N VLAARDINGEN ONTDEKT
247 Musis
hakkelde 'dat toch dat toch on-on-
onmogelijk was'. Grote angst maakte
zich van ons meester. Want als die
zevenduizend jaar oude kleiplaat echt
een landkaart zou zijn, dan zou de
geschiedenis herschreven moeten wor
den, want nog nooit was een zó oude
kaart gevonden. Sterker nog, het zou de
toekomst bepalen. Dat ging het verstand
te boven. Emoties vierden hoogtij. 'Die
plaat moet kapot; riep iemand angstig.
Ik kon de wanhopige menigte nog net
weerhouden van deze vandalistische,
doch begrijpelijke actie.
'Deze vondst is.' riep ik, 'als het is wat ik
denk, wetenschappelijk van het aller
grootst belang.'Want inmiddels was de
essentie van de vondst tot mij doorge
drongen. Ik had er namelijk weieens
over gehoord, maar altijd gedacht dat
het volslagen onzin was. Ik weet niet
meer waar ik het gehoord had, mis
schien had ik het wel gedroomd. Het
doet er niet toe. De kaart (of beter een
deel van de kaart) die wij gevonden
hadden was het tastbare bewijs, dat de
mytishce plaats 'Het Gemoed' wel dege
lijk bestaan had. Iemand had mij ooit
toegefluisterd dat oud-Vlaardingers
vroeger verhaalden over een lang verge
ten plaats die een speciaal plekje in hun
hart had ingenomen. Lang voor de
'Vlaardingen Cultuur', dus meer dan
vijfduizend jaar geleden, zou hier in
Vlaardingen een emotioneel hoog
begaafd volk hebben rondgelopen.
Archeologen hadden dit nooit willen
geloven. Simpelweg omdat de emoties
zich niet laten opgraven. Maar met deze
kaart in de hand zouden de gevoelens
van weleer echter doorgrond kunnen
worden. Als ons dat zou lukken, dan
zouden wij het gevoel, de ziel, van de
mens kunnen blootleggen. Het onbe
reikbare voor de archeoloog zou bereikt
kunnen worden. Alle theoriën van
Freud zouden kinderspel zijn bij wat wij
over de 'emotie' zouden ontdekken.
'Een kaart? Wat een onzin,' schamperde
iemand. Die opmerking was voor mij
voldoende om mijzelf weer met beide
benen op de grond te zetten. Een
zevenduizend jaar oude kaart: het idee
was inderdaad volstrekt belachelijk.
Geen collega-archelooog zou mij gelo
ven. Mij restte slechts een ding: het uit
handen geven van de belangrijkste ont
dekking die ik ooit gedaan had.
Specialisten zouden ermee aan de slag
moeten gaan. Deskundigen die thuis
waren in emoties. Zij zouden zich niet
laten leiden door het verstand. Het zou
den kunstenaars moeten zijn. Zo raakte
ik in contact met kunstzinnige lieden
die aangesloten waren bij de stichting
Hof van Spektakel. Zij zouden er wel
raad mee weten, wisten zij mij te verze
keren. Dat gaf mij gemoedsrust. De
kunstenaar immers maakt een idee ol
een gevoel tastbaar. De gevoelens die in
de kaart besloten lagen, zou een kunste
naar kunnen aanvoelen. En zo kwam
alles gelukkig toch weer op zijn pootjes
terecht. Als waren zij rechtstreekse nako
melingen van het volk dat ooit in Het
Gemoed hadden geleefd, zo enthousiast
onthaalden deze gevoelsspecialisten de
kaart. Het was voor hen de kaart voor
hun reis door het innerlijk. En de arche-
loloog? Ik keerde terug naar de harde
werkelijkheid, op zoek naar feiten over
het verleden die verborgen liggen in de
Vlaardingse modder; wachtend om ont
dekt te worden
Als organisator van de beelden kunstroute
ben ik verheugd samen te hebben mogen wer
ken met wetenschappers als oa. drs M.
Vierstra en Vlaardings stadsarcheoloog T. de
Ridders.
Ik besef, als één van de initiatiefnemers van
de reconstructie en opgraving van het eiland
'Het Gemoed' dat zonder hun medewerking
dit bijzondere ouheidkundige en culturele
project niet tot stand had kunnen komen.
Bovendien maakten 19 kunstenaar het
mogelijk om in de beelden kunstroute, diverse
Gemoedstoestanden eindelijk boven de grond
waar te kunnen nemen.
Zo kunt u bijvoorbeeld kennis maken met
'De Waarheid', de 'Stroom van de
Slaap /Nachtmerries /Dromen'het 'Verdriet
en Gemis', de Poel des Verdefs' en is er gele
genheid om 'Om de Tuin Geleid' te worden.
U begrijpt dat ik het onder ogen krijgen van
al deze Gemoedstoestanden pas kon verdra
gen nadat ik de 'Bron van Vertrouwen' had
opgegraven. Samen met mede organisator en
en beelden kunstenaar Kees Lesuis hoop ik
dat u evenveel van de herontdekking van het
eiland Het Gemoed zult genieten als wij dat
doen.
Agnes Roothaan,
namens de Stichting Art Rock
