V f,
I
Henny van Leeuwen
ïll
1115
is
3
fc!
3
227 Musis
ALSOF MOOI EN ME
BIJ ELKAAR HOREN
O)
CD
CC
O
Vijf gastconservatoren werden uit
genodigd om aan de hand van
een thema werkstukken uit te
zoeken. Het thema was vastge
steld 'Mooi versus Mentaliteit'.
Van iedere tentoonstelling moest min
stens één werkstuk te zien zijn in de
keuze van de daaropvolgende conserva
tor. Vijt conservatoren stroopten hun
mouwen op om deze klus te klaren. De
'organisatie' zou de reeks besluiten met
een eigen bijdrage aan deze cyclus.
Hans Paalman start de reeks met het
werk Peter Huijzer. Hij wil in zijn bij
drage laten zien dat hij een onvoorwaar
delijk geloot heeft in het kunstenaar
schap van Peter Huijzer, zijn eigenzinni
ge wijze van schilderen, maar bovenal
wil Paalman het functioneren van kunst
commissies en subsidieverstrekkers aan
de kaak stellen. Kunstcommissies en
subsidieverstrekkers die keer op keer het
werk van Peter Huijzer negatief beoor
delen. Het is natuurlijk voor iedere kun
stenaar een schrikbeeld dat zijn werk
gebruikt wordt ter illustratie van een
idee. Hoe goed bedoeld de aanklacht,
het is een ander statement.
Paul Donker Duyvis lost dit dilemma
van een keuze heel sprookjesachtig op.
Spiegeltje, spiegeltje hij kiest als
uitgangspunt voor zijn tentoonstelling
het werk van Paul Donker Duyvis. Een
klein waarschuwingsbordje 'Wacht u
voor het ego van de kunstenaar' zou bij
deze tentoonstelling zeker niet hebben
misstaan. Plenty mentaliteit dus. De dia
loog met de vorige tentoonstelling
bestaat uit een klein werkstuk dat in die
tentoonstelling niet te zien is geweest en
in de door hem gekozen plek door de
toeschouwer zeker niet gezien zal gaan
worden. Zijn keuze viel, zoals gezegd op
het werk van Paul Donker Duyvis. Een
installatie van een vijftal identieke foto's.
Foto's met de afbeelding van een oosters
meisje dat, in meditatieve houding,
neerkijkt op vijf met water gevulde
zwarte emmertjes. Bij de toeschouwer
moeten die emmertjes het beeld oproe
pen van waterputten. Het beeld dat blijft
kleven is van een meisje in eenT-shirt
van de HEMA dat neerkijkt op emmer
tjes van de Gamma. Ook bij andere
foto's in de tentoonstelling blijft de pose
overheersen boven de overtuiging. Ook
de zwart/wit video met daarin een
MTV-montage van oosterse beelden
krijgt nooit de gesuggereerde beklem
ming. Dagelijks toont de televisie clips
die beter, bewust klungelig gemonteerd
zijn. Maken dit soort video's nu alleen
enige indruk op de galerie- of museale
wereld?
De tentoonstelling van Adriaan de Regt
laat een weloverwogen beeld zien van
werkstukken die de samensteller mooi
vindt of van een mentaliteit getuigen
die op de Regt blijvende indruk hebben
gemaakt. Dan Graham's foto's geven
wellicht het beste commentaar op het
thema 'Mooi versus Mentaliteit'.
De door Adriaan de Regt genoemde
verhouding tussen de private en de
publieke ruimte, tussen persoonlijke
identiteit en sociale gemeenschap, kun
nen de sleutel zijn voor de omgang met
begrippen als mooi en mentaliteit. Ook
deze begrippen zijn exponenten van het
private en het persoonlijke.
Bij Bram van Hengels keuze voor
Ashok Bhalotra valt vooral de illustratie
van het eigen idee weer op. Mooi, niet
versus mentaliteit maar annex mentali
teit, een woordspelletje, waar de toe
schouwer in zijn poging de tentoon
stelling te lezen, niet op kan steunen.
Alsof mooi en mentaliteit bij elkaar
zouden behoren als een eeneiige twee
ling. De keuze van de tekens en teke
ningen van Bhalotra is een keuze van
een conservator die graag een tentoon
stelling van het werk van een kunstenaar
wil maken en het thema naar zijn hand
zet om datgene te bewijzen wat te
bewijzen viel.
Cees de Boer laat vooral werkstukken
zien waar attitude ten aanzien van het
proces een belangrijk onderdeel is. De
toeschouwer is bij deze presentatie een
te verwaarlozen bijkomstigheid. Zoals
werkstukken hier gepresenteerd worden
verwijzen zij slechts naar zichzelf. Mooi
is de vraag, mentaliteit het statement.
De organisatie (Janneke van der Knaap,
Peter Hellemons en Harry de Vries) sluit
de reeks af met een tentoonstelling en
neemt een voorschot op discussie. In het
openingswoord wordt gesteld dat de dis
cussie tussen de tentoonstellingen
onderling niet echt op gang is gekomen.
De gastconservatoren gingen vooral in
op mentaliteit en niet of nauwelijks op
mooi of schoonheid. Bij de tentoon
stelling van de organisatie valt vooral op
dat zij met hun tentoonstelling een
beeld heeft willen creëren van het soort
van exposities welke zij had verwacht.
Cd
rn
Ti
c;
Tl
rn
