TOEN DE KERMIS NOG „DE"
JAARLIJKSE ATTRACTIE WAS
JAZZ-MUZIEK
m
fotografie
Even denken
belangrijke ontwikkeling in
<fe bloei van de d.c.v.
-k-k-x-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k^-^-^-k-k^-k-x-k-k-k-k-k-k-k^
potverteren
rlooienihvatvr
D 5 resultaten van de wedvluchten in de duiven
sport, die tegenwoordig met de mecst moderne
middelen zoals tijdklokken geregistreerd worden,
warden dertig jaar geleden bepaald primitief op
een lei aangetekend. Wanneer een duif de tocht
hctd volbracht, werd de tijd die hij daarvoor nodig
held, genoteerd en het ringetje op een groot bord
aan de muur opgehangen. De eigenaars doodden
de wachttijd ondertussen in een cafe. Daarom is
tiontallen jaren lang het cafe-bedrijf de basis ge
weest van de duivensport. Ook kon het wel eens
gebeuren, dat een van de deelnemers, die niet in
de prijzen viel, zo kwaad werd, dat hij met zijn
mouw de namen van de lei veegde. Niemand wist
den meer, hoe de volgorde was, en een algemene
rwzie die zelfs afscheiding van een aantal leden
tot gevolg kon hebben, was niet denkbeeldig.
luchtgids
d.c.v.
niet meer in het cafe
bloei
bezetting
wegvervoer
belangrijk
luxe
samensmelting
Voor onze puzzelaars
1
2
3
4
S
S
7
8
9
10
11
12
13
14
IS
r
I
2
2
3
3
4
4
5
5"
6
S
7
7
8
3
9
3
10
10
li
if
12
12
is
13
14-
14
15
15
1
2
3
4-
5-
6
7
3
9
to
II
12
(3
14
IS
We hebben heel even teruggedacht aan onze kinderjaren,
toen de Schiedamse arts Ch. A. Poll uitverteld was over de
k irmisviering in vroeger tijden. Hij had dit gedaan voor leden
van het historisch genootschap „Roterodamum" en daarbij
d;ngen onthuld, die de haren te berge konden doen rijzen. Want
hat kon er barbaars toegaan. Tot de gangbaarste spelen moeten
hiibben behoord het ganstrekken en katknuppelen, een dieren-
marteling van de ergste soort. Maar de heer Poll ging in zijn
voordracht dan ook terug tot het jaar 1270, toen Floris V nog
n et door de edelen vermoord een jaarmarkt instelde in
Nieuwer Schie, het tegenwoordige Schiedam. We behoeven ons
das wat dit betreft over onze vaders en groot- en overgroot-
vaders nog niet te schamen. Doch we zullen wijselijk verder
maar niet teruggaan. Och, andere tijden, andere zeden. Wat men
nu aischuwelijk vindt, was toen bij dergelijke gelegenheden
geoorloofd. En de Dierenbescherming was nog niet opgericht.
Het interessante babbeltje van
dokter Poll bracht ons op het idee
eens herinneringen op te halen aan
de Rotterdamse kermis, die we als
belhamel in het begin van deze
eeuw nog hebben meegemaakt. Het
gebruik van kermishouden moet
toen al heel oud zijn geweest. Het
oudste keurboek vermeldt de in-
stelling van twee jaarmarkten in
Rotterdam, die elk veertien dagen
mochten duren. Zo werd er een ge-
houden op 10 augustus 1472, toen in
de St. Laurenskerk, tegenwoordig
ook de Grotekerk geheten, het hoog-
altaar werd irigezegend.
Die datum van 10 augustus cor-
respondeert aardig met die van de
laatste kermissen in Rotterdam. Als
we ons niet al te zeer vergissen be-
gon het feest op de tweede maandag
in augustus en eindigde op de dins-
dag van de daaropvolgende week,
met de voorafgegane zaterdag als
hoogtepunt van de pret. De veertien
dagen waren dus inmiddels geredu-
ceerd tot acht, want om gevoelens
t» ontzien waren op zondag de at-
tracties dicht.
mi /a, pinlistvr-tlrii»
De kermis was omstreeks de
eeuwwisseling voor de gewone man
in Rotterdam vrijwel het enige ver-
tier om de bloemetjes buiten te
zetten. Nu ja, men had ook nog
Pinkster-Drie gehad, de bloemen-
markt, maar dat was slechts een
simpel voorproefje van die dolle
„zaterdag van de Kermis". Dan ging
papa met moeder de vrouw en de
kinderen, soms ook met familie of
kennissen, op Pinkster-Drie echter
nam hij het er alleen van of hoog-
stens in gezelsehap van enige ka-
meraden. Wei bracht hij op Pink
ster-Drie een „bloemetje" mee naar
huis, ter vergoelijking van de hik,
die hij onderweg door het nuttigen
van zeker vocht had opgelopen.
Voor de zaterdag van de kermis
werd het gehele jaar gespaard. Ook
de kaartpot leverde er een aandeel
aan. Men kon dat doen, want ander
vertier was er haast niet. De enige
bioscoop, in de Tivoli-Wintertuin,
was hoogstens de moeite waard voor
de kinderen. Wat er vertoond werd
waren meestal losse beelden, zonder
samenhang. De grootste sensatie
was b.v. de trein, die men in raZende
vaart op zich af zag komen en juist
op het kritieke moment een bocht
zag nemen. Films met een „verhaal-
tje" kwamen pas later aan bod en
duurden hoogstens tien minuten.
Pas veel later kregen de films enige
lengte van betekenis. Toen kon het
voorkomen. dat men op de Hoog-
straat schuin tegenover de Goudsche
Wagenstraat, op een bioseooptheater
de volgende reclame voor een film
zag: ,,Eeuwige liefde duizend me
ter lang duurt een uur". De ex-
ploitant van het theater heeft pas
veel later het grappige van de te-
genstelling ingezien.
Was dus deze filmvoorstelling
voornamelijk voor de kinderen
hoe weinig was er ook nog sprake
van een „nieuw program"!
voor de gewone man, die nog geen
vakantie kende, hoogstens werk-
loze weken zonder inkomen, restten
alleen de uitvoeringen van de een
of andere toneelclub, toen o.a. let-
terlievende veieniging geheten, en
hoogstens een avondje op het schel-
linkje in de schouwburg.
Is het wonder, dat men toen een
dag in het jaar, de zaterdag van de
kermis, eens dol uitgelaten wilde
zijn en wekelijks centen en stuiver-
tjes opzij legde om dan te kunnen
potverteren? Men nam die dag
vrij, maar moest het loon dan meest
al missen.
Het opbouwen van de kermis, die
op de Veemarkt bij de Goudsche
Rijweg werd gehouden toen nog
een vrijwel geheel open vlakte
betekende al een feest voor de
jeugd. Wij zelf hebben er met jeug-
dig enthousiasme naar gekeken en
met verbazing geconstateerd, hoe
met tonnetjes en plankjes het vloer-
oppervlak volkomen waterpas moest
worden gezet om de wankele bouw-
sels stabiliteit te geven.
Op de open vlakte van de Vee
markt werden de tenten en kramen
aaneengebouwd, zodat er straten en
zijstraten ontstonden. Op het klein-
ste veldje, bij de Boezemsingel tot
aan het paalwerk, stonden de ge
wone draaimolens, twee in getal, en
daar achter een stoomcaroussel, de
voornaamste attractie uit die jaren.
De rest was opgevuld met tentjes
voor oliebollen en wafels, zuur-
stokken, toeters enz. IJskarretjes
stonden er bij de vleet. De geur en
het smaakje van het ijs hadden de
verkopers er maar aan gegeven,
om van goedkoop spul extra dikke
wafels te kunnen verkopen, a rai-
son van een cent. Och, als het voor
ons kinderen maar koud en veel
was. De kraam met augurken en
leverworst in 't zuur had meer
klandizie van de vaders.
Maar de grote bubs van attracties
bevond zich in de provisorische
straten op het grote veld, dat zich
langs de Goudsche Ri.iweg en de
Hugo de Grootstraat uitstrekte. De
meeste tenten hadden hun eigen
pierement, zodat men al wandelen-
de van de ene „mop" in de andere
viel. Luidsprekers waren er toen
nog niet, maar elke tent beschikte
over een ,,omroeper", die al
sc.hreeuwende en aanprijzende de
mensen naar binnen lokte. Er wa
ren ook worstel- en variete-tenten.
Die beschikten over een verhoging
voor de ingang, waarop enige man-
nen, en ook wel vrouwen. koper-
fanfares lieten horen Was het een
worsteltent, dan stond de onover-
winnelijke man met gekruiste ar-
rnen, de vuisten onder de biceps, die
hij extra liet zwellen om kracht te
suggereren, eveneens naast de mu-
zikanten. Bij een varietetent was
het natuurlijk de bontbeschilderde
clown, die een paar van zijn grapjes
liet horen of zien.
En dan was er natuurlijk ook het
vlooientheater, waar men binnen
moest treden om de springertjes
voor kleine wagentjes te zien ge-
spannen. Iedere vlo had een naam.
Vaak gebeurde het, dat een „losse"
springer zich op het witte vel pa
pier vertoonde, waarop de demon-
stratie gegeven werd. Dan schoof de
man of de vrouw, die dedemonstra-
tie gaf, deze met een stokje naar de
dicht opeengehoopte kijkers en zei:
,.Die is niet van mij!" Waarop de
hele kluit toeschouwers uiteenstoof,
voorzover de ruimte in het tentje
dit toeliet.
De Oosters geklede man kon men
eveneens ergens vinden. Hij voor-
spelde de toekomst op een vooraf
geschreven papiertje. Een gewilde
attractie voor meisjes van 15 tot 40
jaar, die wilden weten of ze aan de
man zouden komen.
Biertenten en poffertjeskramen
waren er verscheidene. Vijf centen
een glas pils en een dubbeltje voor
„twee dozijn" poffertjes. Op de za
terdag van de kermis was het zo
druk, dat de poffertjes half kief op
de bordjes kwamen en de beloofde
twee dozijn tot hoogstens anderhalf
bleek ingekrompen te zijn. Maar het
mocht niet hinderen.
Het was volgens overlevering een
traditie, dat het's zaterdags van de
kermis altijd regende. Met bakken
van de hemel. Toch kon men er op
de hoofden, of eigenlijk op de para-
plu's, lopen. Hoe later op de dag,
hoe meer gehos en gejoel. Natuur
lijk waren er, zoals bij het carnaval,
verklede groepen met feestneuzen
of mutsen, voorzover die niet ver-
regend waren. Tegen de middag
werd door vele vaders en moeders
het kroost naar huis gebracht, waar-
na ze zelf aan het tweede bedrijf
begonnen. En iedereen bleek de
woorden van het kermislied van dat
jaar bij benadering te kennen. Het-
geen niet zo moeilijk was, want het
refrein was doorgaans arm aan
woorden en daarenboven nog wei
nig verheffend. We herinneren ons
nog het volgende fraais:
Heb je niet de kleine Ko gezien7
't Is een jongen van een jaar of tien
Heb je'm niet zien lopen
Met z'n kromme poten?
Begrijp nu wat ik zeg
M'n kleine Ko is weg.
En meestal kwam het „Alebessen,
alebessen, hi-ha-ho!" ook op de
proppen. „Overal, waar de meisjes
zijn" en „Van je hela hola" waren
toen nog niet uitgevonden.
Weken tevoren had men in een
Rotterdams blad kleine advertenties
kunnen lezen van „twee nette jon-
gemannen" die „twee dito meisjes"
zochten, om gezamenlijk kermis te
houden. Brieven onder no zoveel,
bureau van dit blad. Liefst met por-
tretten.
Misschien is er ooit nog wel's een
gelukkig huwelijk uit voortge-
komen.
De Delfshavensche Concours Ver-
eniging heeft deze beginperiode van
de duivensport aan den lijve onder -
vonden. Ontstaan in het voorj.aar
van 1924, een jaar waarin het op-
richten van duivensportverenigin-
gen schering en inslag was, heeft
zij vooral in haar eerste seizoenen
een niet bepaald bloeiend bestaan
gekend. Dat hing natuurlijk samen
met de algemene situatie in de dui
vensport. Had een club 30 leden,
dan kwam er altijd wel onenigheid
en werd door enkele ontevredenen
een nieuwe vereniging opgericht.
Dat dit niet gunstig is voor een op-
bloei, spreekt voor zich.
Op deze wijze ontstond ook de
Delfshavensche Concours Vereni
ging (D.C.V.)die aanvankelijk de
naam Luchtgids" droeg. Met 10
man werd gestart in een cafe op
het Schiemond. Dat uit hun initia-
tief de machtige D.C.V. zou groeien,
heeft waarschijnlijk geen van de op-
richters durven vermoeden. Het zag
er ook allemaal niet zo rooskleurig
uit. Ook niet toen men verhuisde
naar de Oostkousdijk. omdat de
zaak op het Schiemond verplaatst
werd. Groei zat er hoegenaamd niet
in. Dat werd echter beter, toen men
het wat meer in het centrum van
Dclfshaven ging zoeken.
Daar werd het ledental uitgebreid
tot ongeveer dertig, en misschien
wel om deze verhoogde belangstel-
ling te vieren werd de naam gewij-
zigd in „Concoursvereniging". Een
bijzonderheid was, dat aan de wed
vluchten naast eigen leden ook col-
lega's van andere verenigingen te
gen vergoeding onbeperkt mochten
dcelnemen. Na enige jaren werd
aan de naam de plaatsaanduiding
,.Delfshaven" toegevoegd. Zo ont
stond de naam D.C.V., die op het
og:enblik in heel Nederland een goe-
de klank bezit. Het zogenaamde
deelnemerschap liet het bestuur
■poedig vallen, omdat men vaak
grote moeilijkheden had met kwaad-
willende leden van andere vereni
gingen; dat de drank hier zijn
woordje meesprak, hoeft geen ver-
wondering te wekken.
Daarom vonden enige jongeren
het tijd worden hun sport niet meer
vanuit het cafe te beoefenen, maar
hun heil te zoeken in een particu-
lierc ruimte. De hele geschiedenis
van de duivensport in aanmerking
genomen, begrijpt men dat dit niet
zonder slag of stoot kon geschieden,
maar tenslotte werd toch, dit ten
koste van enige leden, een garage in
de Grooshansstraat gehuurd. Hier-
mee was de D.C.V. de eerste af-
deling van de Rotterdamsche Post-
duivenbond, die een eigen lokaal
bezat. Maar het hield tevens in, dat
men met 23 man tegen een maand-
huur van 35 gulden aan zat te
kijken. Een bedrag dat voor die tijd
bijzonder hoog was. Maar de moei
lijkheden werden overwonnen, en
tegen alle voorspellingen van zus-
terverenigingen in ging het de
D.C.V. goed.
Zelfs verzochten in 1932 twee
verenigingen om opgenomen te
worden in de D.C.V. Deze clubs.
,.De Snelpost" en „De duif van
Spangen", breidden het aantal leden
dermate uit, dat de huisvesting te
Bij het lezen van deze titel denkt u waarschijnlijk dat dit een
bespreking van enkele nieuwe grammofoonplaten wordt, een waslijst van
namen, of de aankondiging van enkele jazz-evenementen in de naaste
toekomst. Dat is echter niet het geval. Het ligt in mijn bedoeling u een
indruk te geven van de plaats die de jazz op dit ogenblik inneemt in de
muziekwereld in het algemeen, de invloeden waaraan deze muziek
onderhevig is geweest en nog is, en de invloeden die er van uitgaan.
Om te beginnen moet er een mis-
verstand uit de weg worden ge-
ruimd. Dat misverstand is het
woord „modern". Er kan namelijk
met recht worden beweerd, dat de
jazz, zoals die er op het ogenblik is,
in strikt muzikale zin niet modern
is. Degenen die dat beweren (overi-
gens niet geheel vrij van snobisme)
hebben in de meeste gevallen, voor-
dat zij met de jazz in aanraking
kwamen, de „amusementsmuziek"
(in de ruimste zin van het woord)
gewaardeerd en voorgestaan als
hun belangrijkste belangstellings-
gebied. Ten opzichte van deze mu
ziek is de jazz inderdaad „modern"
te noemen, maar daar is dan ook
alles mee gezegd. Een rijp oordeel
hrerover kan slechts gegeven wor
den door hem of haar, die terdege
op de hoogte is van, of in ieder ge
val het „gehoor" heeft aangepast
aan de laatste ontwikkelingen in
ons toonsysteem. Deze ontwikkelin
gen zijn tot nog toe alleen maar te
beluisteren geweest in de klassieke
muziek. Tegenwoordig worden de
laatste muzikale stromingen door
velen beschouwd als een „grap".
Deze mensen zijn verder op weg
dan degenen die er helemaal niet
naar willen luisteren, maar beide
groepen zijn met hun gehoor ver
achtergebleven wat betreft het har-
monisch bevattingsvermogen. In
negen van de tien gevallen zal een
liefhebber van klassieke muziek het
niet verder brengen dan Ravel. De
muzikale ontwikkeling vindt iede
re seconde van de dag voortgang,
DE DUIVENSPORT
Zo heeft de duivensport zich ontwikkeld van een enigszins primitieve
bezigheid tot een ontspanning, waarin grote sportieve prestaties geleverd
worden.
bekrompen werd. Gelukkig keerden
een paar leden van de laatst ge-
noemde vereniging op hun schreden
terug, zodat de ruiihte enigszins
dragelijk bleef, maar door het grote
doorzettingsvermogen van het be
stuur kon men tenslotte de hand
leggen op het bijzonder ruime pand
aan de Grote Visserijstraat, waar de
vereniging nog steeds gevestigd is.
Een periode van grot^ bloei brak
aan. Steeds meer nieuwe leden
meldden zich aan. Vele prachtige
concoursen werden gehouden, en er
ontstond een hechte vriendschaps-
band.
Maar helaas kwam in 1940 de be
zetting en daarmee zoals voor zo-
vele dingen ook voor de duivensport
de genadeslag. De duiven werden
afgeslacht; het was onmogelijk wed-
strijden te organiseren; vergaderin-
gen werden niet meer gehouden en
de verenigingen bloedden dood.
Ondanks deze misere werd het
clubhuis aangehouden en door de
voorzitter rendabel gemaakt. Deze
hield de vereniging ten koste van
veel inspanning in stand. Zo kon
het gebeuren, dat na de oorlog voor
de duivensportliefhebbers in Delfs-
haven toch weer mogelijkheden be-
stonden. Natuurlijk was het leden
tal sterk achteruit gelopen en vele
oud-leden hadden andere hobby's
gekozen. Toch ging men weer wed
vluchten houden, zij het op geringe
schaal. Bijzonder belangrijk was de
schenking van enige duizende dui
ven door de R.A.F. aan Rotterdam.
Ook de D.C.V. ontving hiervan een
twintigtal dieren.
Stap voor stap werd het verloren
terrein herwonnen en kreeg de D.
C.V. weer hetzelfde aanzien als voor
de oorlog. Dit was vooral te danken
aan de grote activiteit van het be
stuur. De voorzitter nam kort na-
dien het initiatief om de duiven
voortaan niet meer per spoor maar
over de weg te vervoeren. Aanvan
kelijk slaagde zijn plan niet, maar
na enige jaren aanhouden is het
toch zover gekomen, dat de Rotter
damse Postduiven Bond een eigen
vervoer heeft. Wat tot gevolg heeft,
dat de duiven niet alleen sneller
maar ook veel goedkoper verzonden
kunnen worden.
Op het ogenblik is de Delfshaven
sche Concours Vereniging weer een
van de sterkste afdelingen van de
R.P.B. Zij telt ruim 160 leden, een
getal dat wel tot vergelijking noodt
met het aantal uit die allereerste
jaren. Vele nieuwe huizen en flats
in haar werkgebied hebben wellicht
de mogelijkheden van de duiven
sport als vrijetijdsbesteding ernstig
beknot, maar de talrijke mannen die
in dit kostelijke spel de ontspanning
na een week van hard werken vin
den, zullen ongetwijfeld nooit van
hun sport willen scheiden. Voor
andere liefhebbers zij hier opge-
merkt, dat dit jaar voor het eerst
een aanvang zal worden gemaakt
met het houden van wedvluchten op
zaterdag. Men heeft dit gedaan in
verband met de vijfdaagse werk-
week.
Al merkt u er niet veel van de zomer is weer op komst. Dat is voor de
meesten van ons de tijd dat we voor enige dagen uit onze dagelijkse
beslommeringen worden weggehaald en ons eens heerlijk kunnen in-
spannen om te ontspannen.
U gaat waarschijnlijk ook op vakantie, hier of in het buitenland, en
als u terugkomt bezit u een schat aan herinneringen, waarop u voor een
heel jaar weer moeten teren. Juist dankzij de fotografie bent u in staat
deze herinneringen dichterbij te halen. Bijna iedereen heeft dan ook een
fototoestel, maar velen zullen het slechts bij deze gelegenheid gebruiken.
Als u uw fototoestel voor de dag haalt, zult u zich enige voorzorg
moeten getroosten, wilt u niet tijdens of na uw vakantie voor enige
pijnlijke verrassingen komen te staan. U zult uw toestel wat eerder uit
de kast moeten halen en daarmee enige opnamen moeten maken, bij-
voorbeeld in het weekend, om te zien of alles nog goed functioneert.
Door het liggen in de kast kunnen storingen ontstaan, zoals aan het
tere sluitersmechanisme. Zo nemen sommige mensen hun toestel mee
naar het strand, waar stof en zand in het apparaat kunnen geraken,
terwijl pas later door het liggen de nadelige gevolgen daarvan gaan
optreden.
Daarom is het aan te raden uw fototoestel door uw fotohandelaar na
te laten kijken, of de lens schoon is en de geleiderolletjes goed werken.
Als u landschappen gaat fotograferen dient u er rekening mee te
houden, dat filters noodzakelijk zijn. Wilt u dus werkelijk mooie foto's
maken met fijne doortekende wolkenpartijen, zorg dan dat u deze filters
altijd bij u hebt.
Een raad, die wij ook graag geven, is de noodzaak van het aanschaffen
van een belichtingsmeter. Hij lijkt overbodig, maar u zult zien, dat hij
zichzelf terugverdient. Zeker als u kleurenfoto's maakt kunt u hem niet
missen.
Controleer vooral ook het blitzapparaat. Het verdient aanbeveling een
nieuwe batterij mee te nemen.
Misschien bent u van plan een filmtoestel te kopen. Dan moet u
vooral de gebruiksaanwijzing niet weggooien. Neem wat filmpjes in
reserve en houd u in deze het liefst bij een merk.
en als het beluisterend publiek zich
niet aan wenst te passen, is de ver-
onderstelling niet onmogelijk, dat
uitmuntende musici officieel tot
krankzinnigen worden uitgeroepen.
Men zal moeten begrijpen dat iede
re musicus in zijn eigen tijd leeft.
Deze opmerkingen houden ver
band met het feit, dat de jazz zijn
harmonische structuur in wezen
ontleent aan onze westerse muziek,
d.w.z.: De jazz is een van de uit-
drukkingsvormen van ons eigen
toonstelsel, en zal dus ook in die
hoedanigheid moeten worden be-
oordeeld.
Ten tijde van de slavernij in
Amerika was het voor de neger een
zeer grote luxe, als hij zich de
eigenaar mocht noemen van een
afgedankt muziekinstrument, en hij
moest zich zelf de techniek maar
eigen zien te maken. Zijn houvast
was ten eerste het gevoel voor rit-
me, ten tweede de liederen die tij
dens en na het werk gemeenschap-
pelijk werden gezongen.
Nu is het interessant, dat de in de
zang gebezigde tonen van een ande
re onderlinge trillingsverhouding
waren dan die, waarvoor de instru-
menten waren gemaakt. Zo is het
dus noodzakelijk geworden, dat er
een compromis tot stand kwam tus-
sen twee verschillende toonstelsels.
En zo komt het, dat in de jazz wel-
iswaar gebruik wordt gemaakt van
het westerse tonenstelsel, maar dat
er op de specifieke plaatsen, waar
dit stelsel afwijkt van de ingewor-
telde negroi'de volkszang, altijd
vervormingen voorkomen, opzette-
lijke zwevingen van toon, die de
jazz juist tot echte jazz rnaken-
Deze zogenaamde ,,blue notes"
moesten echter later, toen door het
jazz-debuut van de piano de be-
hoefte ontstond om een theoretische
ordening van het materiaal te krij-
gen, ingelast worden in het harmo-
nisch stelsel. Dit is nooit ten voile
gelukt, en zo komt het dat de jazz-
muziek, door het steeds maar ex-
perimenteren, zo'n buitengewone
snelheid aan de dag heeft gelegd
in het zich eigen maken van alle
bestaande muzikale uitdrukkings-
vormen. De jazz-musicus is tegen
woordig een „geschoolde" en het
zal niet lang meer duren of de jazz
heeft harmonisch dezelfde hoogte
bereikt als nu de serieuze muziek.
Eerst dan zal er dus sprake zijn van
„moderne" muziek.
Er zijn moderne componisten die
voorspellen, dat de jazz en de se
rieuze muziek zullen samensmelten.
Of dit zal gebeuren, is natuurlijk
nooit met zekerheid te zeggen, maar
het is wel een feit, dat beide soorten
muziek steeds meer van elkaar
gaan „ontlenen". Er worden de
laatste tijcb|meer en meer stukken
geschreven voor Symphonie- en
Jazz-orkest. Het is zeer waarschijn
lijk dat het afwisselend spelen hier-
bij spoedig zal veranderen in gelijk-
tijdig spelen, en dan is er dus geen
sprake meer van twee afzonderlijke
orkesten.
Hoe deze ontwikkeling zich ver
der zal afspelen, is iets dat men
moet afwachten. Het is echter wel
zo, dat er, van bevoegde zijde,
steeds minder neuzen worden opge-
haald voor de zo verguisde jazz. De
„blue notes", overblijfsels van een
volkstraditie, zullen, evenals de tal-
loze andere folkloristische invloeden
op de serieuze muziek, nooit verlo
ren gaan. PETER SNOEY.
HORIZONTAAL
1. kapitalist; vereniging.
2. buigzaam; speelgoed: pers. vnw.
3. enkele; populier; bloem.
4. hoogstaand; bijwoord; onder;
slee.
5. gemachtigd; pers. vnw.
6. meisjesnaam; onderofficier
(afk onredelijke vrees; cita
del van een stad (Arabisch).
7. monster; jonge koe; gereed-
schap.
8. en derg. (afk.); pers. vnw.;
moeder; plaats in N.B.; maand.
9. bediende; kerkgebruik; deel
van de Bijbel; boom.
10. ik (Lat.); op die tijd; inwonend;
plaats in Duitsland-
11. neerslag; zoen; uniek; met.
12. spil; noot; warm weer; brand-
netel.
13. stijf; v.m. (afk.); hard ijzer;
trage.
14. driekroon; noot; drank; voor-
zetsel.
15. branie; en derg(afk.); ter
plaatse (afk.); kunst (Lat.);
gissing; bijwoord.
VERTICAAL
1. vrouw met pleegkind; spil; ten
laatste (afk.).
2. lichaamsdeel; gestoorde spijs-
vertering.
3. enig; in het jaar (afk.); aard-
rijkskundige
Titanium (afk.); afhellend
roem; noot.
kijken; afgemat; papaverzaad.
verkooptent; Franse munt
(afk.); het arriveren.
joods geestelijke; eierstok; be-
teuterd.
voormiddag (afk.); te eten;
Ned. Spoorwegen (afk.); voor
de vuist (afk.); noot.
waanzin (Lat.); letterkundig.
ver; ten eerste; bijl.
spat; vogel; inslag.
vruchtbare plaats; soort; jonge
mensen.
knaagdier; Nederduits (afk.);
spuwsel; bovenlijf.
lange inleiding; lacune.
kunstrichtingstelsel.
Onder de inzenders van een goedc
oplossing zal een prijs van f 5,—
worden verloot.
Inzenden aan: Redactie „Metro-
Pool", Schietbaanlaan 5, Rotterdam.
Oplossingen kunnen worden inge-
zonden tot en met de eerstkomende
verschijningsdatum van Metro-Pool;
dus tot en met de eerstvolgende
woensdag.
De uitslag zal dus steeds 14 dagen
na de publikatie in ons blad te vin
den zijn.
Wilt u steeds duidelijk uw naam,
adres en woonplaats vermelden en
het woord „puzzle" op de enveloppe.
Dat vergemakkelijkt op aanzienlijke
wijze het werk van de redactie.
OPLOSSING 25 APRIL
RUIMTE V A ARDERME
INGAANELPENBEEN
TINRATELENAKKER
DEOCTOBERDAARKA
IEROSLOSTINKERD
VAANEDENSERIEUS
AANINERTCREATIE
N ATPPRECHTIMEST
DRILESTEIOKERTT
EDEERTELELENSME
PEDICUREDANKAAR
AGANEUSVADERLIJK
ROTTERDAMADOADE
IJREOLEILANDODER
STREUVELSPANELS
Prijswinnaar:
P. VISSER,
Rotterdam-7.
Toussaintstraat 39b,
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.