DE ARTOTEEK:
3
3
33
337 Musis
De Artoteek Schiedam barst van
de plannen over hoe het aantal
leners van de instelling moet
worden vergroot en hoe het
publiek meer en anders bij de
kunstuitleen kan worden betrokken.
Momenteel zijn er ongeveer 270 leners.
Schiedam ligt daarmee onder het lande
lijk gemiddelde en daarin moet en kan
verandering komen. Het lenen van
kunst verplicht immers tot niets en
maakt voor minder dan honderd gulden
per jaar de woonomgeving alleen maar
mooier en interessanter. In feite is de
kunstuitleen een logisch vervolg op de
bibliotheek en de discotheek; een cultu
rele voorziening waar veel meer mensen
gebruik van zouden maken als ze wisten
hoe leuk en hoe makkelijk het lenen
van kunst is. En ook datje het kunst
werk kunt omwisselen wanneer je erop
bent uitgekeken, of dat er geen limiet is
aan de kostprijs van het werk. Net zo
min als de bibliotheek een verschil
maakt tussen goedkope en dure boeken,
wetenschappelijk werk of een detective
voor een avond onbekommerd lumme
len.
Een hinderpaal is de huisvesting van de
Artoteek in een oud schoolgebouw aan
het Bachplein. Onbekend maakt onbe
mind en derhalve zou de artotecaris
Julia Snikkers graag verhuizen naar een
pandje in het centrum van de stad. Het
maakt feitelijk niet uit hoe of wat en
liever vandaag nog dan morgen. Zijn
steden als Schiedam a-cultureel. Je zou
het haast denken wanneer je de cijfers
van de artoteek en van reguliere exposi
ties ziet. Dagen met maar een handvol
of geen bezoekers zijn in het Stedelijk
Museum en Paulus geen uitzonderin
gen, de zomertentoonstellingen in
Vlaardingen behoeven nimmer rekening
te houden met een stormloop van
kunstlustigen en zowel het
Visserijmuseum in Vlaardingen als de
Gekroonde Brandersketel in Schiedam
moeten knokken om het bezoekersaan
tal op peil te krijgen. Hoe komt het dan
dat 'volkse kunstmanifestaties zoals de
Kunstbeurs, de Hof van Spektakel en
Het Duel in het te slopen Vlaardmgse
Kolpabad kennelijk wel die belangstel
ling krijgen, die de reguliere instellingen
moeten ontberen? Het Duel presteerde
het zelfs om in de eerste acht uur na de
opening zevenhonderd mensen te trek
ken. De talrijke aanwezigen bij de ope
ning, de groepsbezoeken en de mensen
die zomaar naar binnen liepen zonder
het aangeboden kaartje aan te pakken
niet meegerekend. Wie het weet mag
het zeggen.
De politiek staat intussen echter niet te
springen om de kunstuitleen die forse
financiële injectie te geven waardoor
een andere, comfortabele en meer
publiekgerichte behuizing tot de directe
mogelijkheden behoort. Want er zijn
meer instellingen voor de verbreding
van de belangstelling voor kunst en cul
tuur die om forse bijdragen vragen. Als
we het bedrag dat Schiedam in de vorm
van jaarlijkse bijdragen voor de cultuur
beleving neertellen op de denkbeeldige
schaal van het grote- en grotere steden
beleid, dan behoort Schiedam zonder
meer tot de 'echte grote steden'. En dan
hebben we het nog niet over de directe
investeringen. Want na het theater, het
Nederlands Gedistilleerdmuseum, het
onontkoombare herstel van DeWalvisch
is en petit comité inmiddels ook het
prijskaartje bekend dat aan het plan
hangt om de loop weer in het Stedelijk
Museum te krijgen. Onder het motto
dat leven in de hedendaagse maatschap
pij slechts mogelijk is op basis van een
marketinggerichte aanpak
wordt gezinspeeld op een
brede publieksbenadering als
uitgangspunt voor een assorti
van leuke dingen voor de men
sen. Genoemd worden eigen
tijdse voorzieningen zoals een
koffiekamer - voor de bezoeker
die in het immense gebouw de
weg is kwijtgeraakt of zich
urenlang in opperst kunstgenot
van de ene imposante expositie
naar de andere heeft begeven -
een loopbrug dwars door de
aula en - natuurlijk - de cultu
rele kado(cadeau)shop in
navolging van al die andere
musea, waar een gewone aan
steker of zaklantaarn al gauw
voor het dubbele van de gewo
ne marktprijs over de toonbank
moet omdat het slimme muse
um er anders dan de gewone
sigarenwinkelier, de naam van
de ontwerper aan weet te ver
binden. Het bedrag dat hier
mee gemoeid is ligt boven de
zestien miljoen, zo wordt
gefluisterd, en stilzwijgend
wordt het museum daarvan
binnenkort meer dan een miljoen toe
gestopt om in ieder geval te plannenma
kers te kunnen uitbetalen, want de inge
huurde krachten die moesten bedenken
dat het achttiende eeuwse orgel zich in
de museumaula op een hoogst ongeluk
kige plaats bevindt, zijn niet de goed
koopste geweest.
Nu beseft iedereen dat het scheppen en
in stand houden van een gezond cultu
reel klimaat geld kost. Toch is het aan de
andere kant begrijpelijk dat de politiek
graag wil weten hoeveel mensen nu fei
telijk cultureel deelgenoot zijn en wat
het effect van al die inspanningen is op
die steeds maar weer lyrisch bezongen
toeristische markt, waarvan de meest
hooggespannen verwachtingen bestaan,
mits Schiedam natuurlijk maar wil
investeren.
En dat laatste breekt de Artoteek op, nu
gesproken moet worden over een betere
huisvesting en binnen enkele jaren zelfs
over het gehele voorbestaan van de
kunstuitleen. Het is geen geheim dat de
bezoekersaantallen van de Nieuwe
Palmboom, de Gekroonde Brandersketel
en het Stedelijk Museum bitter tegen
vallen en vele malen lager zijn dan werd
gehoopt en gesuggereerd. Dat drukt de
stemming. Ook in de politiek. Want het
grote - geldbrengende - bezoek van
buiten blijkt nu eenmaal niet te komen
voor het museum, hoe graag we dat ook
anders zouden zien. Dat komt voor de
koopjes, de gezelligheid, de drukte en
zolang het kleine winkeltje van de
Coöperatie op de hoek van de Lange
Haven en Appelmarkt - ook een
O
m
3D
