HET
ROZE
PLEIN
Sj
Nederland kan gerust zijn over de
wijze waarop Schiedam vorm geeft
aan het, extra rijks-gesubsidieerde,
grote steden-beleid. Minister Dijkstal
heeft dit met eigen ogen kunnen vast
stellen tijdens de opening van het
stadsef. Voor het luttele bedrag van
drie miljoen gulden schiep Schiedam
zich naast de mediterrane nieuwe
vleugel aan het stadskantoor, een
plaza waarop de Bretonse granieten
tegels door een echte Amerikaanse
artist, kunstig in nauwelijks zichtba
re, maar desondanks wereldverbeteren
de, symbolen zijn gerangschikt.
Grootsteedser kan toch niet met een
opgelapte - en bij gebrek aan beter tot
basiliek gebombardeerde - parochie
kerk als pièce de resistance op kop.
Knijp uw ogen tot spleetjes en zie
dat de stedebouwkundige elementen
die het Roze Plein in Schiedam tot
monument maken slechts in detail
verschillen van die rond het Rode
Plein in Moskou.
Maar..., waarom is het stadsplein in
Nederland toch altijd tot mislukken
gedoemd. We hebben er toch geld
genoeg voor over. En ook ontbreekt
het ons niet aan gezagsdragers die
ongeacht politieke kleur in ongebrei
deld enthousiasme ontsteken als ze op
een willekeurige begroting in een wil
lekeurige stad weer een miljoentje of
wat hebben gereserveerd voor een
realisering van een plein dat ons stee
vast wordt aangeprezen als de 'huis
kamer van de stad', een 'brandpunt
van activiteiten', 'bruisend centrum' oj
liever nog 'ontmoetingsplaats binnen
onze multi-culturele samenleving'
Terwijl het enige dat daar weieens
bruist, het bier is. Dit om de valse
indruk te wekken dat wij
Nederlanders - onder ons masker van
nuchterheid - wel degelijk besef heb
ben van het 'joie de vivre' waarover
notoire pleinzitters als Parijzenaars,
Romeinen en Madrilenen van nature
lijken te beschikken.
Met jaloezie kijken we ook naar de
pleinen in die steden. Zonovergoten,
kleurig en meestal al eeuwenlang ver
zamelpunten van de mooiste stedelij
ke architectuur. Zoiets willen we ook.
En dus kopiëren we braaf al die ele
menten die ons daar zo begeerlijk
voorkomende beelden, de symbolen,
de kleuren. En op die manier
beschikken we in Nederland over
pleinen en openbare ruimten in
beton, ijzer en rubber, in kleurig ter-
razzowerk en in gebrand graniet of
welke andere vloerbedekking ook, die
de indruk moeten wekken dat daar -
op die winderige lege plek in het c.en-
Musis 170
144
N
Q
OC
I—
3:
