TOEN DE KERMIS NOG „DE" JAARLIJKSE ATTRACTIE WAS JAZZ-MUZIEK m fotografie Even denken belangrijke ontwikkeling in <fe bloei van de d.c.v. -k-k-x-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k-k^-^-^-k-k^-k-x-k-k-k-k-k-k-k^ potverteren rlooienihvatvr D 5 resultaten van de wedvluchten in de duiven sport, die tegenwoordig met de mecst moderne middelen zoals tijdklokken geregistreerd worden, warden dertig jaar geleden bepaald primitief op een lei aangetekend. Wanneer een duif de tocht hctd volbracht, werd de tijd die hij daarvoor nodig held, genoteerd en het ringetje op een groot bord aan de muur opgehangen. De eigenaars doodden de wachttijd ondertussen in een cafe. Daarom is tiontallen jaren lang het cafe-bedrijf de basis ge weest van de duivensport. Ook kon het wel eens gebeuren, dat een van de deelnemers, die niet in de prijzen viel, zo kwaad werd, dat hij met zijn mouw de namen van de lei veegde. Niemand wist den meer, hoe de volgorde was, en een algemene rwzie die zelfs afscheiding van een aantal leden tot gevolg kon hebben, was niet denkbeeldig. luchtgids d.c.v. niet meer in het cafe bloei bezetting wegvervoer belangrijk luxe samensmelting Voor onze puzzelaars 1 2 3 4 S S 7 8 9 10 11 12 13 14 IS r I 2 2 3 3 4 4 5 5" 6 S 7 7 8 3 9 3 10 10 li if 12 12 is 13 14- 14 15 15 1 2 3 4- 5- 6 7 3 9 to II 12 (3 14 IS We hebben heel even teruggedacht aan onze kinderjaren, toen de Schiedamse arts Ch. A. Poll uitverteld was over de k irmisviering in vroeger tijden. Hij had dit gedaan voor leden van het historisch genootschap „Roterodamum" en daarbij d;ngen onthuld, die de haren te berge konden doen rijzen. Want hat kon er barbaars toegaan. Tot de gangbaarste spelen moeten hiibben behoord het ganstrekken en katknuppelen, een dieren- marteling van de ergste soort. Maar de heer Poll ging in zijn voordracht dan ook terug tot het jaar 1270, toen Floris V nog n et door de edelen vermoord een jaarmarkt instelde in Nieuwer Schie, het tegenwoordige Schiedam. We behoeven ons das wat dit betreft over onze vaders en groot- en overgroot- vaders nog niet te schamen. Doch we zullen wijselijk verder maar niet teruggaan. Och, andere tijden, andere zeden. Wat men nu aischuwelijk vindt, was toen bij dergelijke gelegenheden geoorloofd. En de Dierenbescherming was nog niet opgericht. Het interessante babbeltje van dokter Poll bracht ons op het idee eens herinneringen op te halen aan de Rotterdamse kermis, die we als belhamel in het begin van deze eeuw nog hebben meegemaakt. Het gebruik van kermishouden moet toen al heel oud zijn geweest. Het oudste keurboek vermeldt de in- stelling van twee jaarmarkten in Rotterdam, die elk veertien dagen mochten duren. Zo werd er een ge- houden op 10 augustus 1472, toen in de St. Laurenskerk, tegenwoordig ook de Grotekerk geheten, het hoog- altaar werd irigezegend. Die datum van 10 augustus cor- respondeert aardig met die van de laatste kermissen in Rotterdam. Als we ons niet al te zeer vergissen be- gon het feest op de tweede maandag in augustus en eindigde op de dins- dag van de daaropvolgende week, met de voorafgegane zaterdag als hoogtepunt van de pret. De veertien dagen waren dus inmiddels geredu- ceerd tot acht, want om gevoelens t» ontzien waren op zondag de at- tracties dicht. mi /a, pinlistvr-tlrii» De kermis was omstreeks de eeuwwisseling voor de gewone man in Rotterdam vrijwel het enige ver- tier om de bloemetjes buiten te zetten. Nu ja, men had ook nog Pinkster-Drie gehad, de bloemen- markt, maar dat was slechts een simpel voorproefje van die dolle „zaterdag van de Kermis". Dan ging papa met moeder de vrouw en de kinderen, soms ook met familie of kennissen, op Pinkster-Drie echter nam hij het er alleen van of hoog- stens in gezelsehap van enige ka- meraden. Wei bracht hij op Pink ster-Drie een „bloemetje" mee naar huis, ter vergoelijking van de hik, die hij onderweg door het nuttigen van zeker vocht had opgelopen. Voor de zaterdag van de kermis werd het gehele jaar gespaard. Ook de kaartpot leverde er een aandeel aan. Men kon dat doen, want ander vertier was er haast niet. De enige bioscoop, in de Tivoli-Wintertuin, was hoogstens de moeite waard voor de kinderen. Wat er vertoond werd waren meestal losse beelden, zonder samenhang. De grootste sensatie was b.v. de trein, die men in raZende vaart op zich af zag komen en juist op het kritieke moment een bocht zag nemen. Films met een „verhaal- tje" kwamen pas later aan bod en duurden hoogstens tien minuten. Pas veel later kregen de films enige lengte van betekenis. Toen kon het voorkomen. dat men op de Hoog- straat schuin tegenover de Goudsche Wagenstraat, op een bioseooptheater de volgende reclame voor een film zag: ,,Eeuwige liefde duizend me ter lang duurt een uur". De ex- ploitant van het theater heeft pas veel later het grappige van de te- genstelling ingezien. Was dus deze filmvoorstelling voornamelijk voor de kinderen hoe weinig was er ook nog sprake van een „nieuw program"! voor de gewone man, die nog geen vakantie kende, hoogstens werk- loze weken zonder inkomen, restten alleen de uitvoeringen van de een of andere toneelclub, toen o.a. let- terlievende veieniging geheten, en hoogstens een avondje op het schel- linkje in de schouwburg. Is het wonder, dat men toen een dag in het jaar, de zaterdag van de kermis, eens dol uitgelaten wilde zijn en wekelijks centen en stuiver- tjes opzij legde om dan te kunnen potverteren? Men nam die dag vrij, maar moest het loon dan meest al missen. Het opbouwen van de kermis, die op de Veemarkt bij de Goudsche Rijweg werd gehouden toen nog een vrijwel geheel open vlakte betekende al een feest voor de jeugd. Wij zelf hebben er met jeug- dig enthousiasme naar gekeken en met verbazing geconstateerd, hoe met tonnetjes en plankjes het vloer- oppervlak volkomen waterpas moest worden gezet om de wankele bouw- sels stabiliteit te geven. Op de open vlakte van de Vee markt werden de tenten en kramen aaneengebouwd, zodat er straten en zijstraten ontstonden. Op het klein- ste veldje, bij de Boezemsingel tot aan het paalwerk, stonden de ge wone draaimolens, twee in getal, en daar achter een stoomcaroussel, de voornaamste attractie uit die jaren. De rest was opgevuld met tentjes voor oliebollen en wafels, zuur- stokken, toeters enz. IJskarretjes stonden er bij de vleet. De geur en het smaakje van het ijs hadden de verkopers er maar aan gegeven, om van goedkoop spul extra dikke wafels te kunnen verkopen, a rai- son van een cent. Och, als het voor ons kinderen maar koud en veel was. De kraam met augurken en leverworst in 't zuur had meer klandizie van de vaders. Maar de grote bubs van attracties bevond zich in de provisorische straten op het grote veld, dat zich langs de Goudsche Ri.iweg en de Hugo de Grootstraat uitstrekte. De meeste tenten hadden hun eigen pierement, zodat men al wandelen- de van de ene „mop" in de andere viel. Luidsprekers waren er toen nog niet, maar elke tent beschikte over een ,,omroeper", die al sc.hreeuwende en aanprijzende de mensen naar binnen lokte. Er wa ren ook worstel- en variete-tenten. Die beschikten over een verhoging voor de ingang, waarop enige man- nen, en ook wel vrouwen. koper- fanfares lieten horen Was het een worsteltent, dan stond de onover- winnelijke man met gekruiste ar- rnen, de vuisten onder de biceps, die hij extra liet zwellen om kracht te suggereren, eveneens naast de mu- zikanten. Bij een varietetent was het natuurlijk de bontbeschilderde clown, die een paar van zijn grapjes liet horen of zien. En dan was er natuurlijk ook het vlooientheater, waar men binnen moest treden om de springertjes voor kleine wagentjes te zien ge- spannen. Iedere vlo had een naam. Vaak gebeurde het, dat een „losse" springer zich op het witte vel pa pier vertoonde, waarop de demon- stratie gegeven werd. Dan schoof de man of de vrouw, die dedemonstra- tie gaf, deze met een stokje naar de dicht opeengehoopte kijkers en zei: ,.Die is niet van mij!" Waarop de hele kluit toeschouwers uiteenstoof, voorzover de ruimte in het tentje dit toeliet. De Oosters geklede man kon men eveneens ergens vinden. Hij voor- spelde de toekomst op een vooraf geschreven papiertje. Een gewilde attractie voor meisjes van 15 tot 40 jaar, die wilden weten of ze aan de man zouden komen. Biertenten en poffertjeskramen waren er verscheidene. Vijf centen een glas pils en een dubbeltje voor „twee dozijn" poffertjes. Op de za terdag van de kermis was het zo druk, dat de poffertjes half kief op de bordjes kwamen en de beloofde twee dozijn tot hoogstens anderhalf bleek ingekrompen te zijn. Maar het mocht niet hinderen. Het was volgens overlevering een traditie, dat het's zaterdags van de kermis altijd regende. Met bakken van de hemel. Toch kon men er op de hoofden, of eigenlijk op de para- plu's, lopen. Hoe later op de dag, hoe meer gehos en gejoel. Natuur lijk waren er, zoals bij het carnaval, verklede groepen met feestneuzen of mutsen, voorzover die niet ver- regend waren. Tegen de middag werd door vele vaders en moeders het kroost naar huis gebracht, waar- na ze zelf aan het tweede bedrijf begonnen. En iedereen bleek de woorden van het kermislied van dat jaar bij benadering te kennen. Het- geen niet zo moeilijk was, want het refrein was doorgaans arm aan woorden en daarenboven nog wei nig verheffend. We herinneren ons nog het volgende fraais: Heb je niet de kleine Ko gezien7 't Is een jongen van een jaar of tien Heb je'm niet zien lopen Met z'n kromme poten? Begrijp nu wat ik zeg M'n kleine Ko is weg. En meestal kwam het „Alebessen, alebessen, hi-ha-ho!" ook op de proppen. „Overal, waar de meisjes zijn" en „Van je hela hola" waren toen nog niet uitgevonden. Weken tevoren had men in een Rotterdams blad kleine advertenties kunnen lezen van „twee nette jon- gemannen" die „twee dito meisjes" zochten, om gezamenlijk kermis te houden. Brieven onder no zoveel, bureau van dit blad. Liefst met por- tretten. Misschien is er ooit nog wel's een gelukkig huwelijk uit voortge- komen. De Delfshavensche Concours Ver- eniging heeft deze beginperiode van de duivensport aan den lijve onder - vonden. Ontstaan in het voorj.aar van 1924, een jaar waarin het op- richten van duivensportverenigin- gen schering en inslag was, heeft zij vooral in haar eerste seizoenen een niet bepaald bloeiend bestaan gekend. Dat hing natuurlijk samen met de algemene situatie in de dui vensport. Had een club 30 leden, dan kwam er altijd wel onenigheid en werd door enkele ontevredenen een nieuwe vereniging opgericht. Dat dit niet gunstig is voor een op- bloei, spreekt voor zich. Op deze wijze ontstond ook de Delfshavensche Concours Vereni ging (D.C.V.)die aanvankelijk de naam Luchtgids" droeg. Met 10 man werd gestart in een cafe op het Schiemond. Dat uit hun initia- tief de machtige D.C.V. zou groeien, heeft waarschijnlijk geen van de op- richters durven vermoeden. Het zag er ook allemaal niet zo rooskleurig uit. Ook niet toen men verhuisde naar de Oostkousdijk. omdat de zaak op het Schiemond verplaatst werd. Groei zat er hoegenaamd niet in. Dat werd echter beter, toen men het wat meer in het centrum van Dclfshaven ging zoeken. Daar werd het ledental uitgebreid tot ongeveer dertig, en misschien wel om deze verhoogde belangstel- ling te vieren werd de naam gewij- zigd in „Concoursvereniging". Een bijzonderheid was, dat aan de wed vluchten naast eigen leden ook col- lega's van andere verenigingen te gen vergoeding onbeperkt mochten dcelnemen. Na enige jaren werd aan de naam de plaatsaanduiding ,.Delfshaven" toegevoegd. Zo ont stond de naam D.C.V., die op het og:enblik in heel Nederland een goe- de klank bezit. Het zogenaamde deelnemerschap liet het bestuur ■poedig vallen, omdat men vaak grote moeilijkheden had met kwaad- willende leden van andere vereni gingen; dat de drank hier zijn woordje meesprak, hoeft geen ver- wondering te wekken. Daarom vonden enige jongeren het tijd worden hun sport niet meer vanuit het cafe te beoefenen, maar hun heil te zoeken in een particu- lierc ruimte. De hele geschiedenis van de duivensport in aanmerking genomen, begrijpt men dat dit niet zonder slag of stoot kon geschieden, maar tenslotte werd toch, dit ten koste van enige leden, een garage in de Grooshansstraat gehuurd. Hier- mee was de D.C.V. de eerste af- deling van de Rotterdamsche Post- duivenbond, die een eigen lokaal bezat. Maar het hield tevens in, dat men met 23 man tegen een maand- huur van 35 gulden aan zat te kijken. Een bedrag dat voor die tijd bijzonder hoog was. Maar de moei lijkheden werden overwonnen, en tegen alle voorspellingen van zus- terverenigingen in ging het de D.C.V. goed. Zelfs verzochten in 1932 twee verenigingen om opgenomen te worden in de D.C.V. Deze clubs. ,.De Snelpost" en „De duif van Spangen", breidden het aantal leden dermate uit, dat de huisvesting te Bij het lezen van deze titel denkt u waarschijnlijk dat dit een bespreking van enkele nieuwe grammofoonplaten wordt, een waslijst van namen, of de aankondiging van enkele jazz-evenementen in de naaste toekomst. Dat is echter niet het geval. Het ligt in mijn bedoeling u een indruk te geven van de plaats die de jazz op dit ogenblik inneemt in de muziekwereld in het algemeen, de invloeden waaraan deze muziek onderhevig is geweest en nog is, en de invloeden die er van uitgaan. Om te beginnen moet er een mis- verstand uit de weg worden ge- ruimd. Dat misverstand is het woord „modern". Er kan namelijk met recht worden beweerd, dat de jazz, zoals die er op het ogenblik is, in strikt muzikale zin niet modern is. Degenen die dat beweren (overi- gens niet geheel vrij van snobisme) hebben in de meeste gevallen, voor- dat zij met de jazz in aanraking kwamen, de „amusementsmuziek" (in de ruimste zin van het woord) gewaardeerd en voorgestaan als hun belangrijkste belangstellings- gebied. Ten opzichte van deze mu ziek is de jazz inderdaad „modern" te noemen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Een rijp oordeel hrerover kan slechts gegeven wor den door hem of haar, die terdege op de hoogte is van, of in ieder ge val het „gehoor" heeft aangepast aan de laatste ontwikkelingen in ons toonsysteem. Deze ontwikkelin gen zijn tot nog toe alleen maar te beluisteren geweest in de klassieke muziek. Tegenwoordig worden de laatste muzikale stromingen door velen beschouwd als een „grap". Deze mensen zijn verder op weg dan degenen die er helemaal niet naar willen luisteren, maar beide groepen zijn met hun gehoor ver achtergebleven wat betreft het har- monisch bevattingsvermogen. In negen van de tien gevallen zal een liefhebber van klassieke muziek het niet verder brengen dan Ravel. De muzikale ontwikkeling vindt iede re seconde van de dag voortgang, DE DUIVENSPORT Zo heeft de duivensport zich ontwikkeld van een enigszins primitieve bezigheid tot een ontspanning, waarin grote sportieve prestaties geleverd worden. bekrompen werd. Gelukkig keerden een paar leden van de laatst ge- noemde vereniging op hun schreden terug, zodat de ruiihte enigszins dragelijk bleef, maar door het grote doorzettingsvermogen van het be stuur kon men tenslotte de hand leggen op het bijzonder ruime pand aan de Grote Visserijstraat, waar de vereniging nog steeds gevestigd is. Een periode van grot^ bloei brak aan. Steeds meer nieuwe leden meldden zich aan. Vele prachtige concoursen werden gehouden, en er ontstond een hechte vriendschaps- band. Maar helaas kwam in 1940 de be zetting en daarmee zoals voor zo- vele dingen ook voor de duivensport de genadeslag. De duiven werden afgeslacht; het was onmogelijk wed- strijden te organiseren; vergaderin- gen werden niet meer gehouden en de verenigingen bloedden dood. Ondanks deze misere werd het clubhuis aangehouden en door de voorzitter rendabel gemaakt. Deze hield de vereniging ten koste van veel inspanning in stand. Zo kon het gebeuren, dat na de oorlog voor de duivensportliefhebbers in Delfs- haven toch weer mogelijkheden be- stonden. Natuurlijk was het leden tal sterk achteruit gelopen en vele oud-leden hadden andere hobby's gekozen. Toch ging men weer wed vluchten houden, zij het op geringe schaal. Bijzonder belangrijk was de schenking van enige duizende dui ven door de R.A.F. aan Rotterdam. Ook de D.C.V. ontving hiervan een twintigtal dieren. Stap voor stap werd het verloren terrein herwonnen en kreeg de D. C.V. weer hetzelfde aanzien als voor de oorlog. Dit was vooral te danken aan de grote activiteit van het be stuur. De voorzitter nam kort na- dien het initiatief om de duiven voortaan niet meer per spoor maar over de weg te vervoeren. Aanvan kelijk slaagde zijn plan niet, maar na enige jaren aanhouden is het toch zover gekomen, dat de Rotter damse Postduiven Bond een eigen vervoer heeft. Wat tot gevolg heeft, dat de duiven niet alleen sneller maar ook veel goedkoper verzonden kunnen worden. Op het ogenblik is de Delfshaven sche Concours Vereniging weer een van de sterkste afdelingen van de R.P.B. Zij telt ruim 160 leden, een getal dat wel tot vergelijking noodt met het aantal uit die allereerste jaren. Vele nieuwe huizen en flats in haar werkgebied hebben wellicht de mogelijkheden van de duiven sport als vrijetijdsbesteding ernstig beknot, maar de talrijke mannen die in dit kostelijke spel de ontspanning na een week van hard werken vin den, zullen ongetwijfeld nooit van hun sport willen scheiden. Voor andere liefhebbers zij hier opge- merkt, dat dit jaar voor het eerst een aanvang zal worden gemaakt met het houden van wedvluchten op zaterdag. Men heeft dit gedaan in verband met de vijfdaagse werk- week. Al merkt u er niet veel van de zomer is weer op komst. Dat is voor de meesten van ons de tijd dat we voor enige dagen uit onze dagelijkse beslommeringen worden weggehaald en ons eens heerlijk kunnen in- spannen om te ontspannen. U gaat waarschijnlijk ook op vakantie, hier of in het buitenland, en als u terugkomt bezit u een schat aan herinneringen, waarop u voor een heel jaar weer moeten teren. Juist dankzij de fotografie bent u in staat deze herinneringen dichterbij te halen. Bijna iedereen heeft dan ook een fototoestel, maar velen zullen het slechts bij deze gelegenheid gebruiken. Als u uw fototoestel voor de dag haalt, zult u zich enige voorzorg moeten getroosten, wilt u niet tijdens of na uw vakantie voor enige pijnlijke verrassingen komen te staan. U zult uw toestel wat eerder uit de kast moeten halen en daarmee enige opnamen moeten maken, bij- voorbeeld in het weekend, om te zien of alles nog goed functioneert. Door het liggen in de kast kunnen storingen ontstaan, zoals aan het tere sluitersmechanisme. Zo nemen sommige mensen hun toestel mee naar het strand, waar stof en zand in het apparaat kunnen geraken, terwijl pas later door het liggen de nadelige gevolgen daarvan gaan optreden. Daarom is het aan te raden uw fototoestel door uw fotohandelaar na te laten kijken, of de lens schoon is en de geleiderolletjes goed werken. Als u landschappen gaat fotograferen dient u er rekening mee te houden, dat filters noodzakelijk zijn. Wilt u dus werkelijk mooie foto's maken met fijne doortekende wolkenpartijen, zorg dan dat u deze filters altijd bij u hebt. Een raad, die wij ook graag geven, is de noodzaak van het aanschaffen van een belichtingsmeter. Hij lijkt overbodig, maar u zult zien, dat hij zichzelf terugverdient. Zeker als u kleurenfoto's maakt kunt u hem niet missen. Controleer vooral ook het blitzapparaat. Het verdient aanbeveling een nieuwe batterij mee te nemen. Misschien bent u van plan een filmtoestel te kopen. Dan moet u vooral de gebruiksaanwijzing niet weggooien. Neem wat filmpjes in reserve en houd u in deze het liefst bij een merk. en als het beluisterend publiek zich niet aan wenst te passen, is de ver- onderstelling niet onmogelijk, dat uitmuntende musici officieel tot krankzinnigen worden uitgeroepen. Men zal moeten begrijpen dat iede re musicus in zijn eigen tijd leeft. Deze opmerkingen houden ver band met het feit, dat de jazz zijn harmonische structuur in wezen ontleent aan onze westerse muziek, d.w.z.: De jazz is een van de uit- drukkingsvormen van ons eigen toonstelsel, en zal dus ook in die hoedanigheid moeten worden be- oordeeld. Ten tijde van de slavernij in Amerika was het voor de neger een zeer grote luxe, als hij zich de eigenaar mocht noemen van een afgedankt muziekinstrument, en hij moest zich zelf de techniek maar eigen zien te maken. Zijn houvast was ten eerste het gevoel voor rit- me, ten tweede de liederen die tij dens en na het werk gemeenschap- pelijk werden gezongen. Nu is het interessant, dat de in de zang gebezigde tonen van een ande re onderlinge trillingsverhouding waren dan die, waarvoor de instru- menten waren gemaakt. Zo is het dus noodzakelijk geworden, dat er een compromis tot stand kwam tus- sen twee verschillende toonstelsels. En zo komt het, dat in de jazz wel- iswaar gebruik wordt gemaakt van het westerse tonenstelsel, maar dat er op de specifieke plaatsen, waar dit stelsel afwijkt van de ingewor- telde negroi'de volkszang, altijd vervormingen voorkomen, opzette- lijke zwevingen van toon, die de jazz juist tot echte jazz rnaken- Deze zogenaamde ,,blue notes" moesten echter later, toen door het jazz-debuut van de piano de be- hoefte ontstond om een theoretische ordening van het materiaal te krij- gen, ingelast worden in het harmo- nisch stelsel. Dit is nooit ten voile gelukt, en zo komt het dat de jazz- muziek, door het steeds maar ex- perimenteren, zo'n buitengewone snelheid aan de dag heeft gelegd in het zich eigen maken van alle bestaande muzikale uitdrukkings- vormen. De jazz-musicus is tegen woordig een „geschoolde" en het zal niet lang meer duren of de jazz heeft harmonisch dezelfde hoogte bereikt als nu de serieuze muziek. Eerst dan zal er dus sprake zijn van „moderne" muziek. Er zijn moderne componisten die voorspellen, dat de jazz en de se rieuze muziek zullen samensmelten. Of dit zal gebeuren, is natuurlijk nooit met zekerheid te zeggen, maar het is wel een feit, dat beide soorten muziek steeds meer van elkaar gaan „ontlenen". Er worden de laatste tijcb|meer en meer stukken geschreven voor Symphonie- en Jazz-orkest. Het is zeer waarschijn lijk dat het afwisselend spelen hier- bij spoedig zal veranderen in gelijk- tijdig spelen, en dan is er dus geen sprake meer van twee afzonderlijke orkesten. Hoe deze ontwikkeling zich ver der zal afspelen, is iets dat men moet afwachten. Het is echter wel zo, dat er, van bevoegde zijde, steeds minder neuzen worden opge- haald voor de zo verguisde jazz. De „blue notes", overblijfsels van een volkstraditie, zullen, evenals de tal- loze andere folkloristische invloeden op de serieuze muziek, nooit verlo ren gaan. PETER SNOEY. HORIZONTAAL 1. kapitalist; vereniging. 2. buigzaam; speelgoed: pers. vnw. 3. enkele; populier; bloem. 4. hoogstaand; bijwoord; onder; slee. 5. gemachtigd; pers. vnw. 6. meisjesnaam; onderofficier (afk onredelijke vrees; cita del van een stad (Arabisch). 7. monster; jonge koe; gereed- schap. 8. en derg. (afk.); pers. vnw.; moeder; plaats in N.B.; maand. 9. bediende; kerkgebruik; deel van de Bijbel; boom. 10. ik (Lat.); op die tijd; inwonend; plaats in Duitsland- 11. neerslag; zoen; uniek; met. 12. spil; noot; warm weer; brand- netel. 13. stijf; v.m. (afk.); hard ijzer; trage. 14. driekroon; noot; drank; voor- zetsel. 15. branie; en derg(afk.); ter plaatse (afk.); kunst (Lat.); gissing; bijwoord. VERTICAAL 1. vrouw met pleegkind; spil; ten laatste (afk.). 2. lichaamsdeel; gestoorde spijs- vertering. 3. enig; in het jaar (afk.); aard- rijkskundige Titanium (afk.); afhellend roem; noot. kijken; afgemat; papaverzaad. verkooptent; Franse munt (afk.); het arriveren. joods geestelijke; eierstok; be- teuterd. voormiddag (afk.); te eten; Ned. Spoorwegen (afk.); voor de vuist (afk.); noot. waanzin (Lat.); letterkundig. ver; ten eerste; bijl. spat; vogel; inslag. vruchtbare plaats; soort; jonge mensen. knaagdier; Nederduits (afk.); spuwsel; bovenlijf. lange inleiding; lacune. kunstrichtingstelsel. Onder de inzenders van een goedc oplossing zal een prijs van f 5,— worden verloot. Inzenden aan: Redactie „Metro- Pool", Schietbaanlaan 5, Rotterdam. Oplossingen kunnen worden inge- zonden tot en met de eerstkomende verschijningsdatum van Metro-Pool; dus tot en met de eerstvolgende woensdag. De uitslag zal dus steeds 14 dagen na de publikatie in ons blad te vin den zijn. Wilt u steeds duidelijk uw naam, adres en woonplaats vermelden en het woord „puzzle" op de enveloppe. Dat vergemakkelijkt op aanzienlijke wijze het werk van de redactie. OPLOSSING 25 APRIL RUIMTE V A ARDERME INGAANELPENBEEN TINRATELENAKKER DEOCTOBERDAARKA IEROSLOSTINKERD VAANEDENSERIEUS AANINERTCREATIE N ATPPRECHTIMEST DRILESTEIOKERTT EDEERTELELENSME PEDICUREDANKAAR AGANEUSVADERLIJK ROTTERDAMADOADE IJREOLEILANDODER STREUVELSPANELS Prijswinnaar: P. VISSER, Rotterdam-7. Toussaintstraat 39b, 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Metropool | 1962 | | pagina 3