perrons zal lo- pen, zal enerzijds aansluiten bij het Rotterdamse wegenplan, waardoor o.a. het Marconiplein zal worden ontlast. en anderzijds bij de grote weg langs de spoorlijn naar Vlaardingen. Het doortrekkend verkeer zal dan het ■tedelijk verkeer en vooral ook het •todsvertier niet langer storen. 9 Ter kennismaking met dit blad op vertoon van adver- tentie tot 27 maart a.s. f 10,k o r t i n g. ZOUTZIEDERSSTRAAT 8 Telefoon 5 94 33 Gratis huis aan huis verspreiding in Delfshaven, Spangen, Oud- Mathenesse en Schiedam: Sin- gelkwartier en Stad Redactie en advertentieafdeling Oude Djjk 261a, telefoon 131354 Postbus 410 Giro 429100 Stichting Euro-Appel Emmalaan 77, Rotterdam-12 Bank: Amsterdamse Bank B(jkantoor Straatweg, Rotterdam Niemand vindt het vanzelfsprekend dat miljoenen mensen honger lijden" Geen mens wil een atoom-oorlog. En wie wil worden opgehitst tegen z'n medemens, zijn buur- man of stadgenoot Iedereen wenst licht en lucht voor zijn kinderen en vrede en welvaart voor alle volkeren. Velen vragen zich afis de nationale en Internationale sport het enige terrein, waarop mensen elkaar kunnen ontmoeten en waar samenwerking mogelijk is Wie verheugt zich niet om een gemeentebeleid dat de bewoonbaarheid van de stad stelt boven het prestige Hebt U ooit iemand ontmoet, die het een journalist kwalijk nam dat deze voor de rechten van een ander opkwam of pleitte voor een ruimer recreatiegebied bij de stadswijk Is het geen hoopgevend verschijnsel dat de kerken hun protest tegen elkaar laten verstillen en naar eenheid en gemeenschap zoeken Bent U misschien in de stad gaan wonen omdat U van de een- zaamheid en de stilte houdt zoals de boswachter op de veluwe? En wie betrekt een flatwoning om er een kluizenaarsbestaan te leiden en is niet gevoelig voor een attentie van een medemens? Kijkt U's avonds naar het wereldnieuws op de televisie en naar de verre tochten van de avonturier om uw eigen omgeving, uw eigen stadswijk te vergeten? Is het lief en leed van de Afrikaan en Algerijn U meer nabij dan dat van de mensen uit uw eigen buurt? Wie zijn eigen omgeving vergeet, Wie zich afsluit voor alles, wat de mensen om hem heen bezig houdt, Wie zich niet waagt in de vragen en problemen van de eigen buurt, Wie niet een groot hart heeft voor de kleine wereld om hem heen, Wie het spel der wereldpolitiek met aandacht volgt en aan het spel der eigen kinderen voorbij ziet, Wie veel heeft gestudeerd en daarom meent dat hij niets meer behoeft te leren van de mensen, met wie hij dagelijks omgaat, Wie als gelovige zich in een burcht heeft verschanst en met een prinsheerlijk gevoel aan alle tegenstellingen voorbij gaat. Mist naar wij menen de enige kans om waar- lijk een „groot" en een „goed" mens te worden. „Metro-Pool" wil een blad zijn, dat van en voor iedereen is die h.et wekelijks bij zich in huis vindt. Het wil in het kleine ver- spreidingsgebied de „grote" afstanden wegnemen. Het wil aandacht schenken aan alles, dat „gewoon en van iedere dag is" waarvoor de grote pers, de radio en televisie geen aan dacht hebben - omdat de vraag van alle mensen naar geluk, naar eenheid en gemeenschap, naar rechtvaardigheid en ver- draagzaamheid, naar meeleven en naastenliefde begint in het eigen huis, de eigen buurt, de eigen wijk en de eigen stad. REDACTIE „METRO-POOL" heden interesseert. En toch, als men eens nagaat, wat er zoai gebeurd is op de plaats waar men thans woont, zal men verbaasd zijn over de ont- dekkingen die men dan doet. Als ik stiuiks tic Dit stuk Rotterdam-West is door het water altijd wat ge'isoleerd ge- weest. Nog worden wij dagelijks ettelijke malen, soms in het hoist van de nacht, hiermee geconfron- teerd. Dan slaan de kleppen van de Lage Erfbrug of van de Mathenes- serbrug weer net open om het voor ons gevoel onuitstaanbaar trage scheepvaartverkeer voorrang te ge- ven. De schipper lijkt dan een soort stille triomfator die met zijn slakke- gang in staat is, het verkeer weer eens voor een kwartier, of meer, in nog grotere verwarring te brengen. Er zou een pittige „song" zijn te componeren met als titel een varia- tie op het befaamde My fair lady- lied van Johan Kaart: „Als ik straks de brug maar haal". Bruggewrevel is misschien wei een kenmerk van de mensen die graag lopen over de Mathenesser- weg, door het oude Delfshaven, op de Schiedamseweg en straks in een „groengordeltje" dat aan de Gijsing- Iaan nu in aanleg is. Dat is intussen een andere karak- teristiek van dit stadsdeel; het ont- komt al evenmin aan de vernieu- wing. Hier heeft zich het curieuze feit voorgedaan, dat het Britse bom- bardement van 31 maart 1943 er niet toe leidde dat voor een woonwijk een zakenkwartier in de plaats kwam zoals elders in onze stad maar dat oude huizen door nieuwe woningen werden vervangen. A it'll w gussvn tun! Zo zijn dan in de nabijheid van de uit de twintiger jaren stammende woningblokken van de beroemde architect J. J. 3. Oud in Spangen, de hypermoderne, acht woonlagen hoge torenflats verrezen aan de Gijsing- laan. Daar ontstaat nu dus ook een parkje, een van de weinige plekjes groen die men in Delfshaven-Span- gen-Oud-Mathenesse zal aantreffen. Een hoofdstuk op zichzelf, de recrea te, de groenvoorziening, kortom het brengen van de natuur bij de men- sen in hun glazen en betonnen stol- pen. Dan komt er de nieuwe verkeers- uijectie richting Schiedam-Marconi- plein. Ten slotte ligt daar nog het Witte Dorp als het ware ongeloof- waardig landelijk geleund tegen de Rotterdamsedijk. Daarvoor zijn ook al afbraakplannen uitgewerkt. Men ziet het: oud en nieuw raken elkaar op vele punten. Dit betekent dat hier een harmonisch samengaan mogelijk is geworden tussen verle den en heden, zonder dat men be hoeft op te treden als pioniers, zoals de mensen in geheel nieuwe wijken (beluister de Lombardijen-verhalen maar eens). Prent en foto op deze pagina sym- boliseren in uitersten de combinatie van oud en nieuw, waaraan „Metro- Pool" alle aandacht hoopt te schen ken. Het blad wil een communicatie- middel, een schakel, worden tussen de bewoners ervan en stelt zich tegelijk ten doel, heden en verleden aan bod te doen komen. Misschien minder imposant, maar in elk geval groter van opzet dan het in 1572 verwoeste Huis ter Spangen, is het by jong en oud bekende Kasteel. zoals de behuizing van ons ailer „Sparta" wei genoemd wordt. Het gaat er beslist vreedzamer toe dan in de tyd van de Hoekse en Kabeljauwse twisten, toen in die Spangense burcht meermalen de rode haan kraaide en er hevig werd gevochten. De gevecli- ten, die in onze eeuw op de achterge- legen velden worden geleverd, zjjn slechts van sportieve aard. En de schermutselingen met supporters van de tegenstander worden hoogstens met de blote vuist beslecht. Onze foto geeft het Kasteel enigszins verborgen weer, schuilgaand achter de tribunes aan die korte zyde. Voor al van daar uit worden de partijen aangevuurd met kleppergeluid, getoe- ter en yells. Van daar uit hebben ouderen onder ons nog een Cas Ruf- felse zien spelen, een Bok de Korver. een Henkie Steeman. De publieke belangstelling is in de loop der jaren zo groot geworden, dat men gegadigden voor een plaatsje op een van de tribunes vaak moet teieur- stellen. Maar het leed Is nu geleden. Onze gelukwensen aan de Kasteelhe- ren, nu de bouwvergunning is afge- komen. Met een nieuwe tribune gaat Sparta een glorieuze toekomst tege- moet. Dat is de overtuiging en wens van velen. Guur, he!" klaagde het achter me Het heet'd een aohtste slag tussen de opgesiagen jas- kraag naar links wurmend, kwam er een donkere ringbaard binnen mijn gezichtskring. „Mot u ook op lijn 4?" schorde de- zelfde stem van onder een snor uit. „Je zou van 't wachten het habbiebabbie krijgen!" Ik had, op de Blaak bij de tramhalte staande, al minuten lang enige sym- bolische relatie trachten te vinden tussen het paard daar boven op het dak en „Jet", die tegen de gevel van een ander bankgebouw is vastgeplakt, of tussen haar en Zadkine's schepping. Lijn 4 Iiet nl. weer eens op zich wach ten. Ik wilde naar de stad van burge- meester Peek en Pierre Jansen. ,,'t Is hardstikke fout met de tram tegeswoordig," zei een kleumende vrouw, als dame gekleed. ,,'t Zal wei weer een dondertje geven as ik bij me mevrouw in Spangen te laat kom aanzetten. Ja, ik ben hulp in de huis- houding en heb vier mevrouwen in de week. Dinsdag. woensdag, donderdag en vrijdag. 's Maandags sta ik zelf aan de was. Thuis natuurlijk. Maar dins- dags ga ik wat ploeteren in Oud-Ma thenesse. woensdags mo'k naar 't Sin- gelkwartier in Schiedam, donderdags heb 'k een makkie ergens op Delfsha ven en vandaag is madam in Spangen aan de beurt. Een ongemakkelijk stukkie ete. Maar 'k zoek voor die dag -MV.,' een ander klussie, waar 'k om 'n uur of vier bes.ioer kao zegge. Vriidags- avonds mo'k ormuers strijken, Vant tegeswoordig met die vrije zaterdag Me vent zal me zien ankomme, as ik zaterdags nog 'n poot uitsteek. Kijk daar's bij het viaduct. Komt ie daar niet? Of is't Lijn 3, die naar de apies gaat?" Het was mderdaad een „drie". Met een soepel geruis kwam de wagen aanzoeven en aan de halte jaloezieden de poorten ervan open. Onder de slechts luifelende maar weinig beschutting biedende abri ble- ven wei tien stakkerige figuren ach ter. „Wil je gelove," zei de vrouw die een dame kon zijn, „da'k net zo lief in deze wagen was gekrope? An de apies heb 'k me hart verpand, hoor. 't Is nou hardstikke fris, maar somers. as me Henk vrij hebZonder manke- ren gaan we 'n daggie naar de apies. Ik lach me altijd krom om die beeste. Net mense, he. Me drie kindere gaan al niet meer mee. Die zijn onderde- hand tieners geworde. U weet toch, wat dat zijn, niewaar? Nou, die voe- len zich al boven de leeftijd. Da's te begrijpen, he? Maar vroeger. Af- fijn, ze hebbe in de Diergaarde veel geleerd. Van de apies bedoel ik. Mot je me kroost zien danse. Die ene jon- ge van me slingert z'n grietje al net zo van zich af en naar zich toe, alsof ie zo'n aap is. Hardstikke gek, natuur lijk. Voor ons ouwere, niewaar? Maar doe d'r 'ns wat aan? Me Henk zegt, dat we toch in l'eite afstammen van de apen. Hij heit 'n betere school ge- had dan ik, dus hij zal 't wei weten. Maar 'n moeder is anders he. Die kijkt verder dan d'r neus lang is. Niet da'k nou zo'n klein neusie heb, hoor". Aan de kant van 't station „Blaak" kwam eindelijk een tram in zicht met de dubbele bestemmingsaanduiding. Een vier. Jet en het paard-in-de- lucht en Zadkine achter mij latend vroeg ik mij af, hoeveel ouders er iets van de tegenwoordige jeugd begrij pen. Hoeveel „tieners" er iets van vorige generaties willen opsteken. En wat er gedaan moet worden om onze taal zuiverder te houden. Ad Rem D ear u het eens met de LJ vaak gehoorde klacht dat Rotterdam een prachtstad is om er te iverken maar niet om er in te leven? Is het alles bij elkaar werke- lijk zo triest als wordt voor- gesteld De binnenstad heejt niet meer haar vooroorlogse gezel- ligheid; met het hart is ook veel van de sleet verdwenen. 't Is waar. Er bestaat nog een groot tekort aan woningen en wijkgebouwen. Toegegeven Wie zegt dat er meer kerken moeten komen. mag de behoe[ 'c aan meer zwembaden met ontkennen. Ook verpleegin- richtingen van zieke bejaarden zijn nodig. En tehuizen voor geestelijk misdeelde stadgeno ten. En winkels, en abri's waar we kunnen schuilen als wij bij slecht weer op tram o[ bus moeten wachten, en speeltui- nen en alstublieft nog een itukje groen. Maar indien we er nu van titgaan. dat Keulen en Aken niet op een dag zijn gebouwd en we overzien eens wat er sedert de oorlog wei tot stand is gekomen (een gigantische prestatie, nietwaar?!), mag dan zo generaliserend worden beweerd dat in het nieuwe Rotterdam niet is te leven Wat is leven eigenlijk I s het voor alles welvaart Het bezitten van allerlei kost- monie heerst? Met gemeen- schapszin in groter verband van stad en land Met dank- baarheid voor het eigen be- staan en eerbied tegens dat van anderen Wie dur[t zeggen dat wij naar dit alles niel kunnen stre- ven in Rotterdam Is hier dan bare zaken waar men vroeger niet aan kon tippen Is leven het bewonen van een weelderig ingericht. vrijstaand huis Een stuk bos of een olas vlak voor de deur Al deze dingen zijn bege renswaardig. Maar zou I e- v e n misschien ook iets te maken hebben met innerlijke rijkdom Met het bezitten van een baan waarin we ons met plezier uitleven Met het ver keren in een gezin of een an dere gemeenschap waar har- echt geen plaats voor zovelc kostbare zaken. waarvan ieder mens, onyeacht rang, stand loonklasse of belastingschaal zijn deel kan rerwerven Ze ker weiEn daarmede kar een mens zich rijk voelen on der alle omstandigheden. Niet in het materiele maar in het qeestelijke vlak is de zin van het leven te ontdekken. De vloek van onze tijd ts dat velen zozeer op materieel gewin uit zijn dat zij aan ver- rijking van het innerlijk niet ol nauwelijks toekomen. Deze mensen groeien scheef. Geeste lijk. Omdat zij de beide ele- menten van hun bestaan niet met elkaar in harmonie weten te brengen. Dan besluipt hen de on vrede. raken zij de zin van het leven kwijt omdat de ..aansluiting" met het Hogere zoek is. Wie dit contact nog wei bezit en voelt, kan over al le ven. Voor hem (en haar) zal Rotterdam bewoonbaar blijven. En wat meer iswie het geluk in zich draagt. zal de helpende hand uitsteken zodra hij (en zij) ziet. dat anderen het geluk dreigen te verliezen of alrceds •erloren hebben. Zou dit laatste misschien te aak mankeren in onze mas- *ale Rotterdamse ..samen- eving waarin zoveel eenza- men zijn En is deze „onbe- woonbaarheid" niet veel erger dan welke tekortkoming ook Rotterdam meer leefbaar maken Akkoorden liefsi zo snel mogelijk! Maar dan niet eenzijdig

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Metropool | 1962 | | pagina 1