ORANJE BOVEN
Han van der Horst
De gouden jaren van de
vrijheid. Schiedam
Oranjevrijstaat met fees
ten in de Plantage en in de
bevochten resten van de
binnenstad het tref- actie-,
en gezelligheidscentrum
'Laan'. En of we daar gela
chen hebben.
Wat is er van de oude idealen
terecht gekomen? Verloren
gegaan, vergeten, verraden.
Het utopisme heeft plaats
gemaakt voor een soort skep-
sis, dat ze tegenwoordig graag voor
wereldwijsheid aanzien. Mijn betrekkelijke
welvaart is gebaseerd op een vaste betrek
king. Ik bewoon een maisonette. Ik ga
niet langer uit mijn bol van de revolutie,
maar van de salsa.
Gerard Verhulsdonk, ooit roemrucht raads
lid voor de VVD, had het me vijfentwintig
jaar geleden al voorspeld. 'Jij komt nog
eens bij De Telegraaf terecht. Zover is het
niet gekomen. Maar als dit ochtendblad
een artikel bij mij bestelt, dan krijgen ze
het. Reken maar.
Ik had Verhulsdonk leren kennen in het
kader van mijn politieke activiteiten. Want
ik wilde Schiedam drastisch veranderen en
daar was hij tegen. Toch bleven we met
elkaar op uitstekende voet. We voelden
ons allebei zeer thuis in cate Het
Vierkantje. Bovendien wist ik: zijn tijd is
voorbij. De onze komt eraan. Het is
gedaan met de autoritaire consumptie
maatschappij
Toch hadden we onze eerste teleurstelling
al te pakken. Wij - een aantal ambitieuze
en kritische jongeren, onder wie Dick van
der Lugt, Hans Krabbendam, Marjan
Meijer en Carl van Meerendonk, hadden
gedurende de kerstdagen in het gebouw
dat nu 'De Teerstoof' heet een vredescen-
trum ingericht, waar aandacht werd
besteed aan de ontwikkelingsproblematiek
en het geweld dat de wereld teisterde. We
hadden op een steenkoude kerstavond een
jongerenvredesmars langs de kerken geor
ganiseerd, waar het klootjesvolk van een
naar ons inzicht geheel verkeerd kerstge
voel blijk gaf. Zij kregen daarom bij de
uitgang pamfletten. 'Is dat wel de vrede
die hier gepreekt wordt?', wilde een
oudere gelovige weten bij het verlaten van
de Hervormde Kerk op de Nieuwe
Maasstraat. De mars eindigde in het kerkje
van de Nederlandse Protestantenbond op
de Westvest, want daar zaten - wisten we -
hypocriete kapitalisten die wij ware chris
tenen wel eens een spiegel voor zouden
houden. Hans Krabbendam zou op een
geschikt moment het orgel uitschakelen.
Hij kwam - gelukkig achteraf - tot beter
inzicht en wij zaten de uiterst beschaafde
dienst tot het einde uit. Het vredescen-
trum werd niet of nauwelijks bezocht.
Daar was ik cynisch van geworden. We
moesten het op een andere manier aan
pakken. We moesten - dacht ik - de bur
gerlijke maatschappij ontmaskeren door
haar belachelijk te maken. We moesten
meedoen aan de komende verkiezingen
met een rapaljepartij. Een naam had ik
ook al: de Bond Burgerzin Schiedam
Gemeente Archief
Musis48
