SPANGEN EN OUD-MATHENESSE
KR1JGEN HUN ZWEMBAD
NIEUWE „KANSEN" VOOIt OE JEUOI)
Gouverneur af
Even denken....
Als oude kerkmuren
konden spreken
Nieuwe speelplaalsenook in Tussendijken
hun
getuigenis
onze zorg
I^uimte
voor Vw
JL
it
UITSLAG
Even denken
is
annonce
In ons eerste nummer hebben wij uitvoerig de
erbarmelijke situatie geschetst, die er in Oud-
Mathenesse op het gebied van de recreatie en de
sportbeoefening bestaat: geen zwemgelegenheid,
te weinig gymnastieklokalen, geen zaaltje zelfs
voor bruiloftviering, laat staan voor een vermaaks-
avond van groter allure. Men is voor vrijwel elke
sportbeoefening aangewezen op elders gelegen
terreinen, voorzover die dan nog beschikbaar zijn.
10
11
De Sint Janskeik of grote kerk te Schiedam was voor de
Hervorming toegewijd aan de heilige Johannes de Doper. De
bouw werd begbnnen ongeveer op de plek waar vroeger een
houten kerk had gestaan.
Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is de kerk in
de loop der jaren gewijzigd door verruiming van het bouwplan
en men kan de bouw voltooid achten in 1425. Waarschijnlijk
begon de bouw in 1339, zodat men 86 jaren aan de kerk gebouwd
heeft. Andere bronnen vermelden dat er negentig jaren aan de
kerk gebouwd werd.
De kerk is zeer eenvoudig van bouwtrant. Het is een zeer
sobere vorm van gothiek. De ruimte wordt verdeeld in een
middenschip en twee zijbeuken, onderling gescheiden door
pilaren en bedekt met een drieledig dak. Voor de Hervorming
bevonden zich in het koor twee kapellen, een op het graf van
de Heren van Spangen, in de andere was een marmeren tombe
ter ere van de H. Liduina aangebracht.
In vergelijking met andere steden is de Hervorming in Schie
dam nogal zachtaardig verlopen. Zij beperkte zich tot het
verwijderen van de beelden en het in beslag nemen van de
kerken. Dat er bij het verwijderen van de beelden niet bepaald
zachtzinnig werd gehandeld, bewijzen intussen de vele brok-
stukken en scherven die men in putten en kuilen aantroi en
die bij de laalste kerkrestauratie aan het licht werden gebracht
Maar niemand liet tijdens de Hervorming om der gelooiswille
het leven. De kloosterlingen werden na de sequestratie van
overheidswege gealimenteerd. Dat er voor de Hervorming vele
kloosters binnen de veste van Schiedam bestonden, bewijzen
de vele straatnamen, die ons aan die tijd herinneren, zoals
Broersvest, Broersveld, St. Annazusterstraat enz.
De tekening toont u het kerkinterieur tijdens een avonddienst.
Duidelijk is te zien, dat de kerk nogal enige asymmetrie
vertoont. Bij de restauratie heelt men ook niet alle gevolgen van
verzakkingen en verwringingen kunnen wegwerken. Maar over
het algemeen maakt dit bedehuis een waardige indruk.
Oude gebouwen roepen herinneringen op. Het zakkendragers-
huisje en de woning van Piet Hein in Delfshaven, het Prove-
niershuis, de vele molens uit vroeger dagen en de oude Kerk in
Schiedam zijn niet alleen de resten, maar ook de getuigen.van
een verleden. Wie zich daarin verdiept, wordt onherroepelijk
geboeid door de feiten en gebeurtenissen, de situaties en levens-
gewoonten, maar heel bijzonder door de mens, die op een of
andere wijze ook toen de geschiedenis van zijn tijd heeft ge
maakt en bepaald.
Het recreatieprobleem raakt even-
wel niet enkel Oud-Mathenesse.
Vrijwel het gehele Rotterdamse
gebied, dat „Metro-Pool" op het
ogenblik bestrijkt, zit ermee. En het
is daarom, dat wij in kamer 230 van
ons stadhuis eens een praatje zijn
gaan maken. Daar zetelt de heer
P. Burik, die er op het door ons
bedoelde gebied de ambtelijke
scepter zwaait en volgaarne bereid
was met ons de bezwaren van de
bewoners in dat uiterste westen on-
der ogen te zien en de plannen
bekend te maken, welke van ge-
meentewege bestaan om zoveel mo-
gelijk aan die bezwaren tegemoet
te komen.
Maar u moet, zeide hij, niet den-
ken, dat de oplossing eenvoudig is
en radicaal kan zijn. Men kan wel
zeggen, dat van Delfshaven tot en
met Oud-Mathenesse alles vrijwel
is volgebouwd. Niet alleen de be
woners zitten dus met het probleem,
ook de gemeentelijke autoriteiten.
In de huidige situatie van woning-
tekort kan men moeilijk gaan ver-
langen, dat we aan't afbreken gaan
om recreatiemogelijkheid te schep-
pen.
Voor die redenering is o.i. alles
te zeggen. Men kan nu wel de
schuld werpen op vorige generaties,
die weinig oog hebben gehad voor
recreatie en alles wat daarmee ver-
band houdt, doch daarmee komen
we niet verder. Niet alle ontwikke-
lingen zijn jaren tevoren te bezien
geweest. Denken we maar eens aan
het parkeervraagstuk, dat vrijwel
elke gemeente boven het hoofd is
gaan groeien.
II fin iff ruimiv
Vol trots wees de heer Burik op
het stadsplan van Rotterdam, dat
een gehele wand van zijn kamer
beslaat. Hij wees daarbij op de ont-
wikkelingen aan de periferie van
Rotterdam-Zuid, waar alles nog
mogelijk is. Flinke groene viakken
op die kaart wijzen erop, dat men
aldaar wat de recreatie en de groen-
voorziening betreft op z'n qui vive
is. Maar ons uiterste westen boven
de Nieuwe Maas biedt jammer ge-
noeg weinig ruimte meer. Het is
daarom ook, dat men van ambte
lijke zijde uitermate tevreden is met
het besluit van de gemeenteraad,
nog niet zo lang geleden genomen,
om de terreinen achter de Dier-
gaarde, in Blijdorp, voor recreatie
te behouden en niet te bestemmen
voor de bouw van de Nederlandsche
Economische Hoogeschool. Was het
besluit anders uitgevallen, het zou
althans voor Spangen en Oud-Ma
thenesse een ramp betekend heb
ben. Zeker, dat terrein ligt niet om
zo te zeggen naast de deur, maar
het is toch met niet al te veel
moeite bereikbaar.
Gelukkig beschikte men wat
Spangen en Oud-Mathenesse be
treft nog over Vreelust, op de kaart
te zien als een groene knobbel.
Daar kon het een en ander gebeu-
ren. Sparta beschikt daar reeds
over een paar oefenvelden en de
Spangenaren kunnen er gemakke-
lijk komen via een weggetje over
de dijk van de Spaanse bocht. De
bedoeling is dat weggetje eertijds te
vervangen door een tunnel onder
de spoorbaan.
Men zal zich herinneren, dat er
een speeltuin geweest is, „Het
Westen" geheten. Op die plaats is
nu een school gedacht, maar elders
zal die speeltuin in moderner
vorm herrijzen. Er komen ook nog
tuintjes voor de jeugd, z.g. school-
werktuinen.
Wat evenwel het voornaamste is
en dit zal het gehele uiterste
westen deugd doen Vreelust zal
er binnen niet al te lange tijd een
overdekt zwembad krijgen, met een
open bad ernaast.
Wij hebben op dit gebied eerst
moeten zorgen voor Rotterdam-
Zuid, verzekerde de heer Burik.
Daar was men van alle zwemge
legenheid verstoken. Nu staat dan
het westen op het programma. De
voorbereidingen zijn reeds getrof-
fen en er is reeds opdracht gegeven
een architectenbureau aan te trek-
ken.
Wat de gelegenheid tot sportbe-
oefening aan de Abraham van
Stolkweg betreft, aan de andere
kant van de Schie dus: daar is men
aan het van 't latijn. Het gehele
westen zal zijn wijkrecreatiegebied
moeten gaan vinden in de Blijdorp-
polder, die men, zoals gezegd, daar-
voor heeft weten te behouden.
Ihf vollisiuiiulvrs
Aan de Abraham van Stolkweg
vindt men sinds jaren sportterrei-
nen en volkstuinen. In verband met
de nieuwe plannen aldaar zal daar
functioned een opschuiving moeten
plaats vinden. Het vraagstuk van
de volkstuintjes baarl de meeste
zorg. De tuintjes zijn veelal in het
bezit van oudere mensen, die er
sinds jaren al hun hobby van ma
ken bij gunstig weer er met hun
gezin gehele dagen te vertoeven.
Echte gezinsrecreatie dus. Van ge-
meentewege wordt naarstig gezocht
naar een oplossing, welke aan de
historisch gegroeide belangen tege
moet komt.
En wat de kinderen betreft: reeds
is er op de Hogenbanweg, tegen
Schiedam aan, een rolschaatsbaan
gemaakt en gezorgd voor andere
speelgelegenheid. Van die rol
schaatsbaan wordt druk gebruik ge
maakt. Een tweede speelplaats voor
de kinderen wordt aangelegd in de
Prof. Poelslaan, net even voorbij
het Witte Dorp.
Ook Tussendijken krijgt een
speelplaats. nl. bij de grote flatge-
bouwen tussen de 2e Gijsingstraat
en de Rosener Manzstraat. Daar zal
ook schoolsport beoefend kunnen
worden. De uitvoering ervan wacht
op het afbreken van enkele panden.
Kon oxporimont
Zoals men weet wordt er hard
gewerkt aan de aanleg van Rijks-
weg 20, de grote verbinding uit de
richting Utrecht via het Blijdorp-
plein naar Hoek van Holland. In de
Spaansepolder bevinden zich drie
sportterreinen, twee voor voetbal
en een korfbalveld. Die zullen iets
verschoven moeten worden in ver
band met de aanleg van die rijks-
weg. Van deze gelegenheid zal men
gebruik maken om te gaan experi-
menteren met een z.g. half-verhard
veld. Daarop komt geen grasmat,
maar men verwacht ervan. dat het
bespeelbaar zal zijn bij weersom-
standigheden, die spelen op een.
grasveld niet mogelijk maken. Men
heeft wat dit betreft goede her-
inneringen aan het Schuttersveld,
dat in feite een koolasterrein was.
doch zelfs na hevige plensregens
bespeelbaar bleef. Natuurlijk zal de
proef niet met koolas genomen
worden. Er zijn tegenwoordig an
dere stoffen genoeg, die het gevaar
van verwondingen, welke men op
een koolasveld zo licht bij het
vallen kan opdoen, tot een mini
mum te beperken.
Korst tlo sanorinp
En tenslotte wat Delfshaven aan-
gaat: daar zal cerst de sanering bij
de Coolhaven haar beslag moeten
krijgen, wil men voor dit stadsdeel
ook iets kunnen gaan doen.
Nog eens, zo besloot de heer Bu
rik, de problemen voor het uiterste
westen van onze stad zijn minder
gemakkelijk oplosbaar dan in ge-
heel nieuw aan te leggen wijken,
maar van gemeentewege wordt
gedaan wat mogelijk is. En als de
plannen, die we hebben, eenmaal
verwezenlijkt zijn, zal er toch aan
de wensen van velen tegemoet ge-
komen zijn.
Bij oefenmeester Piet de Visser,
in vaste dienst van de R.V. en A.V.
Sparta, hoort de jeugd. Zijn jong
gezicht („ik ben 26") vertoont haast
nog geen rimpels en zijn bruine
ogen gaan glanzen als het gesprek
komt op de hobby, die tevens zijn
dagelijkse werk vormt.
Piet de Visser heeft als voor
naamste taak bij Sparta, het trainen
van de jeugdige voetbalspelers. Na
een opleiding van drie jaar op
C.I.O.S. in Overveen (Centraal In-
stituut Opleiding Sportleiders),
kwam hij in 1957 in Spangen te-
recht, waar hij eerst vier jaren
achtereen assistent van oefenmees
ter Neville en tevens trainer van de
jeugd was.
Sinds kort is daarin verandering
gekomen. Er gaan immers grote
dingen gebeuren. Op 28 april zal in
Spangen officieel het nieuwe sport-
park Vreelust worden geopend en
daar zal de jonge K.N.V.B.-oefen
meester pas ten voile kunnen op-
gaan in het werk, dat hem als voor
naamste taak is gegeven: training
en vorming van de jeugd.
Met de opening van het nieuwe
sportpark komt een eind aan een
verre van plezierige situatie. Toen
het oude Vreelust enkele jaren ge
leden aan de spoorwegplannen
moest worden opgeofferd, waren er
reeds plannen voor de aanleg van
nieuwe velden, pal naast het vroe-
gere terrein. De verwezenlijking
duurde echter veel langer dan in de
bedoeling lag met als gevolg dat
vooral voor de jeugd te weinig tijd
en plaats beschikbaar bleek voor
een goede training.
Er was nog een andere oorzaak
waardoor het verlies van het oude
Vreelust bitter schrijnde. Trainer
Piet de Visser kan daarover mee-
praten. Op het complex van sport-
velden, waardoor nu een dijk loopt
die treinen van en naar Rotterdam
draagt, werd weldadig aandoend
werk verricht. Elke woensdagmid-
dag immers stelden trainers en le-
den van Sparta zich hier beschik
baar voor de jeugd tot twaalf jaar,
die naar hartelust op de velden
mocht voetballen. Ieder was wel-
kom: de jonge leden van Sparta,
maar evenzeer al die anderen, die
nog niet aan een sportvereniging
waren verbonden.
De voetballertjes in spe werden
op de terreinen verdeeld in groepen,
die elk een half veld als voetbal-
veld kregen toegewezen.
Gebeurde het, dat de belangstel-
ling te groot werd (soms waren er
meer dan tweehonderd liefhebbers),
dan werd de tijd eerlijk onder de
knaapjes verdeeld
„Wij hielpen de jongens zoveel
als mogelijk was", vertelt trainer
De Visser. We organiseerden wed-
strijden van de ene straat tegen de
andere en ook met buurt- en andere
verenigingen hielden wij nauw con
tact. Het was een goede tijd. We
leerden de jongens om sportief te
zijn, om hun beurt te kunnen af-
wachten, kortom zij leefden zich
niet alleen uit, maar kregen onge-
merkt ook nog wat opvoeding
caaeau".
Een goede tijd, zeer zeker.
Een tijd, die enkele jaren geleden
tot het verleden ging behoren, maar
die nu opnieuw en met meer belof-
ten dan tevoren terugkomt. „Het
nieuwe Vreelust", aldus De Visser,
„wordt een droomoord voor grote
mensen en kinderen. Het omvat
o.m. drie sportvelden en een ver-
hard terrein van 100 bij 65 meter
Elke woensdagmiddag en in de
uren na schooltijd zullen de hekken
van het sportpark weer wijd open
staan voor de jongens, die anders
hun vertier op straat moesten zoe-
ken. Vier velden, een nieuwe kan-
tine, acht kleedkamers en douches,
Het is Faubus zijn schuld.
Alweer ruim een week
geleden was ik bijna tegen
een auto opgebotst, toen ik
met mijn gedachten in
Amerika rond het Marconi-
plein fietste. „Sufferd",
riep de chauffeur en mijn
vrouw was 's avonds een
tikkeltje boos. ..Pieker niet
zo", zei ze, „klap eens in
je handjes, blij, blij, blij".
Maar ze had geen succes.
Faubus zat me dwars en
als vrouwen dan net gaan.
doen of je een baby bent,
zitten ze fout.
„Wie is Faubus?", vroeg
ze daarom.
Ik legde het haar uit:
Faubus is de gouverneur
van de Amerikaanse staat
Arkansas, de man die ten
koste van alles trachtte te
verhinderen, dat de rassen-
integratie zou worden door-
gevoerd. De man ook, die
de nationale garde te hulp
riep om negers van de
„scholen voor blanken" te
weren.
„Verschrikkelijk", vond
ze. „Maar dat is toch al
weer een tijdje geleden?"
Ja, ja zo was het: Een
tijdje geleden, een kort be-
stek, waarin Faubus niet
zijn zin kreeg. maar wel
alles deed om zijn gekleur-
de medemens het leven
zuur te maken.
En nu een week geleden
kwam hij weer In het
nieuws: ,.De 52-jarige gou
verneur zal zich uit de po-
litiek terugtrekken. In een
uitzending voor radio en
TV verklaarde hij er zeker
van te zijn dat zijn vrien-
den niet zouden willen, dat
hij zijn gezondheid zou op-
offeren aan zijn carriere."
Zo stond het in de kran-
ten.
Ik ben er nog kapot van.
Gut u Lajl 'vj
HORIZONTAAL
1. bewijs van ontvangst; stook-
ijzer; pers. vnw.
2. strijdig met de rede; gelijk.
3. wortel; haag; verschrikkelijk.
4. heen- en weerarbeider; heilige
(afk.); namiddag (afk.); na-
schrift (afk.).
5. uitgave; insekt; noot; vis.
6. noodsein; verl. toon; Maria-
beeld; loot.
7. eenheidsstreven der christ.
Kerken; noodlottig; pers. vnw.
8. wettig laten verklaren; gesle-
pen mens; onder andere (afk.).
9. oogappel; luchtige verblijf-
plaats; schaaldier.
10. politieagent (volkst.); deel van
een vis: telwoord; Rott. Melk-
inr. (afk.).
11. buigzaam; ernst; ar.
12. last (lat.); op geen enkele
plaats; munt.
13. klaar; vloeistof; oud-Noorse
demon.
14. lust; voegwoord; palmsoort; 9e
toontrap.
15. windrichting (afk.): verl. toon;
de onbekende (afk.); goede
dag wensen; pers. vnw.
VERTICAAL
1. soep; leus.
2. hardvochtigde bewoonde we-
reld; nummer (afk.).
3. verzoeningsgezind; verlegen-
heid.
4. bijtorgaan; iem. die langzaam
spreekt; lisbloem; badplaats bij
Koblenz.
5. godloosheid; geb. wijs van lig-
gen; hep. gas.
6. Ned. Indie (afk.); bestanddeel;
metaal b ewer ken.
7. ambtskleed; voorzetsel; over-
dracht.
8. invasie; opschudding; zot.
9. iemands eer ontnemen; deel
van de Bijbel; ontkenning; om-
roep.
10. zenuw; hevig verlangen; deel
van de Bijbel; water in Fries-
land.
11. plaats in Overijssel; belang-
wekkend.
12. publiek; voegwoord; toneel.
13. rustig; leider (Eng.); het leg
gen; ontk. voorvoegsel.
14. pakken; eer; oordeel.
15. boom; toestand; opstap.
Onder de inzenders van een goede
oplossing zal een prijs van 5,
worden verloot.
Inzenden aan: Redactie „Metro-
Pooi", Oudedijk 261a, Rotterdam.
VOOR ONZE PUZZELAARS
Oplossingen kunnen worden in-
gezonden tot en met de eerstkomen-
de verschijningsdatum van Metro-
Pool; dus tot en met de eerstvol-
gende woensdag.
De uitslag zal dus steeds 14 dagen
na de publikatie in ons blad te vin
den zijn.
Wilt u steeds duidelijk uw naam,
adres en woonplaats vermelden en
het woord „puzzle" op de enveloppe.
Dat vergemakkelijkt op aanzienlijke
wijze het werk van de redactie.
_12
IS
IS
dat alles is na 28 april voor de
Spartaleden en voor de jochies tot
twaalf jaar, die hun hart aan het
voetballen hebben verpand. Welnu,
dat zijn er heel wat. Zij zullen o.a.
door mlj worden onderwezen hoe
zij moeten voetballen en vanzelf-
sprekend kan het gebeuren, dat wij
onder de velen, enkele spelertjes
ontdekken, die talent bezitten. Hun
zullen wij bijzondere aandacht ge-
ven.
De ogen van oefenmeester De
Visser glinsteren. „Ik heb er nu al
zin in", zegt hij. „Wat is er heer-
lijker dan mee te helpen aan het
vormen van kinderen? O ja, bin-
nenkort zullen ze zeker weer ko
men: de mannekes, die met hun
korte beentjes over het veld hollen.
de velen, die dan niet meer opzij
behoeven te gaan voor bellende
fietsen en nijdig toeterende auto's.
Er wacht de jeugd een eigen ter
rein. Ze heeft er recht op."
OPLOSSING 28 MAART
BADCELHOOGTEZON
ALRADIOLILASELA
SLAPEN GIROSTEIL
LEPESTEEBOTEREA
ARIAWYNREROEMME
STRUIKBOSRRROER
TEABELASTINGPTT
SPANGENMETEENRE
TATEMSWEZENLOOS
RELPATEEOSLOGOS
EGAALEGROTSLAOS
NEKMARCONIPLEIN
GEKRIOELBLAARGE
EDEASBEIERAUNOG
LYNMEELEDERWAAR
Winnaar: Fam. M. C. van Keeken,
Oostsingel 14a, Schiedam.
Men ontdekt heel bijzonder dat al
het menselijke, wat wij in ons eigen
leven ervaren, hen geenszins vreemd
geweest is. Zij leefden en werkten
anders. Zij waren anders gehuisvest
en het openbare leven vertoonde
grote verschillen met dat van onze
dagen. Maar wie zal beweren
dat die mensen minder het geluk
hebben nagejaagd dan wij? En wie
meent dat zij minder geluk hebben
gekend dan wij omdat ze radio en
televisie, de gemakken van onze
techniek en de vele mogelijkheden,
die in onze tijd voor iedereen open-
staan, niet hebben gekend, denkt
niet reeel.
Natuurlijk hebben ook zij uitge-
zien naar een betere toekomst. Men-
sen, die echt leefden, hebben dat
altijd gedaan. Ook in vroeger dagen
zijn er armen geweest en anderen,
die gebukt gingen onder de zorg om
nog meer bezit. Ook zij hebben lief-
gehad en zijn teleurgesteld geweest
en hebben zien afbreken wat ze met
moeite en zorg hadden opgebouwd.
Als oude muren konden spreken,
dan krijgen wij eigentijdse verhalen
te horen, maar met minder mense-
lijk en levensecht dan de geschiede
nis van mensen uit de 20ste eeuw.
En wat zouden we vernemen als
oude KERKmuren konden spreken.
Er is een tijd geweest dat de Kerk
midden in het leven van de gemeen-
schap der mensen heeft gestaan. Het
Kerkgebouw werd in het centrum
van dorp en stad opgetrokken. Hoog
stak de toren boven de woningen uit,
die er omheen gegroepeerd lagen. Op
de markt bij het Kerkgebouw con-
centreerde zich het gehele openbare
leven. In en rond de Kerk hebben de
mensen in vroeger tijden elkaar ont-
moet en vormden aldus een sterk
gebonden gemeenschap.
Heel bijzonder was de Kerk het
teken van de godsdienstige eenheid.
De machtige, imposante gebouwen
waar soms meerdere generaties aan
hebben gewerkt, vormen een in-
drukwekkend getuigenis van het ge-
meenschappelijk geloof en de onder-
linge eenheid in dezelfde Heer. Juist
daarom kreeg het gebouw, zowel in
ligging als in vorm, een domineren-
de plaats. (Dominus Heer).
Hun getuigenis is echter in de hui
dige wereld en gemeenschap van
mensen onze zorg!
Misschien denken we als gevolg
j van eeuwenlange verstarring nog
licht over de verdeeldheid in het
Christendom. Velen aanvaarden het
als een feitelijk gegeven en leggen
er zich bij neer. De geschiedenis be-
wijst ons echter dat de Christenheid
van de 16de eeuw de scheuring en
I verdeeldheid als een pijnlijk gebeu-
ren heeft ervaren. Juist de felheid,
die men aan beide kanten aan de
dag legde, is daarvan het .beste be
wijs. Te gemakkelijk blij ft men in
onze dagen alleen stilstaan bij de
onderlinge strijd. Maar die strijd
kwam voort uit een eerlijke en zelfs
heilige geloofsijver om het toever-
trouwde geloofspand zuiver te be-
waren en aan het nageslacht door te
geven. Wie meent dat de diverse
leiders de verdeeldheid hebben ge
zocht of zich passief bij de scheuring
der Kerk hebben neergelegd, doet de
geschiedenis en daarmee de Chris
tenheid van die dagen onrecht aan.
Gelukkig groeit in onze tijd nog
dagelijks het aantal Christenen, dat
met heimwee uitziet naar het herstel
der eenheid. De oecumenische bewe-
ging krijgt steeds meer aandacht in
de diverse kerkgenootschappen. De
Wereldraad van Kerken te New
Delhi in december jl. mocht zich
verheugen in een internationale be-
langstelling en een diepgaand mee-
leven, zelfs van de kant van de niet-
Christelijke wereld. Het a.s. Concilie
van de Rooms-Katholieke Kerk
komt meer en meer in het middel-
punt van de publiciteit, vooral, nu
de begindatum 11 oktober van dit
jaar steeds dichter bijkomt.
De zorg voor het herstel der Chris-
telijke eenheid,. waarvan de oude
Kerkmuren ons spreken, wordt de
zorg van alle Christenen. En valt dit
gebeuren in onze dagen het
groeiend verlangen naar eenheid van
alle christenen niet wonderlijk
samen met de grote beweging, die
de gehele wereld en alle volkeren
bezighoudt: de beweging waarvan
onze koningin enkele jaren geleden
schreef:
„Er zit een grote zaak in de lucht.
Het is nog niet mogelijk er veel teke
ning in te ontdekken. Het lastige
ervan is, dat het nog zo ontastbaar
is. Maar toch is de naam ervan be
kend, die is: BROEDERSCHAP.
Ieder Christen, die de Oecumene
een goed hart toedraagt en de inner-
lijke verdeeldheid ontoelaatbaar
acht, moge beseffen dat alleen Chris-
tus de Heer der Oecumene is. Van
Hem alleen mag hij verwachten, dat
alle kerken elkander in Hem zullen
terugvinden.
Is het zo ook niet gesteld met de
Broederschap van alle mensen? Wie
deze oprecht wil, moet beseffen dat
sociale rechtvaardigheid en interna
tionale samenwerkjng meer een
kwestie is van mentaliteit en sociale
verantwoordelijkheid dan van orga-
nisatie en papieren contracten. Het
is m.i. nog altijd waar wat de Frans-
man zegt: de ideeen beheersen de
wereld. Politiek, economie en alles
wat er op internationaal terrein ge-
beurt kunnen slechts het gewenste
resultaat van eenwording bereiken,
wanneer wij metterdaad ook inter
nationaal en vooral intermenselijk
gaan denken. Wie echter de wereld
tot eenheid en ordening wil bren-
gen, zal eerst orde op eigen zaken
moeten stellen. Niemand geeft wat
hij zelf niet heeft.