VLAARDINGS DIGITAAL
MUSEUM ZOEKT SCHIEDAM
Marko Leer
Musis
Wie op de fiets naar Beaty
Czetö's atelier wil, heeft een
probleem. Beaty kan alleen
een routebeschrijving geven
voor automobilisten. 'Ik kan
niet fietsen', bekent ze zonder schroom.
'In Boedapest heb je geen fietspaden. Ik
heb het dus nooit geleerd, en ik vind
het doodeng.' Beaty's favoriete snelweg
is de electronische. Samen met fotograaf
Ruud Kimmelaar, wiens atelier zich
eveneens aan de Vlaardingse Curayaolaan
bevindt, bestiert ze een virtueel museum
op Internet. Bijna een jaar alweer. 'En
we blijven uitbreiden.'
Beaty kocht haar computer twee jaar
geleden. Ruud was op dat moment al
verbonden aan de Digitale Stad
Vlaardingen/Schiedam die met steun
van hetVSB fonds
Schiedam/Vlaardingén gegrondvest
werd. Hi] legde haar ook uit hoe ze kon
omgaan met die apparatuur en Je
mogelijkheden wan de computer. Beaty
vond het maar raar dat er in die digitale
stad niets over kunst werd gezegd. Het
merendeel van de; geboden informatie
had bétrekking op bedrijven. Bedrijven
eh instellingen. Zakelijke mededelingen,
bedoeld \oor een efficient commercieel
en dienstverlenend verkeer. t g:
Maar, vond Beaty, kunst is een deel van
het leven. Overal en dus ook in de digi
tale stad. Dus dacht ze dat het wel jeuk
zou zijn om kunstenaars te m Jgeu om
zich met hun werk te presenteren. In
een soort digitale galerie, een artotheek
van louter beeldmateriaal. De eërstè
gegadigde vond ze vlakbij, onder dé
kunstenaars die evenals Ruud ég 'cjipc
Kimmelaar en zijzelf hun .ucher aan de t
Curayaolaan hadden.
Op de Internet-pagina's van het digitale
museum is inmiddels informatie te vin
den over veertien Vlaardingse en
Schiedamse kunstenaars. Ook daarin zijn
de Vlaardingers om begrijpelijke rede
nen in de meerderheid. Allereerst meld
den zich de vrienden en de vrienden
van vrienden. Maar er wordt hard aan
gewerkt om daarin verandering te bren
gen.
De meeste kunstenaars die van het digi
tale museum horen, reageren enthou
siast. Ook als ze niets van Internet afwe
ten. Toch stuiten de initiatiefnemers
regelmatig op koudwatervrees. Het
auteursrecht is op Internet een hachelij
ke zaak. Ruud Kimmelaar maakt zich er
niet druk om. 'Kijk', zegt hij, 'daar haal
ik m'n schouders bij op. Als er een toto
van mij in een blad staat, kan die door
iedereen gekopieerd worden. Met de
tegenwoordige stand van techniek zijn
rasters en beveiligingen geen enkel pro
bleem meer. En daarbij...., is jatten
tegenwoordig niet eigen aan het post
moderne kunstbegrip? Pas als het naa-
pen wordt, kun je er vraagtekens bijzet
ten. De hoeveelheden beelden en infor
matie waarin je tegenwoordig wordt
ondergedompeld, maken datje bewust
of onbewust voortdurend met ander
mans gedachten, ideeen en vormen
wordt geconfronteerd. En ach, ideeën
voor een kunstwerk kun je ook in een
gewone galerie opdoen.'
Internet biedt kunstenaars ook anderë
mogehikheden dan onderzoek en inspi
ratie. Het gesleep mep portfolio's kan
dankzij het net drastisch beperkt woïif
den. Bc.tty stuurt nu het! adres van haar
Internetpagina als ze'ergens wil expo
seren. Als! er interesse is, kan de veel
kostbaarder map met eigen werk alsnog
wórden langsgebracht. En wat als; je net
je mapje voor een dure, beperkte oplage
naar dë drukker hebt gestuurd, en je rfr
schildert een weck later een meester-
werk? Op Internet,kan je"'ni dr voor
lage presentatiekosten gylijk bijzetten.
Aan de andere kant exploreren ook
opdrachtgevers de mogelijkheden* van
het nieuwe rhedium. Bij het uitbesteden
van een bouwprojecgjwordt doorgaans1
ook een budget gereserveerd voor een*! 1
kunstwerk. Die aanbiedingen staan
tegenwoordig steeds vaker op Internet.
Natuurlijk heeft dat alles te maken met
de spreiding van Internet in de wereld
van architectuur en bouw. Daarmee ver
geleken is de Digitale Stad het stadium
van dorp nog maar nauwelijks ontwas
sen. In dat opzicht zou de Digitale Stad
Vlaardingén een schitterende hulpmid
del kunnen zijn in de lopende discussies
over stadsontwikkeling en stadsvernieu
wing zowel in Vlaardingén als Schiedam.
Wantje ziet wat je zegt en watje te
zeggen hebt, ziet de ander ook.
De mogelijkheid, om via e-mail te
reageren op de tentoonstellingen in het
digitale museum, wordt - zeer tot onge
noegen van de directieleden - slechts
mondjesmaat benut. Beaty had zich veel
voorgesteld van de spontane ingevingen
van de Vlaardingers en Schiedammers.
'Ik hoopte op reacties van bezoekers die
de drempel van een galerie te hoog vin
den. Misschien komt dat nog, misschien
vinde ze het alleen maar prachtig wat
we doen en nemen ze het museum voor
kennisgeving aan'. Ook de gastenboeken
in musea blijven tenslotte maanden op
dezelfde pagina open liggen.
Bij galeries gaat het om het geld, maar
de permanente virtuele expositie in de
Digitale Stad is nadrukkelijk niet
bedoeld om rijk van te worden. Beaty:
'I Icrnum Brood heeft een internet-site
waar |e z'n kunstwerken met de prijs
erbij vindt. Dat doen we niet. Wij pre
senteren alleen: het virtueel museum is
niet op verkoop gericht; hoetoel het
nat ui lijk vel leuk zou zijn 01 i via het
net iets te verkopen. Misschien komt dat
nog, in de toekomst als meer kunste
naars dan nu de wegnaar het museum
weten te vinden en ontdekken dat het
digitale museum geen statische ruimte
is, waar de dingen alleen maar hangen,
maar dat je er virtueel iets mee kuilt
doen. Iets dat de kunstenaars in
Schiedam toch ook zouden moeten
snappen'.
Het museum is te vinden op
<http://www. dsv. nl dsv /preken-en-
passie/kunst/ museOO l.html>
Wie meer wil weten, kan e-mailen naar
<museum @dsv. nl
Marko Leer is behalve bezig met digitale
communicatie redacteur van de Rotterdamse
straatkrant
