■IP GEBEUREN ROND DE SCHIE ZEBRABEEST (I) <2 y >de en en te tier een T-Ji f Nog een paar dagen en het is Pasen Pasen voor jou misschien en voor mij maar nog geen Pasen voor iedereen 3 S.O.S. diensten UITCAVE STICHTING EURO-APPEL VERSCHIJNT IEDERE WOENSDAG 18 APRIL 1962 EERSTE JAARGANG NUMMER 5 Jindenhof", een klein beetje somber. I I meisjc uil st. joseph-tehuis SUIDE EN NAPPA KLEDING D. v. d. HEUVEL STOBIM SPEEEN KASTEEEPHAA T PASEN LET U OP SCHIETBAANLAAN 5 gisteren hebben ze mij vastgeslagen mijrt handen en mijn voeten doorboord vandaag zeggen ze heer vergeef ons wij weten niet wat wij doen maar morgen zullen ze zeggen wij wij hebben hem nooit gekend henric donia J 1 HET KIND VAN DE REKENING (TALIE EN SPANJE staan bekend oin de liefde voor kinderen. Mannen en vrouwen blijven vertederd staan kijken als kinderen op straat aan het spelen zijn. Het beste is daar op de eerste plaats voor de kinderen, die alles mogen doen en laten. Zij daar hebben het ergens begrepen, want de toekomst van de wereld ligt in de handen van het kind. Voor de toekomst van de maatschappij moet onze zorg vooral uitgaan naar de kinderen, ook die door een of andere oorzaak alleen zijn komen te staan of die niet helemaal volwaardig zijn. In Schiedam heeft men voor zo- ver ons bekend drie tehuizen voor hen. Aan de Hoogstraat een grote katholieke instelling, waar meer dan 100 kinderen onder wie veel schipperskinderen, zijn gehuisvest; daar vlak bij aan de Lange Achter- weg het protestants-christeljjke Lindenhof voor moeilijk opvoedbare jeugd, en tenslotte St. Joseph aan de Lange Haven, een tehuis" voor debiele kinderen. roaytlijkindcrvn Wij zijn naar een van deze instel- lingen eens toegegaan, nl. St. Joseph, dat nu ongeveer twaalf jaar bestaat. Dit tehuis is speciaal voor debiele voogdij kinderen, die vanaf hun derde jaar opgenomen kunnen worden. „Deze instelling is maar klein, we huisvesten 32 kinderen," zegt directrice Pacquay. „Maar daar moeten we naar toe, want de kin deren moeten de indruk krijgen van een gezin." Mevrouw Pacquay, die 10 jaar reeds aan St. Joseph verbonden is, waarvan acht als directrice, heeft de leiding over acht leidsters, die intern zijn. Dit aantal is uiteraard te weinig, daar zij nu niet aan een acht-urige werkdag toekomen, door- dat deze debiele kinderen zo'n grote verzorging behoeven. Om 7.30 uur staan de kinderen, die verdeeld zijn in vier groepjes van acht, op en nuttigen het ontbijt op hun eigen kamer. Daarna gaat het grootste deel naar de BLO, die dus buitenshuis is. Grotere inrich- tingen hebben meestal een school bij het complex, maar er is een streven naar kleinere kinderte- huizen om de kinderen meer indi- vidueel te verzorgen. opranyen Zo zegt directrice Pacquay: „We gaan er van uit, dat deze kinderen, die niet alleen debiel zijn maar ook uit verwaarloosde gezinnen komen en zodoende onder de voogdijraad staan, een extra verzorging nodig hebben om hun vertrouwen te ver- krijgen." De meisjes kunnen tot hun 21ste jaar blijven, de jongens gaan met hun 12de weg. De eersten worden na de school zoveel mogelijk in de huishouding geplaatst. Zij vormen in het huis ook een eigen groepje en hebben een eigen huiskamer. De jongens worden zoveel mogelijk ook op hun plaats in de maatschap pij voorbereid. Wat er van hen dan terecht komt, kon mevrouw 1 Pacquay niet zeggen, omdat som- migen in andere tehuizen worden geplaatst, anderen naar een pleeg- gezin gaan. De meisjes van twaalf tot vijftien jaar hebben een eigen huiskamer met televisie, waar! de kleintjes komen als er voor hen een pro- gramma is. „Het komt er helemaal op aan," zegt de directrice, .,hoe de kinde ren later worden opgevangerv Het pedagogisch gedeelte van ons werk berust bij een psycholoog. Wij heb ben zoveel mogelijk huiselijkheid voor dezen getracht te scheppen, maar de maatschappij is anders dan wij, hard en koud, en daar moeten ze ook op voorbereidf zijn." We hebben sameninet de direc trice het huis, dat st. Joseph heet, bekeken. Alle groepjes hadden hun eigen slaapkamer en hun eigen huiskamer, waar in elk een radio- toestel stond. In de kamer van de kleintjes zaten twee zieke meisjes, die niet naar school konden. Ze zaten te spelen met een paar poppen. Toen onze fotograaf aan een van beiden vroeg, of de pop van haar was, schudde het meisje haar hoofd en zei: „Van ons!" nay yeen pasen We liepen nog even langs „Lin- denhof" aan de Lange Achterweg. (In spoedgevallen) SCHIEDAM Apotheken Van 14 tot 21 april Bembrandt Apotheek - Rembrandt- Joan 5 - telefoon 6 88 55. Van 21 tot 28 april Apotheek Gouka - Hoogstraat 29 - teL 6 80 80. G.G.D. 6 92 90 Brandweer 6 9123 PoliHe 6 46 66 ■ir ROTTERDAM Apotheken: Van 14 tot 21 april Dr. P. H. Brans - Nieuwe Binnenweg 420 - telefoon 5 11 30. Apotheek van Lennep - Mathenesser- dijk 102 - telefoon 3 3120. Van 21 tot 28 april J. A. Schravesande - Engelsestraat 72 - tel. 3 88 80. J. A. M. Vuylsteke - Schiedamseweg 5 - tel. 3 39 57. G.GJ>. 13 50 00 Brandweer 99 PoUtie 94 TELEFONISCHE HULPDIENST (voor ieder, die in nood verkeert 12.14.14 Rotterdam is niet niks, vrienden. Ozo. Dat zijn de woorden van Bas Roodnat. En meer dan dat. Hij heeft er een boekje over geschreven. Dat is tot daaraan toe, zult u denken, Bas is een Amsterdammer, en het is niet gemakkelijk de zon in het water te zien schijnen, vooral niet voor een Amsterdammer. Het moet gezegd: Bas heeft er iets alleraardigst van gemaakt. Hij heeft geschreven, dat wij toch wel fijne jongens zijn, en dat wij ook wel iets kunnen, als wij goed ons best doen. Allemaal dingen, die prijzenswaardig zijn. Dat dachten ook de Rotterdamse boekhandelaren, die met een stralende glimlach de lof van Amsterdammer Bas lazen, totdat ja totdatEr is maar een goede boekhandel in Rotterdam, schrijft Bas. Maar ja, Rotterdam is niet niks, dus er zijn er meer. En daarom wordt voor Rotterdam nu een nieuwe gecensureerde uitgave gemaakt. Wij zijn niet voor de poes, en zelfs niet voor Voorhoeve alleen. Daar zou gewoon dictatuur van komen. Voor Dames, Heren en Kinderen Rechtstreeks van fabriek DUS GOEDKOPER Desgewenst naar ledere maat en model. - Eventueel prettige beta- lingsregeling. Na telefonische afspraak ook 's avonds. Op aanvraag coupeursbezoek aan huis. Zoutziedersstraat 8a - Tel. 59433 Abr. Kuyperlaan 63a - Tel. 86902 Gratis huis aan huis verspreiding in Delfshaven, Spangen, Oud- Mathenesse en Schiedam: Sin- gelkwartier en Stad. Redactie en advertentieafdeling Schietbaanlaan 5, tel. 31789, h rr rr 1Q1 35,1 PostbusYlO. Giro 429100. Stichting Euro-Appel Emmalaan 77, Rotterdam-12 Bank: Amsterdamse Bank Bflkantoor Straatweg, Rotterdam Als u dacht dat de zaak van wel of geen zelfstandigheid voor Nieuw- Guinea ons deze week bezig heeft gehouden, dan heeft u het mis. Neen, deze week was de week van Cliff, maar nog meer van Coen. Want als wij goed zijn ingelicht, gaat het ook om Coen. Vrienden, wij durven veel, maar hier durven wij geen standpunt in te nemen. Als wij zeggen, dat wij voor Cliff zijn (en dat zijn wij), dan wordt er gezegd: „Gaat het belang van Feije- noord je dan niet aan?" Hoewel wij geen financiele belangen hebben bij de club uit de Kuip, horen wij toch graag de verhalen in de tram, waarin de KNVB wordt afgemaakt en door anderen weer tot leven wordt gebracht. In west kun je nog wel opmerken. „De KNVB heeft misschien gelijk". Je hebt dan nog wel een kans er levend af te komen Maar bezuiden de Maas worden dergelijke opmerkingen zeer ris- kant. Het Zuiderziekenhuis weet hiervan mee te praten. Ach, vrien den, wij waren toch wel weer ver- baasd, toen wij in Tuindorp op de muren lazen: KNVB is OAS. De FLN van Tuindorp wachtte met ploertendoders en andere vreedza- me instrumenten achter de ramen. Misschien komt deze week het sein I tot een algemene opstand tegen het heersende gezag. onder de leuze „KNVB Feijenordienne". Wij wach- ten af. Nu wij het toch over sport en sportiviteit hebben, wethouder Langerak heeft in de gemeenteraad meegedeeld, dat men van plan is alle open plekken in de stad te ver- anderen in speeltuinen. Hiervoor is ongeveer een half miljoen gulden nodig. Dertig trap- en speelveldjes zouden dan aan het huidige aantal kunnen worden toegevoegd. Wij zijn benieuwd, hoeveel er in Delfs haven en oud-Mathenesse zullen komen. In elk geval is het plan in zijn totaliteit een gezond streven. Wij moeten onze kinderen een beetje de kans geven zich uit te leven. Met de uitgroei van onze moderne steden blijft er voor de jeugd weinig gelegenheid tot spe len. Gelukkig begrijpt de gemeente in deze zijn plicht. Ja vrienden, Sparta is de laatste dagen een beetje op de achtergrond geraakt. Na de rel van de Feije- noordbinken, na de rock van Cliff, na het eerherstel van Van der Put- ten bleef er voor de kasteelheren weinig gesprekstof over. Maar zij deden net als Sieyes in de Franse revolutie-tijd. Na een tijdje onder water te zijn geweest, vroeg men hem wat hij had gedaan. „Ik heb- geleefd", antwoordde de politicus. Sparta heeft inderdaad geleefd. Op zijn gemak, want het speelde gelijk tegen Sportclub Enschede. 00 is een uitslag, die de Spartasupporters de laatste tijd vertrouwd in de oren begint te klinken. Zou in de rech- tervoet van Tony van Ede soms een klein defect zijn opgetreden? Of is zijn veter misschien stuk? Trou- wens wij hoopten ook op Tinus Bosselaar, en vrienden wij hopen nog steeds. En vooral, dat het leven van Sparta geen vegeteren wordt. Een kasteelheer is tenslotte een rid- der, die zijn wapen met man en paard verdedigt. Bij een volgende belegering moet het vizier maar weer eens worderf opengeschoven voor een paar goede doorbraken. Het is haast Pasen. Wij hopen, dat u zich niet ziek zult eten aan de Paaseieren, en mocht er gebraad op uw tafel komen, moge het u dan goed smaken. Mocht u in die tijd zin hebben in iets cultureels. In Mu seum Boymans-Van Beuningen is een prachtige tentoonstelling van Italiaanse tekeningen uit Neder- lands bezit. Bijzonder raden wij u ook aan de voorstelling van Cyrano de Bergerac, die nu reeds enige maanden bij tussenpozen in de Rotterdamse schouwburg draait. Er gebeuren soms vreemde din gen, vrienden. Als wij u toe zouden wensen: houd de zonzijde, zou dat ironisch zijn. De zon is een summier verschijnsel geworden in ons land. Mocht u hem zien, wij zullen met u kijken. En wat er ook gebeurt rond de Schie, als de zon schijnt, worden wij misschien nog bruin langs de Schie. We zijn er nog niet met de zebra. Een ouder man zei het zo: „Als ik de straat wil oversteken ver- meerdert de auto die komt aanrij- den opzettelijk vaart. Dan wacht ik liever." En een automobilist zei: „Op de plaatsen waar veel wordt gewin- keld is er op de zebra's bijna geen doorkomen aan. Daar maken ze geen enkele haast. Daar kunnen we wachten." En een vriend van mij vertelde: „Ze kunnen nog zoveel verkeers- regels maken als ze willen, wan- neer er geen samenspel is tussen automobilist en voetganger houdt alles op". „Is er een samenspel?", vroeg ik hem daarom. Maar hij floot vals en liet het daarbij. „Wat is een zebra, papa?", vroeg daarop Rietje, de kleinste van ons gezin. „Een beest", zei ik haar. „Een beest dat nog erg jong en erg on- berekenbaar is. Waarop je beter niet kunt staan". Ze begreep het niet. En mijn vrouw zei toen dat ik het erg onpedagogisch had aangepakt. Er viel een druilerige regen en het was donker en grauw in het smalle straatje. Somber en afgesloten zag het zeventiende eeuwse huis, dat op de rand van het dak beelden van een jongen en een meisje draagt, er uit. Ook St. Imelda aan de Hoogstraat trok ons echt niet aan. We dachten: nog een paar dagen en het is Pasen. Pasen voor jou misschien en voor mij. Maar Pasen nog niet voor iedereen! Het nieuwe adres van de redactie, de advertentie-afdeling, inzendadres voor puzzels, etc. Telefoon 31789, b.g.g. 131354 Lai t M Lax rvi Kinderen en bloemen, dat is het mooiste, wat de Schepper gemaakt heeft", zei ik eens tegen iemand. Waarop deze aanstonds reageerde met de bemerking: „Maar bloemen verwelken en kinderen worden groot". Ik had niet op een dergelijke reactie gerekend. Niet alleen de toon, waarop het gezegd werd, maar ook de inhoud deed pessimistisch aan. Ik stel me voor dat velen Uwer met mij kunnen meevoelen, wanneer ik zeg dat ik het een „nare" opmerking vond. Overigens zullen er wellicht ook zijn, die er toch wel mee kunnen instemmen. Het antwoord, zo zullen zij zeggen, mag dan wat naar klin ken, maar daarom is het niet minder waar. Bij een pleidooi voor onze stelling keren wij ons niet tegen de feiten. Het is immers inderdaad waar dat bloemen verwelken en kinderen groot worden. Dat is een levenswet, waar niemand iets aan kan ver- anderen. Maar deze feiten zijn geenszins tragisch. Zij hebben immers betrek- king op het geheim dat ieder leven in zich draagt: namelijk de groei naar volwassenheid en vruchtbaarheid. Dat bloemen verwelken kan ons er hoogstens op wijzen dat het bij de plant of de boom niet gaat om de bloesem, maar om de vrucht. De bloem, hoe fleurig en aantrekkelijk, hoe kleurrijk en sfeervol ook, is slechts uiting en bewijs van leven; niet minder maar ook niet meer. Het kind is er om groot te worden. Wan neer zij als grote mensen nog „klein" zijn, mist men veel in hen. Veel moeders zeggen wel: ,,ze zijn het leukste wanneer ze klein zijn"; maar als kind zijn ze aantrekkelijk om wat ze hebben, om wat ze bezitten. Pas wanneer ze groot zijn, kan men hen waarderen en van hen houden om wat ze zijn. Bloemen en kinderen zijn daarom het mooiste geschenk van de Heer van de natuur omdat ze door hun aantrekkelijkheid uitzicht bieden op groei, volwassenheid en vruchtbaarheid. Dit is de reden dat ouders zich dikwijls afvragen wat er uit hun kinderen zal groeien en dat zij veel van hen verwachten. De weg, die vanaf de jeugd naar de volwassenheid moet worden af- gelegd, is echter niet zonder zorgen. Ik denk nog dikwijls aan het ge- zegde van mijn moeder: „kleine kinderen en kleine zorgen, grote kinde ren en grote zorgen". Maar de laatsten hebben haar tenslotte.grater en dieper levensvreugde gegeven dan de eersten. In de wat naar klinkende opmerking „bloemen verwelken en kinde ren worden groot" beluisterde ik een opvatting en mentaliteit, waarbij men de kleur van de bloem en de fleur van het kind voor zichzelf opeist. En dit is niet zelden een remmende factor voor de voile uitbloei van het leven. De kinderen zijn er niet voor de ouders, hoezeer zij hun leven ook kunnen verrijken, maar de ouders zijn er voor de kinderen. Uw zorg en toewijding, uw liefde en verantwoordelijkheidsbesef, uw leiding vooral ook en uw steun bepalen in zeer sterke mate de groei naar echte volwassenheid. Als er allerlei verenigingen zijn en instellingen voor het kind, als wij postzegels kopen „Voor het Kind" en bij straatcollecten onze bijdragen geven voor vakantie-kindertehuizen, voor het zieke kind en voor z;o- veel andere goede initiatieven in het belang van het kind, dan zorgen wij voor het kind, dat groot moet worden. r\

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Metropool | 1962 | | pagina 1