BOVEN KLEUR
EN KOSTBAARHEID
PRIJKT STRENG
DE ZWARTE HOED
Threes Moolhuysen-Coenders
181 Musis
i;
Jackie Habets is een rasecht Limburgs kind, geboren in
1964 in de mijnstreek en opgegroeid in het landelijke
Doenrade. Jackie was en is een vrijgevochten meid; bij
dehand en gelukkig een beetje gek. In het Limburgse is
'een beetje gek' een groot complimentje bent anders
dan anderen, een beetje dol, een beetje dwaas maar voor alles
vrolijk. De vrijgevochten jeugd van Jackie, als jongste in een
middelmatig groot, zeer harmonieus gezin is een solide basis,
waar ze met het grootste plezier op terug kijkt en op terug
valt.
Na de lagere school in het dorp besluit Jackie naar de middel
bare school in Hoensbroek te gaan. Ze kiest voor een pakket
met tekenen want ze wist al met 14 jaar dat ze hoedenmaak
ster wilde worden.
De Kunstacademie bleek geen succes; die opleiding heeft,
zeker in het begin, niets met hoeden te maken. Jackie besloot
daarom naar de lerarenopleiding in Delft te gaan. Delft was
een zeer besliste keuze, want hier was de combinatie van
textiele werkvormen met MO-Duits mogelijk.
Het dialect rond Doenrade heeft verwantschap met de Duitse
taal. Jackie spreekt de taal dan ook feilloos. De studie in Delft
werd onderbroken voor een periode waarin ze in Aken textie
le werkvormen doceerde en tevens haar Duits perfectioneerde.
Deze periode telde later mee als stage. In 1989 beëindigde
Jackie haar studie. Ze bleef in het westen en kreeg een baan als
docent aan de Vrije School in Rotterdam. Dat amuseerde haar
zes jaar.
In 1995 ging het echter kriebelen. Er werden steeds meer
hoofddeksels en/ot (on)draagbare hoedjes, petten en mutsen
gemaakt en versiert met poppetjes, autootjes en dergelijke.
Het toeval bracht haar naar Schiedam waar ze volgens een
ander toeval een verwaarloosd pandje uit 1910 ontdekte. Jackie
en haar vriend - beiden met gouden handen - aarzelden niet,
kochten het huis en gingen aan het werk, met méér dan
C->
rn
oneindig veel geduld en doorzettingsvermogen. Jackie -
inmiddels moeder van twee kinderen - heeft er haar draai
gevonden met haar woning, haar atelier, annex verkoopruimte
die ze de passende naam 'What's up' meegaf. Het uitzicht van
uit haar atelier wordt voor een groot deel gevormd door de
trappen van het oude stadhuis, waar dagelijks trouwpartijen en
fotosessies plaatsvinden. Natuurlijk is dit een belangrijke inspi
ratiebron. Er ontstond ook snel een stoet van bruidshoeden
van sober tot uitbundig. Iedere bruidshoed is een unicum dat
in Schiedam en soms in winkels daarbuiten te koop is.
De hoeden die Jackie ontwerpt kunnen van vilt of stro zijn,
maar ook metaal en andere materialen vormen zich onder
haar handen.
Uiteindelijk richtte Jackie met andere ontwerpers het
Landelijke Hoedenplatform op, geeft lezingen en verzorgt
hoedenshows voor bedrijven en particulieren. Ook een maan
delijkse workshop en een cursus hoedenmaken konden er nog
bij evenals tot voor kort de huiswerkbegeleiding voor middel
bare scholieren. Lang bleef ze aan het docentzijn vasthouden
om haar 'verstand op peil te houden' tot ze onlangs de knoop
doorhakte en besloot om zich uitsluitend op haar hoeden te
richten. Een aantal zeer succesvolle tentoonstellingen was de
directe aanleiding. Ze kan zichzelf ervan bedruipen. Nu de rest
nog.
Maar waarom toch die merkwaardige combinatie van lerares
Duits en ontwerpster van hoeden? Er waren toch ook andere
combinaties denkbaar geweest. En waarom nu juist die hoed,
dat uitbundige, met regels van kleur, materiaal en opsmuk
spottende sierstuk in de mode, dat zo diametraal tegenover die
strak aan regels en vormen gebonden Duitse taal lijkt te staan?
De taal van Goethe en Schopenhauer, van Luther, Schiller en
Brecht; de taal van de ernst. Waarom de kinderdroom niet ver
laten en gekozen voor een textiele werkvorm met een minder
I
