EEN ZO eenvoudig
s
Het Stadsef is nieuws. Politiek nieuws. De raad maakt
zich zorgen over de kostenstijgingen die de realisering met
zich meebrengt. Gekrakeel is er ook over het hoge architec
tenhonorarium, hoewel dat gezien de totale bouwkosten
ruim binnen de gebruikelijke marges blijft. Gemeente
raadsleden vragen zich af of de kosten wel in verhouding
staan tot het uiteindelijke resultaat. Beducht voor een
'bonnetjesaffaire' na het nog vers in het geheugen liggende
'sloopschandaal'wordt gezocht naar schuldigen, die uit
eindelijk in een verkeerde tijd
en foute hoek worden aange
wezen door raadslid
M. Houtkamp. Th.
Schoenmakers plaatst vraag
tekens bij elke kostenstijging
en komt tot de conclusie dat
het Stadserf niet anders dan
een fiasco kan worden en een
plan wordt gelanceerd om een
tekort van een slordige
tweeënhalf miljoen uit spon
sorgelden bijeen te krijgen.
Het lijkt alsof Schiedam
allang niet meer blij is met
de realisering van het
Stadsef dat in het Schiedam
van de toekomst een binden
de stedelijke en culturele
functie moet vervullen. Of..., o,
is er misschien iets anders g
aan de hand? Verliest
Schiedam 't elan dat nodig is c
om een dergelijk project van j
de grond te tillen? Zijn de -o
bestuurders die het waagden a
om een vooraanstaand archi- u-
tect als Ruijssenaars in huis te halen, anderen dan die
deze keuze nu moeten verantwoorden? Of zijn we gaande
het project het gezicht op de visie en doelstellingen kwijt
geraakt en maken we ons alleen nog maar zorgen om de
centen? Het heeft er alle schijn van wanneer we ons niet
alleen bepalen tot de politieke discussie, maar ook eens
kijken wat er zich binnen het project zelf afspeelt. En
zien hoe de opdrachtgever bij stukjes en beetjes aan het
oorspronkelijke ontwerp knaagt in de hoop om daar door
besparingen de kosten te verminderen. Ook al loopt
Schiedam daarmee de kans dat het uiteindelijke resultaat
van aanzienlijk mindere kwaliteit zal zijn, dan het
Stadse f dat ons oorspronkelijk voor ogen stond. Geen cen
trum van allure maar een uiterlijk mooi complex dat van
binnen niet meer is dan de optelsom van samengebrachte
functies. Een bolide met een ladamotor.
Wim de Wagt
Musis 18
Uj
00
Q
00
Architect Hans Ruijssenaars is nog steeds erg enthousiast
over de nieuwbouw die hij voor het Stadserf heeft
ontworpen. Dat enthousiasme hoopt hij uiteindelijk
toch over te brengen op de Schiedammers, voor wie
het theater, de bibliotheek, de stadswinkel en het
gemeentearchief uiteraard bedoeld zijn. Hij is een architect die
naam heeft gemaakt door in de eerste plaats vanuit de behoef
ten van de stad en haar bewoners te ontwerpen. Toch wil hij
niet verhullen dat hij de afgelopen tijd wel eens met de han
den in het haar heeft gezeten over Schiedam. Zijn twijfel over
de goede afloop betreft vooral de uitwerking van sommige
onderdelen van het interieur, alsook het buitengebied. Door
een nogal gebrekkige communicatie met de verschillende
betrokkenen bij de gemeente, heeft hij het gevoel dat deze
finishing touch hem door de vingers glipt. Hoe een architect
moet knokken voor iedere vierkante centimeter van zijn ont
werp.
Ruijssenaars had de vaste inrichting van het theater, de biblio
theek en de stadswinkel graag helemaal zelf willen doen, ten-
