SPANGEN EN OUD-MATHENESSE KR1JGEN HUN ZWEMBAD NIEUWE „KANSEN" VOOIt OE JEUOI) Gouverneur af Even denken.... Als oude kerkmuren konden spreken Nieuwe speelplaalsenook in Tussendijken hun getuigenis onze zorg I^uimte voor Vw JL it UITSLAG Even denken is annonce In ons eerste nummer hebben wij uitvoerig de erbarmelijke situatie geschetst, die er in Oud- Mathenesse op het gebied van de recreatie en de sportbeoefening bestaat: geen zwemgelegenheid, te weinig gymnastieklokalen, geen zaaltje zelfs voor bruiloftviering, laat staan voor een vermaaks- avond van groter allure. Men is voor vrijwel elke sportbeoefening aangewezen op elders gelegen terreinen, voorzover die dan nog beschikbaar zijn. 10 11 De Sint Janskeik of grote kerk te Schiedam was voor de Hervorming toegewijd aan de heilige Johannes de Doper. De bouw werd begbnnen ongeveer op de plek waar vroeger een houten kerk had gestaan. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid is de kerk in de loop der jaren gewijzigd door verruiming van het bouwplan en men kan de bouw voltooid achten in 1425. Waarschijnlijk begon de bouw in 1339, zodat men 86 jaren aan de kerk gebouwd heeft. Andere bronnen vermelden dat er negentig jaren aan de kerk gebouwd werd. De kerk is zeer eenvoudig van bouwtrant. Het is een zeer sobere vorm van gothiek. De ruimte wordt verdeeld in een middenschip en twee zijbeuken, onderling gescheiden door pilaren en bedekt met een drieledig dak. Voor de Hervorming bevonden zich in het koor twee kapellen, een op het graf van de Heren van Spangen, in de andere was een marmeren tombe ter ere van de H. Liduina aangebracht. In vergelijking met andere steden is de Hervorming in Schie dam nogal zachtaardig verlopen. Zij beperkte zich tot het verwijderen van de beelden en het in beslag nemen van de kerken. Dat er bij het verwijderen van de beelden niet bepaald zachtzinnig werd gehandeld, bewijzen intussen de vele brok- stukken en scherven die men in putten en kuilen aantroi en die bij de laalste kerkrestauratie aan het licht werden gebracht Maar niemand liet tijdens de Hervorming om der gelooiswille het leven. De kloosterlingen werden na de sequestratie van overheidswege gealimenteerd. Dat er voor de Hervorming vele kloosters binnen de veste van Schiedam bestonden, bewijzen de vele straatnamen, die ons aan die tijd herinneren, zoals Broersvest, Broersveld, St. Annazusterstraat enz. De tekening toont u het kerkinterieur tijdens een avonddienst. Duidelijk is te zien, dat de kerk nogal enige asymmetrie vertoont. Bij de restauratie heelt men ook niet alle gevolgen van verzakkingen en verwringingen kunnen wegwerken. Maar over het algemeen maakt dit bedehuis een waardige indruk. Oude gebouwen roepen herinneringen op. Het zakkendragers- huisje en de woning van Piet Hein in Delfshaven, het Prove- niershuis, de vele molens uit vroeger dagen en de oude Kerk in Schiedam zijn niet alleen de resten, maar ook de getuigen.van een verleden. Wie zich daarin verdiept, wordt onherroepelijk geboeid door de feiten en gebeurtenissen, de situaties en levens- gewoonten, maar heel bijzonder door de mens, die op een of andere wijze ook toen de geschiedenis van zijn tijd heeft ge maakt en bepaald. Het recreatieprobleem raakt even- wel niet enkel Oud-Mathenesse. Vrijwel het gehele Rotterdamse gebied, dat „Metro-Pool" op het ogenblik bestrijkt, zit ermee. En het is daarom, dat wij in kamer 230 van ons stadhuis eens een praatje zijn gaan maken. Daar zetelt de heer P. Burik, die er op het door ons bedoelde gebied de ambtelijke scepter zwaait en volgaarne bereid was met ons de bezwaren van de bewoners in dat uiterste westen on- der ogen te zien en de plannen bekend te maken, welke van ge- meentewege bestaan om zoveel mo- gelijk aan die bezwaren tegemoet te komen. Maar u moet, zeide hij, niet den- ken, dat de oplossing eenvoudig is en radicaal kan zijn. Men kan wel zeggen, dat van Delfshaven tot en met Oud-Mathenesse alles vrijwel is volgebouwd. Niet alleen de be woners zitten dus met het probleem, ook de gemeentelijke autoriteiten. In de huidige situatie van woning- tekort kan men moeilijk gaan ver- langen, dat we aan't afbreken gaan om recreatiemogelijkheid te schep- pen. Voor die redenering is o.i. alles te zeggen. Men kan nu wel de schuld werpen op vorige generaties, die weinig oog hebben gehad voor recreatie en alles wat daarmee ver- band houdt, doch daarmee komen we niet verder. Niet alle ontwikke- lingen zijn jaren tevoren te bezien geweest. Denken we maar eens aan het parkeervraagstuk, dat vrijwel elke gemeente boven het hoofd is gaan groeien. II fin iff ruimiv Vol trots wees de heer Burik op het stadsplan van Rotterdam, dat een gehele wand van zijn kamer beslaat. Hij wees daarbij op de ont- wikkelingen aan de periferie van Rotterdam-Zuid, waar alles nog mogelijk is. Flinke groene viakken op die kaart wijzen erop, dat men aldaar wat de recreatie en de groen- voorziening betreft op z'n qui vive is. Maar ons uiterste westen boven de Nieuwe Maas biedt jammer ge- noeg weinig ruimte meer. Het is daarom ook, dat men van ambte lijke zijde uitermate tevreden is met het besluit van de gemeenteraad, nog niet zo lang geleden genomen, om de terreinen achter de Dier- gaarde, in Blijdorp, voor recreatie te behouden en niet te bestemmen voor de bouw van de Nederlandsche Economische Hoogeschool. Was het besluit anders uitgevallen, het zou althans voor Spangen en Oud-Ma thenesse een ramp betekend heb ben. Zeker, dat terrein ligt niet om zo te zeggen naast de deur, maar het is toch met niet al te veel moeite bereikbaar. Gelukkig beschikte men wat Spangen en Oud-Mathenesse be treft nog over Vreelust, op de kaart te zien als een groene knobbel. Daar kon het een en ander gebeu- ren. Sparta beschikt daar reeds over een paar oefenvelden en de Spangenaren kunnen er gemakke- lijk komen via een weggetje over de dijk van de Spaanse bocht. De bedoeling is dat weggetje eertijds te vervangen door een tunnel onder de spoorbaan. Men zal zich herinneren, dat er een speeltuin geweest is, „Het Westen" geheten. Op die plaats is nu een school gedacht, maar elders zal die speeltuin in moderner vorm herrijzen. Er komen ook nog tuintjes voor de jeugd, z.g. school- werktuinen. Wat evenwel het voornaamste is en dit zal het gehele uiterste westen deugd doen Vreelust zal er binnen niet al te lange tijd een overdekt zwembad krijgen, met een open bad ernaast. Wij hebben op dit gebied eerst moeten zorgen voor Rotterdam- Zuid, verzekerde de heer Burik. Daar was men van alle zwemge legenheid verstoken. Nu staat dan het westen op het programma. De voorbereidingen zijn reeds getrof- fen en er is reeds opdracht gegeven een architectenbureau aan te trek- ken. Wat de gelegenheid tot sportbe- oefening aan de Abraham van Stolkweg betreft, aan de andere kant van de Schie dus: daar is men aan het van 't latijn. Het gehele westen zal zijn wijkrecreatiegebied moeten gaan vinden in de Blijdorp- polder, die men, zoals gezegd, daar- voor heeft weten te behouden. Ihf vollisiuiiulvrs Aan de Abraham van Stolkweg vindt men sinds jaren sportterrei- nen en volkstuinen. In verband met de nieuwe plannen aldaar zal daar functioned een opschuiving moeten plaats vinden. Het vraagstuk van de volkstuintjes baarl de meeste zorg. De tuintjes zijn veelal in het bezit van oudere mensen, die er sinds jaren al hun hobby van ma ken bij gunstig weer er met hun gezin gehele dagen te vertoeven. Echte gezinsrecreatie dus. Van ge- meentewege wordt naarstig gezocht naar een oplossing, welke aan de historisch gegroeide belangen tege moet komt. En wat de kinderen betreft: reeds is er op de Hogenbanweg, tegen Schiedam aan, een rolschaatsbaan gemaakt en gezorgd voor andere speelgelegenheid. Van die rol schaatsbaan wordt druk gebruik ge maakt. Een tweede speelplaats voor de kinderen wordt aangelegd in de Prof. Poelslaan, net even voorbij het Witte Dorp. Ook Tussendijken krijgt een speelplaats. nl. bij de grote flatge- bouwen tussen de 2e Gijsingstraat en de Rosener Manzstraat. Daar zal ook schoolsport beoefend kunnen worden. De uitvoering ervan wacht op het afbreken van enkele panden. Kon oxporimont Zoals men weet wordt er hard gewerkt aan de aanleg van Rijks- weg 20, de grote verbinding uit de richting Utrecht via het Blijdorp- plein naar Hoek van Holland. In de Spaansepolder bevinden zich drie sportterreinen, twee voor voetbal en een korfbalveld. Die zullen iets verschoven moeten worden in ver band met de aanleg van die rijks- weg. Van deze gelegenheid zal men gebruik maken om te gaan experi- menteren met een z.g. half-verhard veld. Daarop komt geen grasmat, maar men verwacht ervan. dat het bespeelbaar zal zijn bij weersom- standigheden, die spelen op een. grasveld niet mogelijk maken. Men heeft wat dit betreft goede her- inneringen aan het Schuttersveld, dat in feite een koolasterrein was. doch zelfs na hevige plensregens bespeelbaar bleef. Natuurlijk zal de proef niet met koolas genomen worden. Er zijn tegenwoordig an dere stoffen genoeg, die het gevaar van verwondingen, welke men op een koolasveld zo licht bij het vallen kan opdoen, tot een mini mum te beperken. Korst tlo sanorinp En tenslotte wat Delfshaven aan- gaat: daar zal cerst de sanering bij de Coolhaven haar beslag moeten krijgen, wil men voor dit stadsdeel ook iets kunnen gaan doen. Nog eens, zo besloot de heer Bu rik, de problemen voor het uiterste westen van onze stad zijn minder gemakkelijk oplosbaar dan in ge- heel nieuw aan te leggen wijken, maar van gemeentewege wordt gedaan wat mogelijk is. En als de plannen, die we hebben, eenmaal verwezenlijkt zijn, zal er toch aan de wensen van velen tegemoet ge- komen zijn. Bij oefenmeester Piet de Visser, in vaste dienst van de R.V. en A.V. Sparta, hoort de jeugd. Zijn jong gezicht („ik ben 26") vertoont haast nog geen rimpels en zijn bruine ogen gaan glanzen als het gesprek komt op de hobby, die tevens zijn dagelijkse werk vormt. Piet de Visser heeft als voor naamste taak bij Sparta, het trainen van de jeugdige voetbalspelers. Na een opleiding van drie jaar op C.I.O.S. in Overveen (Centraal In- stituut Opleiding Sportleiders), kwam hij in 1957 in Spangen te- recht, waar hij eerst vier jaren achtereen assistent van oefenmees ter Neville en tevens trainer van de jeugd was. Sinds kort is daarin verandering gekomen. Er gaan immers grote dingen gebeuren. Op 28 april zal in Spangen officieel het nieuwe sport- park Vreelust worden geopend en daar zal de jonge K.N.V.B.-oefen meester pas ten voile kunnen op- gaan in het werk, dat hem als voor naamste taak is gegeven: training en vorming van de jeugd. Met de opening van het nieuwe sportpark komt een eind aan een verre van plezierige situatie. Toen het oude Vreelust enkele jaren ge leden aan de spoorwegplannen moest worden opgeofferd, waren er reeds plannen voor de aanleg van nieuwe velden, pal naast het vroe- gere terrein. De verwezenlijking duurde echter veel langer dan in de bedoeling lag met als gevolg dat vooral voor de jeugd te weinig tijd en plaats beschikbaar bleek voor een goede training. Er was nog een andere oorzaak waardoor het verlies van het oude Vreelust bitter schrijnde. Trainer Piet de Visser kan daarover mee- praten. Op het complex van sport- velden, waardoor nu een dijk loopt die treinen van en naar Rotterdam draagt, werd weldadig aandoend werk verricht. Elke woensdagmid- dag immers stelden trainers en le- den van Sparta zich hier beschik baar voor de jeugd tot twaalf jaar, die naar hartelust op de velden mocht voetballen. Ieder was wel- kom: de jonge leden van Sparta, maar evenzeer al die anderen, die nog niet aan een sportvereniging waren verbonden. De voetballertjes in spe werden op de terreinen verdeeld in groepen, die elk een half veld als voetbal- veld kregen toegewezen. Gebeurde het, dat de belangstel- ling te groot werd (soms waren er meer dan tweehonderd liefhebbers), dan werd de tijd eerlijk onder de knaapjes verdeeld „Wij hielpen de jongens zoveel als mogelijk was", vertelt trainer De Visser. We organiseerden wed- strijden van de ene straat tegen de andere en ook met buurt- en andere verenigingen hielden wij nauw con tact. Het was een goede tijd. We leerden de jongens om sportief te zijn, om hun beurt te kunnen af- wachten, kortom zij leefden zich niet alleen uit, maar kregen onge- merkt ook nog wat opvoeding caaeau". Een goede tijd, zeer zeker. Een tijd, die enkele jaren geleden tot het verleden ging behoren, maar die nu opnieuw en met meer belof- ten dan tevoren terugkomt. „Het nieuwe Vreelust", aldus De Visser, „wordt een droomoord voor grote mensen en kinderen. Het omvat o.m. drie sportvelden en een ver- hard terrein van 100 bij 65 meter Elke woensdagmiddag en in de uren na schooltijd zullen de hekken van het sportpark weer wijd open staan voor de jongens, die anders hun vertier op straat moesten zoe- ken. Vier velden, een nieuwe kan- tine, acht kleedkamers en douches, Het is Faubus zijn schuld. Alweer ruim een week geleden was ik bijna tegen een auto opgebotst, toen ik met mijn gedachten in Amerika rond het Marconi- plein fietste. „Sufferd", riep de chauffeur en mijn vrouw was 's avonds een tikkeltje boos. ..Pieker niet zo", zei ze, „klap eens in je handjes, blij, blij, blij". Maar ze had geen succes. Faubus zat me dwars en als vrouwen dan net gaan. doen of je een baby bent, zitten ze fout. „Wie is Faubus?", vroeg ze daarom. Ik legde het haar uit: Faubus is de gouverneur van de Amerikaanse staat Arkansas, de man die ten koste van alles trachtte te verhinderen, dat de rassen- integratie zou worden door- gevoerd. De man ook, die de nationale garde te hulp riep om negers van de „scholen voor blanken" te weren. „Verschrikkelijk", vond ze. „Maar dat is toch al weer een tijdje geleden?" Ja, ja zo was het: Een tijdje geleden, een kort be- stek, waarin Faubus niet zijn zin kreeg. maar wel alles deed om zijn gekleur- de medemens het leven zuur te maken. En nu een week geleden kwam hij weer In het nieuws: ,.De 52-jarige gou verneur zal zich uit de po- litiek terugtrekken. In een uitzending voor radio en TV verklaarde hij er zeker van te zijn dat zijn vrien- den niet zouden willen, dat hij zijn gezondheid zou op- offeren aan zijn carriere." Zo stond het in de kran- ten. Ik ben er nog kapot van. Gut u Lajl 'vj HORIZONTAAL 1. bewijs van ontvangst; stook- ijzer; pers. vnw. 2. strijdig met de rede; gelijk. 3. wortel; haag; verschrikkelijk. 4. heen- en weerarbeider; heilige (afk.); namiddag (afk.); na- schrift (afk.). 5. uitgave; insekt; noot; vis. 6. noodsein; verl. toon; Maria- beeld; loot. 7. eenheidsstreven der christ. Kerken; noodlottig; pers. vnw. 8. wettig laten verklaren; gesle- pen mens; onder andere (afk.). 9. oogappel; luchtige verblijf- plaats; schaaldier. 10. politieagent (volkst.); deel van een vis: telwoord; Rott. Melk- inr. (afk.). 11. buigzaam; ernst; ar. 12. last (lat.); op geen enkele plaats; munt. 13. klaar; vloeistof; oud-Noorse demon. 14. lust; voegwoord; palmsoort; 9e toontrap. 15. windrichting (afk.): verl. toon; de onbekende (afk.); goede dag wensen; pers. vnw. VERTICAAL 1. soep; leus. 2. hardvochtigde bewoonde we- reld; nummer (afk.). 3. verzoeningsgezind; verlegen- heid. 4. bijtorgaan; iem. die langzaam spreekt; lisbloem; badplaats bij Koblenz. 5. godloosheid; geb. wijs van lig- gen; hep. gas. 6. Ned. Indie (afk.); bestanddeel; metaal b ewer ken. 7. ambtskleed; voorzetsel; over- dracht. 8. invasie; opschudding; zot. 9. iemands eer ontnemen; deel van de Bijbel; ontkenning; om- roep. 10. zenuw; hevig verlangen; deel van de Bijbel; water in Fries- land. 11. plaats in Overijssel; belang- wekkend. 12. publiek; voegwoord; toneel. 13. rustig; leider (Eng.); het leg gen; ontk. voorvoegsel. 14. pakken; eer; oordeel. 15. boom; toestand; opstap. Onder de inzenders van een goede oplossing zal een prijs van 5, worden verloot. Inzenden aan: Redactie „Metro- Pooi", Oudedijk 261a, Rotterdam. VOOR ONZE PUZZELAARS Oplossingen kunnen worden in- gezonden tot en met de eerstkomen- de verschijningsdatum van Metro- Pool; dus tot en met de eerstvol- gende woensdag. De uitslag zal dus steeds 14 dagen na de publikatie in ons blad te vin den zijn. Wilt u steeds duidelijk uw naam, adres en woonplaats vermelden en het woord „puzzle" op de enveloppe. Dat vergemakkelijkt op aanzienlijke wijze het werk van de redactie. _12 IS IS dat alles is na 28 april voor de Spartaleden en voor de jochies tot twaalf jaar, die hun hart aan het voetballen hebben verpand. Welnu, dat zijn er heel wat. Zij zullen o.a. door mlj worden onderwezen hoe zij moeten voetballen en vanzelf- sprekend kan het gebeuren, dat wij onder de velen, enkele spelertjes ontdekken, die talent bezitten. Hun zullen wij bijzondere aandacht ge- ven. De ogen van oefenmeester De Visser glinsteren. „Ik heb er nu al zin in", zegt hij. „Wat is er heer- lijker dan mee te helpen aan het vormen van kinderen? O ja, bin- nenkort zullen ze zeker weer ko men: de mannekes, die met hun korte beentjes over het veld hollen. de velen, die dan niet meer opzij behoeven te gaan voor bellende fietsen en nijdig toeterende auto's. Er wacht de jeugd een eigen ter rein. Ze heeft er recht op." OPLOSSING 28 MAART BADCELHOOGTEZON ALRADIOLILASELA SLAPEN GIROSTEIL LEPESTEEBOTEREA ARIAWYNREROEMME STRUIKBOSRRROER TEABELASTINGPTT SPANGENMETEENRE TATEMSWEZENLOOS RELPATEEOSLOGOS EGAALEGROTSLAOS NEKMARCONIPLEIN GEKRIOELBLAARGE EDEASBEIERAUNOG LYNMEELEDERWAAR Winnaar: Fam. M. C. van Keeken, Oostsingel 14a, Schiedam. Men ontdekt heel bijzonder dat al het menselijke, wat wij in ons eigen leven ervaren, hen geenszins vreemd geweest is. Zij leefden en werkten anders. Zij waren anders gehuisvest en het openbare leven vertoonde grote verschillen met dat van onze dagen. Maar wie zal beweren dat die mensen minder het geluk hebben nagejaagd dan wij? En wie meent dat zij minder geluk hebben gekend dan wij omdat ze radio en televisie, de gemakken van onze techniek en de vele mogelijkheden, die in onze tijd voor iedereen open- staan, niet hebben gekend, denkt niet reeel. Natuurlijk hebben ook zij uitge- zien naar een betere toekomst. Men- sen, die echt leefden, hebben dat altijd gedaan. Ook in vroeger dagen zijn er armen geweest en anderen, die gebukt gingen onder de zorg om nog meer bezit. Ook zij hebben lief- gehad en zijn teleurgesteld geweest en hebben zien afbreken wat ze met moeite en zorg hadden opgebouwd. Als oude muren konden spreken, dan krijgen wij eigentijdse verhalen te horen, maar met minder mense- lijk en levensecht dan de geschiede nis van mensen uit de 20ste eeuw. En wat zouden we vernemen als oude KERKmuren konden spreken. Er is een tijd geweest dat de Kerk midden in het leven van de gemeen- schap der mensen heeft gestaan. Het Kerkgebouw werd in het centrum van dorp en stad opgetrokken. Hoog stak de toren boven de woningen uit, die er omheen gegroepeerd lagen. Op de markt bij het Kerkgebouw con- centreerde zich het gehele openbare leven. In en rond de Kerk hebben de mensen in vroeger tijden elkaar ont- moet en vormden aldus een sterk gebonden gemeenschap. Heel bijzonder was de Kerk het teken van de godsdienstige eenheid. De machtige, imposante gebouwen waar soms meerdere generaties aan hebben gewerkt, vormen een in- drukwekkend getuigenis van het ge- meenschappelijk geloof en de onder- linge eenheid in dezelfde Heer. Juist daarom kreeg het gebouw, zowel in ligging als in vorm, een domineren- de plaats. (Dominus Heer). Hun getuigenis is echter in de hui dige wereld en gemeenschap van mensen onze zorg! Misschien denken we als gevolg j van eeuwenlange verstarring nog licht over de verdeeldheid in het Christendom. Velen aanvaarden het als een feitelijk gegeven en leggen er zich bij neer. De geschiedenis be- wijst ons echter dat de Christenheid van de 16de eeuw de scheuring en I verdeeldheid als een pijnlijk gebeu- ren heeft ervaren. Juist de felheid, die men aan beide kanten aan de dag legde, is daarvan het .beste be wijs. Te gemakkelijk blij ft men in onze dagen alleen stilstaan bij de onderlinge strijd. Maar die strijd kwam voort uit een eerlijke en zelfs heilige geloofsijver om het toever- trouwde geloofspand zuiver te be- waren en aan het nageslacht door te geven. Wie meent dat de diverse leiders de verdeeldheid hebben ge zocht of zich passief bij de scheuring der Kerk hebben neergelegd, doet de geschiedenis en daarmee de Chris tenheid van die dagen onrecht aan. Gelukkig groeit in onze tijd nog dagelijks het aantal Christenen, dat met heimwee uitziet naar het herstel der eenheid. De oecumenische bewe- ging krijgt steeds meer aandacht in de diverse kerkgenootschappen. De Wereldraad van Kerken te New Delhi in december jl. mocht zich verheugen in een internationale be- langstelling en een diepgaand mee- leven, zelfs van de kant van de niet- Christelijke wereld. Het a.s. Concilie van de Rooms-Katholieke Kerk komt meer en meer in het middel- punt van de publiciteit, vooral, nu de begindatum 11 oktober van dit jaar steeds dichter bijkomt. De zorg voor het herstel der Chris- telijke eenheid,. waarvan de oude Kerkmuren ons spreken, wordt de zorg van alle Christenen. En valt dit gebeuren in onze dagen het groeiend verlangen naar eenheid van alle christenen niet wonderlijk samen met de grote beweging, die de gehele wereld en alle volkeren bezighoudt: de beweging waarvan onze koningin enkele jaren geleden schreef: „Er zit een grote zaak in de lucht. Het is nog niet mogelijk er veel teke ning in te ontdekken. Het lastige ervan is, dat het nog zo ontastbaar is. Maar toch is de naam ervan be kend, die is: BROEDERSCHAP. Ieder Christen, die de Oecumene een goed hart toedraagt en de inner- lijke verdeeldheid ontoelaatbaar acht, moge beseffen dat alleen Chris- tus de Heer der Oecumene is. Van Hem alleen mag hij verwachten, dat alle kerken elkander in Hem zullen terugvinden. Is het zo ook niet gesteld met de Broederschap van alle mensen? Wie deze oprecht wil, moet beseffen dat sociale rechtvaardigheid en interna tionale samenwerkjng meer een kwestie is van mentaliteit en sociale verantwoordelijkheid dan van orga- nisatie en papieren contracten. Het is m.i. nog altijd waar wat de Frans- man zegt: de ideeen beheersen de wereld. Politiek, economie en alles wat er op internationaal terrein ge- beurt kunnen slechts het gewenste resultaat van eenwording bereiken, wanneer wij metterdaad ook inter nationaal en vooral intermenselijk gaan denken. Wie echter de wereld tot eenheid en ordening wil bren- gen, zal eerst orde op eigen zaken moeten stellen. Niemand geeft wat hij zelf niet heeft.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Metropool | 1962 | | pagina 3