Nans Wolters
De tekst op het open hek dat toegang geeft tot het weggetje dat leidt naar boerderij annex atelier van Winnie Teschmacher luidt
'svp sluiten voor de schapen'.
Maar er staat geen vee in de weilanden rondom en zonder te stoppen vervolg kan een ieder hotsend en botsend z'n weg vervolgen.
Rust, ruimte... en licht in de talloze schakeringen die het polderlandschap kent zijn inspiratiebronnen waaruit Winnie Teschmacher
rijkelijk put. Wazige contouren van stedelijke bebouwing in de verte, zonlicht dat flonkert op het water in de sloten en een regen
boog gevangen in een druppel. Licht, de kunstenaar kan niet zonder. Ingeklemd tussen Vlaardingen, Maassluis en rijksweg voelt
Winnie Teschmacher zich bevoorrecht om in het resterend landelijke gebied in deze regio te wonen en te werken. Als God in
Frankrijk zo vat zij het samen. Winnie Teschmacher startte haar maatschappelijke loopbaan als docente lichamelijke opvoeding en
had als hobby glasblazen.
De geestdrift voor dat vak groeide zozeer dat zij in 1983 haar baan vaarwel zei en een klein atelier in Den Haag huurde. Nog
altijd kijkt zij tevreden terug op die periode. Dat er brood op de plank moest komen was een gegeven. Dat haar achterstand aan
kennis over het materiaal waarmee ze bezig was, ook in een hoog tempo worden ingehaald een ander. Als autodidact zocht ze met.
grote gedrevenheid naar oplossingen om problemen die ze bij de verwerking van glas tegen kwam de baas te worden. Mogelijkheden
en technieken als blazen, optisch slijpen, zandstralen en buigen onderzocht ze grondig.
Zij werkte geruime tijd in Bohemen om het slijpen van glas in haar vingers te krijgen. Haar inzet werd vrij snel beloond met
opdrachten. In 1992 won zij de Bernadine de Neeveprijs voor jong (glas) talent.
Musis 158
