7000 JAAR OUDE KAART VA
Tim de Ridder Stadsarcheoioog Vlaardingen
De archeologische vondst (kaart van Het Gemoed) geeft een
beeld van een eiland 'Het Gemoed' geheten. Dit eiland werd ooit
bewoond door een emotioneel hoog begaafd volk. Het Gemoed
bevond zich 5000 v. Chr. voor de kust van Vlaardingen. Deze
unieke bodemvondst werd onlangs gedaan door archeologen en
kunstenaars. Een deel van de kaart werd gevonden in Rotterdam
en een deel (het grootst) in de bodem van Vlaardingen. De bij
zondere landkaart is de aanleiding voor opgravingen en de
reconstructie van Het Gemoed. Het inmiddels ingepolderde
eiland blijkt namelijk in het hedendaags Hof/Oranjepark gesitu
eerd te zijn. Dit is wat er aan vooraf ging...
Musis 246
Onlangs hebben archeologen een
deel van een zevenduizend jaar
oude kaart van Vlaardingen aan
getroffen. Het betreft voor zover
bekend de oudste kaart van de
wereld. Er zijn sterke aanwijzingen dat
de kaart de locatie aanduidt waar
hedentendage het Hof en het
Oranjepark gelegen is. Op korte termijn
zal archeologisch onderzoek op
genoemde terreinen worden verricht.
Zoiets had ik nog nooit meegemaakt, en
zal ik waarschijnlijk ook nooit meer
meemaken. Het moment van ontdek
king zal mij eeuwig bijblijven. Zelfs de
recente ontdekkingen van de oudste
waterstaatkundige werken (de duiker)
op het Hoogstadterrein vallen bij deze
vondst in het niet. Ook de boemerang
en de houten luizenkam met daarin de
oudste luizen van Europa stellen in ver
gelijking met deze ontdekking niets
voor.
...Langzaam maar zeker was het tevoor
schijn gekomen: een deel van een aarde
werken plaat met daarin allerlei lijnen,
symbolen en inscripties. Zelfs een volsla
gen leek kon zien dat er iets bijzonders
mee aan de hand was. Tijdens het bloot
leggen van de plaat begon mijn hart hart
te bonken; mijn bloed vloeide sneller
door mijn aderen. De archeologische
medewerkers begonnen zich los te
maken van hun werkzaamheden en
kwamen mijn richting op, nieuwsgierig
geworden door mijn jubelende uitroe
pen. ledereen die de plaat aardewerk
zag, raakte volledig in extase. Toen de
plaat bloot kwam te liggen, leek al het
verstand op dat moment verloren te zijn
gegaan. Alle emoties kwamen boven.
Sommigen begonnen het uit te schreeu
wen van vreugde, anderen wierpen zich
in de modder om de plaat te kunnen
aanraken. Onzichtbaar, maar toch haast
tastbaar, voelde je de gemoedstoestanden
die uit die aardewerken plaat opborrel
den.
Hoe lang de opwelling duurde weet ik
niet. Het kunnen enkele seconden
geweest zijn, misschien waren het ook
wel uren. Aan deze absurde toestand
kwam plots een einde toen iemand uit
riep: 'Het lijkt wel een landkaart.' Maar
alleen de gedachte al, dat deze zevendui
zend jaar oude kleiplaat een landkaart
zou zijn, was te belachelijk voor woor
den. De onnozele opmerking werd
beantwoord door gegniffel, wat spoedig
plaats maakte voor brullende lachsalvo's.
Door het gelach verslapten mijn spieren
waardoor ik dubbelklapte en met mijn
beide benen op de grond belandde. En
toen zag ik het. Ik voelde hoe mijn
bloed wegtronk uit mijn gezicht. Koude
rillingen liepen over mijn rug. De regen
had de plaat nog wat verder schoon
gespoeld. En wat ik toen zag was over
duidelijk: krassen in de hardgebakken
klei. Het kon niet anders dan dat dit
inderdaad een kaart was.
'Het is echt een oude landkaart,' riep ik
verbaasd uit. En weer lag iedereen in
een deuk van het lachen. Doch al snel
maakte de lach plaats voor twijfel: een
ieder die de plaat aanschouwde zag het
ook. De lachsalvo's werden verdrongen
door nerveus gegrinnik. Een enkeling
