■IP
GEBEUREN ROND DE SCHIE
ZEBRABEEST (I)
<2
y
>de
en
en te tier een
T-Ji
f
Nog een paar dagen en het is Pasen
Pasen voor jou misschien en voor mij
maar nog geen Pasen voor iedereen
3
S.O.S. diensten
UITCAVE STICHTING EURO-APPEL VERSCHIJNT IEDERE WOENSDAG
18 APRIL 1962 EERSTE JAARGANG NUMMER 5
Jindenhof", een klein beetje somber.
I
I
meisjc uil st. joseph-tehuis
SUIDE EN NAPPA
KLEDING
D. v. d. HEUVEL
STOBIM
SPEEEN
KASTEEEPHAA T
PASEN
LET U OP
SCHIETBAANLAAN 5
gisteren hebben ze
mij vastgeslagen mijrt handen
en mijn voeten doorboord
vandaag zeggen ze
heer vergeef ons
wij weten niet wat wij doen
maar morgen zullen ze
zeggen wij
wij hebben hem nooit gekend
henric donia
J
1
HET KIND VAN DE REKENING
(TALIE EN SPANJE staan bekend oin de liefde voor kinderen.
Mannen en vrouwen blijven vertederd staan kijken als
kinderen op straat aan het spelen zijn. Het beste is daar op de
eerste plaats voor de kinderen, die alles mogen doen en laten.
Zij daar hebben het ergens begrepen, want de toekomst van de
wereld ligt in de handen van het kind.
Voor de toekomst van de maatschappij moet onze zorg vooral
uitgaan naar de kinderen, ook die door een of andere oorzaak
alleen zijn komen te staan of die niet helemaal volwaardig zijn.
In Schiedam heeft men voor zo-
ver ons bekend drie tehuizen voor
hen. Aan de Hoogstraat een grote
katholieke instelling, waar meer
dan 100 kinderen onder wie veel
schipperskinderen, zijn gehuisvest;
daar vlak bij aan de Lange Achter-
weg het protestants-christeljjke
Lindenhof voor moeilijk opvoedbare
jeugd, en tenslotte St. Joseph aan
de Lange Haven, een tehuis" voor
debiele kinderen.
roaytlijkindcrvn
Wij zijn naar een van deze instel-
lingen eens toegegaan, nl. St.
Joseph, dat nu ongeveer twaalf
jaar bestaat. Dit tehuis is speciaal
voor debiele voogdij kinderen, die
vanaf hun derde jaar opgenomen
kunnen worden.
„Deze instelling is maar klein,
we huisvesten 32 kinderen," zegt
directrice Pacquay. „Maar daar
moeten we naar toe, want de kin
deren moeten de indruk krijgen
van een gezin."
Mevrouw Pacquay, die 10 jaar
reeds aan St. Joseph verbonden is,
waarvan acht als directrice, heeft
de leiding over acht leidsters, die
intern zijn. Dit aantal is uiteraard
te weinig, daar zij nu niet aan een
acht-urige werkdag toekomen, door-
dat deze debiele kinderen zo'n
grote verzorging behoeven.
Om 7.30 uur staan de kinderen,
die verdeeld zijn in vier groepjes
van acht, op en nuttigen het ontbijt
op hun eigen kamer. Daarna gaat
het grootste deel naar de BLO, die
dus buitenshuis is. Grotere inrich-
tingen hebben meestal een school
bij het complex, maar er is een
streven naar kleinere kinderte-
huizen om de kinderen meer indi-
vidueel te verzorgen.
opranyen
Zo zegt directrice Pacquay: „We
gaan er van uit, dat deze kinderen,
die niet alleen debiel zijn maar ook
uit verwaarloosde gezinnen komen
en zodoende onder de voogdijraad
staan, een extra verzorging nodig
hebben om hun vertrouwen te ver-
krijgen."
De meisjes kunnen tot hun 21ste
jaar blijven, de jongens gaan met
hun 12de weg. De eersten worden
na de school zoveel mogelijk in de
huishouding geplaatst. Zij vormen
in het huis ook een eigen groepje
en hebben een eigen huiskamer. De
jongens worden zoveel mogelijk
ook op hun plaats in de maatschap
pij voorbereid. Wat er van hen dan
terecht komt, kon mevrouw
1
Pacquay niet zeggen, omdat som-
migen in andere tehuizen worden
geplaatst, anderen naar een pleeg-
gezin gaan.
De meisjes van twaalf tot vijftien
jaar hebben een eigen huiskamer
met televisie, waar! de kleintjes
komen als er voor hen een pro-
gramma is.
„Het komt er helemaal op aan,"
zegt de directrice, .,hoe de kinde
ren later worden opgevangerv Het
pedagogisch gedeelte van ons werk
berust bij een psycholoog. Wij heb
ben zoveel mogelijk huiselijkheid
voor dezen getracht te scheppen,
maar de maatschappij is anders dan
wij, hard en koud, en daar moeten
ze ook op voorbereidf zijn."
We hebben sameninet de direc
trice het huis, dat st. Joseph heet,
bekeken. Alle groepjes hadden hun
eigen slaapkamer en hun eigen
huiskamer, waar in elk een radio-
toestel stond.
In de kamer van de kleintjes
zaten twee zieke meisjes, die niet
naar school konden. Ze zaten te
spelen met een paar poppen. Toen
onze fotograaf aan een van beiden
vroeg, of de pop van haar was,
schudde het meisje haar hoofd en
zei: „Van ons!"
nay yeen pasen
We liepen nog even langs „Lin-
denhof" aan de Lange Achterweg.
(In spoedgevallen)
SCHIEDAM
Apotheken
Van 14 tot 21 april
Bembrandt Apotheek - Rembrandt-
Joan 5 - telefoon 6 88 55.
Van 21 tot 28 april
Apotheek Gouka - Hoogstraat 29 -
teL 6 80 80.
G.G.D. 6 92 90
Brandweer 6 9123
PoliHe 6 46 66
■ir
ROTTERDAM
Apotheken:
Van 14 tot 21 april
Dr. P. H. Brans - Nieuwe Binnenweg
420 - telefoon 5 11 30.
Apotheek van Lennep - Mathenesser-
dijk 102 - telefoon 3 3120.
Van 21 tot 28 april
J. A. Schravesande - Engelsestraat 72 -
tel. 3 88 80.
J. A. M. Vuylsteke - Schiedamseweg
5 - tel. 3 39 57.
G.GJ>. 13 50 00
Brandweer 99
PoUtie 94
TELEFONISCHE HULPDIENST
(voor ieder, die in nood verkeert
12.14.14
Rotterdam is niet niks, vrienden. Ozo. Dat zijn de woorden van Bas
Roodnat. En meer dan dat. Hij heeft er een boekje over geschreven. Dat
is tot daaraan toe, zult u denken, Bas is een Amsterdammer, en het is
niet gemakkelijk de zon in het water te zien schijnen, vooral niet voor
een Amsterdammer. Het moet gezegd: Bas heeft er iets alleraardigst van
gemaakt. Hij heeft geschreven, dat wij toch wel fijne jongens zijn, en dat
wij ook wel iets kunnen, als wij goed ons best doen. Allemaal dingen,
die prijzenswaardig zijn. Dat dachten ook de Rotterdamse boekhandelaren,
die met een stralende glimlach de lof van Amsterdammer Bas lazen,
totdat ja totdatEr is maar een goede boekhandel in Rotterdam,
schrijft Bas. Maar ja, Rotterdam is niet niks, dus er zijn er meer. En
daarom wordt voor Rotterdam nu een nieuwe gecensureerde uitgave
gemaakt. Wij zijn niet voor de poes, en zelfs niet voor Voorhoeve alleen.
Daar zou gewoon dictatuur van komen.
Voor Dames, Heren en Kinderen
Rechtstreeks van fabriek
DUS GOEDKOPER
Desgewenst naar ledere maat en
model. - Eventueel prettige beta-
lingsregeling.
Na telefonische afspraak ook
's avonds.
Op aanvraag coupeursbezoek
aan huis.
Zoutziedersstraat 8a - Tel. 59433
Abr. Kuyperlaan 63a - Tel. 86902
Gratis huis aan huis verspreiding
in Delfshaven, Spangen, Oud-
Mathenesse en Schiedam: Sin-
gelkwartier en Stad.
Redactie en advertentieafdeling
Schietbaanlaan 5, tel. 31789,
h rr rr 1Q1 35,1
PostbusYlO. Giro 429100.
Stichting Euro-Appel
Emmalaan 77, Rotterdam-12
Bank: Amsterdamse Bank
Bflkantoor Straatweg, Rotterdam
Als u dacht dat de zaak van wel
of geen zelfstandigheid voor Nieuw-
Guinea ons deze week bezig heeft
gehouden, dan heeft u het mis.
Neen, deze week was de week van
Cliff, maar nog meer van Coen.
Want als wij goed zijn ingelicht,
gaat het ook om Coen. Vrienden,
wij durven veel, maar hier durven
wij geen standpunt in te nemen.
Als wij zeggen, dat wij voor Cliff
zijn (en dat zijn wij), dan wordt er
gezegd: „Gaat het belang van Feije-
noord je dan niet aan?" Hoewel wij
geen financiele belangen hebben bij
de club uit de Kuip, horen wij toch
graag de verhalen in de tram,
waarin de KNVB wordt afgemaakt
en door anderen weer tot leven
wordt gebracht. In west kun je nog
wel opmerken. „De KNVB heeft
misschien gelijk". Je hebt dan nog
wel een kans er levend af te komen
Maar bezuiden de Maas worden
dergelijke opmerkingen zeer ris-
kant. Het Zuiderziekenhuis weet
hiervan mee te praten. Ach, vrien
den, wij waren toch wel weer ver-
baasd, toen wij in Tuindorp op de
muren lazen: KNVB is OAS. De
FLN van Tuindorp wachtte met
ploertendoders en andere vreedza-
me instrumenten achter de ramen.
Misschien komt deze week het sein
I tot een algemene opstand tegen het
heersende gezag. onder de leuze
„KNVB Feijenordienne". Wij wach-
ten af.
Nu wij het toch over sport en
sportiviteit hebben, wethouder
Langerak heeft in de gemeenteraad
meegedeeld, dat men van plan is
alle open plekken in de stad te ver-
anderen in speeltuinen. Hiervoor is
ongeveer een half miljoen gulden
nodig. Dertig trap- en speelveldjes
zouden dan aan het huidige aantal
kunnen worden toegevoegd. Wij
zijn benieuwd, hoeveel er in Delfs
haven en oud-Mathenesse zullen
komen. In elk geval is het plan in
zijn totaliteit een gezond streven.
Wij moeten onze kinderen een
beetje de kans geven zich uit te
leven. Met de uitgroei van onze
moderne steden blijft er voor de
jeugd weinig gelegenheid tot spe
len. Gelukkig begrijpt de gemeente
in deze zijn plicht.
Ja vrienden, Sparta is de laatste
dagen een beetje op de achtergrond
geraakt. Na de rel van de Feije-
noordbinken, na de rock van Cliff,
na het eerherstel van Van der Put-
ten bleef er voor de kasteelheren
weinig gesprekstof over. Maar zij
deden net als Sieyes in de Franse
revolutie-tijd. Na een tijdje onder
water te zijn geweest, vroeg men
hem wat hij had gedaan. „Ik heb-
geleefd", antwoordde de politicus.
Sparta heeft inderdaad geleefd. Op
zijn gemak, want het speelde gelijk
tegen Sportclub Enschede. 00 is
een uitslag, die de Spartasupporters
de laatste tijd vertrouwd in de oren
begint te klinken. Zou in de rech-
tervoet van Tony van Ede soms een
klein defect zijn opgetreden? Of is
zijn veter misschien stuk? Trou-
wens wij hoopten ook op Tinus
Bosselaar, en vrienden wij hopen
nog steeds. En vooral, dat het leven
van Sparta geen vegeteren wordt.
Een kasteelheer is tenslotte een rid-
der, die zijn wapen met man en
paard verdedigt. Bij een volgende
belegering moet het vizier maar
weer eens worderf opengeschoven
voor een paar goede doorbraken.
Het is haast Pasen. Wij hopen,
dat u zich niet ziek zult eten aan de
Paaseieren, en mocht er gebraad op
uw tafel komen, moge het u dan
goed smaken. Mocht u in die tijd zin
hebben in iets cultureels. In Mu
seum Boymans-Van Beuningen is
een prachtige tentoonstelling van
Italiaanse tekeningen uit Neder-
lands bezit. Bijzonder raden wij u
ook aan de voorstelling van Cyrano
de Bergerac, die nu reeds enige
maanden bij tussenpozen in de
Rotterdamse schouwburg draait.
Er gebeuren soms vreemde din
gen, vrienden. Als wij u toe zouden
wensen: houd de zonzijde, zou dat
ironisch zijn. De zon is een summier
verschijnsel geworden in ons land.
Mocht u hem zien, wij zullen met u
kijken. En wat er ook gebeurt rond
de Schie, als de zon schijnt, worden
wij misschien nog bruin langs de
Schie.
We zijn er nog niet met de zebra.
Een ouder man zei het zo: „Als
ik de straat wil oversteken ver-
meerdert de auto die komt aanrij-
den opzettelijk vaart. Dan wacht ik
liever."
En een automobilist zei: „Op de
plaatsen waar veel wordt gewin-
keld is er op de zebra's bijna geen
doorkomen aan. Daar maken ze
geen enkele haast. Daar kunnen we
wachten."
En een vriend van mij vertelde:
„Ze kunnen nog zoveel verkeers-
regels maken als ze willen, wan-
neer er geen samenspel is tussen
automobilist en voetganger houdt
alles op".
„Is er een samenspel?", vroeg ik
hem daarom. Maar hij floot vals en
liet het daarbij.
„Wat is een zebra, papa?", vroeg
daarop Rietje, de kleinste van ons
gezin.
„Een beest", zei ik haar. „Een
beest dat nog erg jong en erg on-
berekenbaar is. Waarop je beter
niet kunt staan".
Ze begreep het niet.
En mijn vrouw zei toen dat ik het
erg onpedagogisch had aangepakt.
Er viel een druilerige regen en het
was donker en grauw in het smalle
straatje. Somber en afgesloten zag
het zeventiende eeuwse huis, dat
op de rand van het dak beelden
van een jongen en een meisje
draagt, er uit. Ook St. Imelda aan
de Hoogstraat trok ons echt niet
aan.
We dachten: nog een paar dagen
en het is Pasen. Pasen voor jou
misschien en voor mij. Maar Pasen
nog niet voor iedereen!
Het nieuwe adres van de redactie, de
advertentie-afdeling, inzendadres voor
puzzels, etc.
Telefoon 31789, b.g.g. 131354
Lai t M Lax rvi
Kinderen en bloemen, dat is het mooiste, wat de Schepper gemaakt
heeft", zei ik eens tegen iemand. Waarop deze aanstonds reageerde met
de bemerking: „Maar bloemen verwelken en kinderen worden groot".
Ik had niet op een dergelijke reactie gerekend. Niet alleen de toon,
waarop het gezegd werd, maar ook de inhoud deed pessimistisch aan.
Ik stel me voor dat velen Uwer met mij kunnen meevoelen, wanneer
ik zeg dat ik het een „nare" opmerking vond.
Overigens zullen er wellicht ook zijn, die er toch wel mee kunnen
instemmen. Het antwoord, zo zullen zij zeggen, mag dan wat naar klin
ken, maar daarom is het niet minder waar.
Bij een pleidooi voor onze stelling keren wij ons niet tegen de feiten.
Het is immers inderdaad waar dat bloemen verwelken en kinderen
groot worden. Dat is een levenswet, waar niemand iets aan kan ver-
anderen.
Maar deze feiten zijn geenszins tragisch. Zij hebben immers betrek-
king op het geheim dat ieder leven in zich draagt: namelijk de groei
naar volwassenheid en vruchtbaarheid. Dat bloemen verwelken kan
ons er hoogstens op wijzen dat het bij de plant of de boom niet gaat om
de bloesem, maar om de vrucht. De bloem, hoe fleurig en aantrekkelijk,
hoe kleurrijk en sfeervol ook, is slechts uiting en bewijs van leven; niet
minder maar ook niet meer. Het kind is er om groot te worden. Wan
neer zij als grote mensen nog „klein" zijn, mist men veel in hen. Veel
moeders zeggen wel: ,,ze zijn het leukste wanneer ze klein zijn"; maar
als kind zijn ze aantrekkelijk om wat ze hebben, om wat ze bezitten. Pas
wanneer ze groot zijn, kan men hen waarderen en van hen houden om
wat ze zijn.
Bloemen en kinderen zijn daarom het mooiste geschenk van de Heer
van de natuur omdat ze door hun aantrekkelijkheid uitzicht bieden op
groei, volwassenheid en vruchtbaarheid. Dit is de reden dat ouders
zich dikwijls afvragen wat er uit hun kinderen zal groeien en dat zij
veel van hen verwachten.
De weg, die vanaf de jeugd naar de volwassenheid moet worden af-
gelegd, is echter niet zonder zorgen. Ik denk nog dikwijls aan het ge-
zegde van mijn moeder: „kleine kinderen en kleine zorgen, grote kinde
ren en grote zorgen". Maar de laatsten hebben haar tenslotte.grater en
dieper levensvreugde gegeven dan de eersten.
In de wat naar klinkende opmerking „bloemen verwelken en kinde
ren worden groot" beluisterde ik een opvatting en mentaliteit, waarbij
men de kleur van de bloem en de fleur van het kind voor zichzelf opeist.
En dit is niet zelden een remmende factor voor de voile uitbloei van het
leven.
De kinderen zijn er niet voor de ouders, hoezeer zij hun leven ook
kunnen verrijken, maar de ouders zijn er voor de kinderen. Uw zorg
en toewijding, uw liefde en verantwoordelijkheidsbesef, uw leiding
vooral ook en uw steun bepalen in zeer sterke mate de groei naar echte
volwassenheid.
Als er allerlei verenigingen zijn en instellingen voor het kind, als wij
postzegels kopen „Voor het Kind" en bij straatcollecten onze bijdragen
geven voor vakantie-kindertehuizen, voor het zieke kind en voor z;o-
veel andere goede initiatieven in het belang van het kind, dan zorgen
wij voor het kind, dat groot moet worden.
r\