DE SPELERS
AAN HET
WOORD
De Realist: Harm Roelfsema
Burgemeester Schiedam 1965-1974. Woont
in serviceflat te Voorschoten. Lid SDAP-
PvdA. Van onderwijzer tot wethouder stad
Groningen, dan burgemeester Hoogezand-
Sappemeer en lid Gedeputeerde Staten
(Gron). Bleef lange tijd na pensionering in
Schiedam wonen. Is verrast over interview -
na al die jaren- en geeft feilloos meningen en
feiten weer.
De binnenstad van Schiedam was
verwaarloosd en verkrot. De kro
topruiming was nooit stevig ter
hand genomen omdat de
woningnood er toe dwong in de
oude pandjes zo lang mogelijk bewo
ning toe te laten. De droom van de acti
visten, de herleving van de oude glorie
van de buurt zou naar mijn vaste over
tuiging nooit realiteit kunnen worden.
Er was teveel verval, de brandersbuurt
was een kaalslag, het was puin met inge
vallen rommel. Die huisjes waar vroeger
brandersknechts in woonden, moesten
door de gemeente aan alle kanten wor
den gestut. Het waren éénkamerwonin
gen met zelfs het privaat in de hoek en
een zolder om op te slapen. Je moet dan
nuchter de zaak bekijken en onderken
nen dat behoud niet meer mogelijk was.
Ik ben nog steeds van mening, dat de
oude buurten in Schiedam alleen opge
knapt konden worden als daar in de
jaren twintig mee was begonnen. De
argumenten van de groep Schaper
waren ook zo ongelooflijk emotioneel.
Zo liep men s'nachts wacht omdat ze
bang waren dat de gemeente stiekum-
weg zou slopen. Wat helemaal de bedoe
ling niet was. Op die teach-in, waar ik
als enige namens de gemeente sprak,
daar heb ik nuchter over de toestand
gesproken maar dat vond geen weer
klank natuurlijk (lacht). Ik was ook
gevraagd om wat te zeggen. En aan die
afspraak hield ik mij tot verdriet van de
actievoerders. Zodoende hepen de emo
ties hoog op. Het werd ook al snel een
politieke zaak doordat landelijke politici
als Egas uitspraken voor behoud deden.
Hij was op verkiezingspad en gaf zijn
oordeel zonder dat hij er geweest was.
Ook de jongeren van de plaatselijke
PvdA en ouderen van de PSP (Eggink),
CPN (Collé) en WD (Boerdam) waren
plotseling voor. Maar ja, daar was het de
oppositie voor. Het was een tijd dat zich
nostalgische gevoelens ontwikkelden, na
een periode van vernieuwing en aanpas
sing. Het waren typisch de roerige jaren
zestig. Ik kon best begrip opbrengen
voor het idee om het verleden te
behouden, maar waarom zo emotievol
en met verdachtmakingen. Ik vraag mij
dan ook af; hoe heeft het gekund terwijl
men dagelijks in de buurt kon gaan kij
ken hoe vervallen het was? Eerlijk
gezegd, heb ik de emoties nooit hele
maal kunnen verklaren. Je moet ook
nuchter constateren dat het opknappen
van de buurt niet door jongeren zelf
gedaan kon worden, 't was geen vrijwil
ligers werk. Ik loop nog weieens bij
gelegenheid door Schiedam en dan
denk ik: Wat toen weg moest omdat het
zo slecht was, is nu allemaal weg. Terwijl
andere restauraties waar ik voor ingezet
heb zoals kunstenaars huisvesten in het
Proveniershuis en de ruïne wel gelukt
zijn. Wij hebben al de eerste bestem
mingsplannen gemaakt voor het cen
trum die tot mijn goedkeuren nu in
Schiedam gerealiseerd zijn. Ja en die
meneer Schaper: Hij was mijn tegen
pool. Dat begon al met die film van
hem. Toen hij mijn mening vroeg, heb
ik eerlijk geantwoord dat de inhoud nl.
Schiedam werd landelijk nieuws
op 5 januari 1967. Weinig
Schiedammers, die belangstelling
hadden. Kom nou...., de
Korenbeurs was afgeladen vol.
Burgemeester Harm Roelfsema en
Hans de Ridder. Strijd om een
idee.
Musis 192
