V
s
15 Musis
bekeken vluchtig het boeddhistische gravenveld ernaast.
Toch trekt de brug nog dagelijks drommen bezoekers. Meest
ouderen en engels sprekenden die zich de souvenirs makkelijk
laten aanpraten.
Ook Adrianus en ik ontkwamen met aan de overvloed aan
zijde, houtsnijwerk, zilverwaar, gesneden beeldjes, Boeddha's in
halfedelsteen, koper en porselein, zijden stropdassen, schoenen,
een paar onweerstaanbare houten paardjes voor slechts vier
Bath, schelpen, sieraden en snuisterijen. Natuurlijk kocht ik
van dit alles het mijne voor mijn Liefde thuis. Shopping time
behoort tot de onvermijdelijke rituelen m Thailand. Precies als
het bezoek aan de Pat Pongstraat met de halfnaakte meisjes
aan een soort klimrek voor de gogo-clubs, een overvloed aan
souvenirkramen, nephorloges, nep-porno, de mannen die klei
ne en grote jongetjes aanbieden, het geduw en getrek en
smakkend gemaakte opmerkingen in een drukte die de Pat
Pong straat doet lijken op Valkenburg, maar dan smoorheet en
vergeven van licht, geur en geluid.
Chang Mai- Nee, dan de bezoeken aan de tempels, met hun
schitterende versieringen zoals de beroemde slangentrap van
Chang Mai, de eeuwenoude, maar nog altij d aanbeden boed
dha's in hun tempelplaatsen, -complexen die volgens de boed
dhistische leer nog immer als gewijde gronden betreden wor
den en de overal oprijzende stupa's, al kwamen we daarbij
dezelfde mensen tegen die we ook al op Cuba hadden ont
moet en het indrukwekkende ofierleest tijdens de volle maan
waarop kerststukjes met een brandende kaars middenin als
feestvlotjes in de stroom van de rivier worden gelegd. Voor ons
was het een ceremonie nadat we van een Israëliër aan de oever
van de rivier van de moord op Yitsak Rabin hadden gehoord
en de toedracht hadden kunnen zien via CNN. Het kostte me
ook geen moeite om de juiste heilwens te vmden toen ik mijn
bloemenbootje met de kaars in het midden met de stroom liet
meedrijven.
Nee, Thailand is sfeervol, tegenstrijdig, warm, platvloers en
indrukwekkend. Ook toen ik in een klein postkantoor de
gelegenheid had om even te bellen naar huis voor een gesprek
met mijn jarige vader (emotie door een klein draadje) en zelfs
voor wat eenzaamheid in een klein guesthouse na een over
volle dag met Adrianus voorop de motor en ik als een genie
tende toerist achter zijn smalle rug.
Bangkok - Eindelijk De Kunst. In alle vroegte konden
Adrianus en ik aan de slag in de expositiezaal van de Academie
van Beeldende Kunsten, die onderdeel is van de Silpakorn
University van Bangkok. De zaal was mooi en koel en met
een schitterende lichtval. Dat viel alles mee. Ook voor
Adrianus.
De leerlingen van de academie behoren zeker niet tot de
doorsnee bevolking. Nergens anders zag ik tenminste jongens
met lange manen en meisjes met hei-paars geverfd haar. Ook
in hun kleding verschillen ze van de bevolking in de rest van
de stad. Je ziet de rijkdom aan afwerking en de soort van de
gebruikte stoffen. Hier gaat de bovenlaag van Thailand naar
school. Maar vriendelijk zijn ze. Precies zoals alle Thais.
De vriend van Adrianus Thavorn Ko Udomvit was aardig,
maar weinig spraakzaam en drukdoende met van alles en nog
wat terwijl wij gedisciplineerd bezig waren met het ophangen
van de prenten en gemengde technieken. Hier sprak de
Aziatische invloed in het werk van Adrianus nog duidelijker
dan in Nederland. De felle contrasten zijn dezelfde als die ook
vanuit de Silpakorn University op de campus kunnen worden
gezien en het toegepaste bladgoud als gelijk aan de stukjes die
door de monniken op de boeddha boven Bangkok worden
geplakt.
De catalogus bij de expositie vermeldt: 'Langzaam vermengen
z'n papieren, de gebruikte tekens en verwijzingen, de samen
voeging van natuurlijke maar fel gekleurde materialen en toe
vallige vondsten zich met de persoonlijke herinneringen van
de toeschouwer'. In het venster gebeurt hetzelfde onder de
zinderende zon, die vormen laat vervagen en alleen maar con
trasten en willekeurige vormen laat. Is het misschien vanwege
die invloed in het werk dat het exposeren en het verblijf zo
gemakkelijk verlopen. Ondanks de beet van een schurftige
hond waarvan de wond door een behulpzame Canadees tot
overdadig bloeden werd gewrongen om vervolgens door een
Thaise met citroensap te worden schoongespoeld, het verlies
van een slipper in de snelle modderstroom in een drukke win
kelstraat, het met een Thaise crew in een airco-coach genieten
van een film van J. Claude van Damme (die hier mateloos
populair is) en uiteindelijk de fatale vergissing van Adrianus
om ongecontroleerd een hotpot (hete vissoep) te bestellen.
Ikzelf hield het bij een gegrilde vis met knoflook en basilicum
terwijl Adrianus door de onderschatte hotfactor het gevoel in
het rechter gedeelte van de mondholte verloor en vele malen
die nacht het toilet opzocht als enige plaats waarvan verlich
ting te verwachten viel. En dat terwijl hij de volgende dag
weer monter werd verwacht in de galerie, met mij (een stuk
frisser en aanzienlijk minder slap) nu eens te meer als assistent.
Met dank aan Adrianus van Otterloo
ïs.
O
3Q
5
c;
co
So
CO
O
