Musis 20
de, zeilende schip een ligplaats te vin
den.Want de Nederlandse gemeenten
staan niet te dringen om deze kostbaar
heden daadwerkelijk in hun havens toe
te laten. Integendeel. Terwijl Nederland
zich erop mag laten voorstaan met vijf
honderd gerestaureerde historische
schepen, zeshonderd zeilende charter
schepen en een reservoir van nog eens
duizend schepen verborgen langs de
rivieren, op werven en in havens de
grootste en waardevolste erfenis op het
gebied van varende industriële archeo
logie te bezitten, worden de eigenaren-
bewoners letterlijk geweerd op grond
van bijna versleten regels die woon
schip- en woonwagenbewoners buiten
de reguliere samenleving plaatsten.
Daarom noemt Henk Dessens 'rekkelij
ke' havens als Schiedam die niet meer
dan redelijke eisen stellen ten aanzien
van de authenticiteit van de daar lig
gende historische schepen van belang.
In de 'precieze' museumhavens kunnen
de echte liefhebbers hun hart ophalen,
in de 'rekkelijke' haven gaat het vooral
om de aantrekkelijkheid van het geheel.
Dat laatste zal iedereen kunnen beamen
die buiten het seizoen Schiedam
bezoekt. Als de herfst aanbreekt keren
ook de schepen terug die in de zomer
over de Nederlandse binnenwateren
hebben gezworven. En completeren
met elkaar het oude, authentieke beeld
van Schiedam op een manier waartegen
geen gekantkloste zakkendragershuisjes
en geen Montmartre suggererende
horeca kan concurreren: De ronde don
kere vormen tegen de kade gedrukt in
de schrale herfstlucht waarin die enkele,
diep in z'n jas gedoken wandelaar nog
vaag de geur van de makreelrokerij
waarneemt, vermengt met de reuk van
kolenvuur en misschien een vleug
moutwijn als de deuren van de brande
rij open staan. Schiedam zoals het was I
