Kor Kegel
h-
QC
O
O.
CO
De kantine heeft een sobere
inrichting. Aan de muren hangen
geen kunstwerken. Er staan geen
vitrines met een vlindercollectie
of insektenverzameling. Je kunt
er geen kaartje kopen voor het
filmhuis en er is geen wandel-
kaart verkrijgbaar met interes
sante routebeschrijvingen door
het Hargapark of 't Nieuwelant.
Er staat een prijzenkast met glim
mende bekers en aan de bar zit
ten supporters te wachten op
hun klaverjasmaten. Maar er lig
gen geen programma's voor het
Maasboulevardfeest en het Hof
van Verschijnsel. We zijn :n een
kantine van een sportclub en die
sportclub doet aan sport en niet
aan andere dingen.
'De politiek is totaal niet geïnte
resseerd in sport/ zeiden
Vlaardingse en Schiedamse
sportlieden op de op 8 juni door
Musis georganiseerde forum
avond in het Paard. En inderdaad
is de tijd voorbij dat gemeente
raadsleden als Arie Verlinde en
Rein van Raalte alle finesses, alle
problemen, alle leden van de
sportverenigingen kenden. De
politiek staat met de rug naar de
sportsector toe, vanuit een ver
wachting dat de sector zichzelf
kan bedruipen en de eigen sores
kan oplossen. Dat gaat ten koste a-
van oprechte interesse. De klacht 5
is terecht. Maar keer het eens
om. Bemoeit de sport zich vol-
doende met de maatschappij? Is
de sport in de samenleving geïn
teresseerd?
In Spangen is een stevige belangen
strijd gevoerd om Sparta in de wijk
te houden. Bewoners en politici kwa
men gezamenlijk op voor het behoud
van 'hun' voetbalclub, omdat er met
een goed businessplan een spin-off te
verwachten is waar de achterstandswijk
veel aan kan hebben. Sparta zou zich
meer met de jeugd van Spangen moeten
bezighouden, niet alleen om zichzelf van
aanwas te verzekeren, maar vooral ook
om de maatschappelijke betekenis te
vergroten. Liefst was Sparta groter gaan
wonen, in een nieuw stadion in een
buitenwijk. Maar uiteindelijk zag het
bestuur ook overlevingskansen achter de
monumentale voorgevel van het Kasteel
van Spangen.
De maatschappelijke betekenis van een
voetbalclub: er wordt te weinig over
gedebatteerd. Er zijn wel gesprekken
over, er worden vergaderingen belegd -
maar ze vinden plaats tussen gelijkge
stemden en er is geen uitwisseling tus
sen de politiek, de sportsector, het soci
aal-cultureel werk, bewoners- en wijk-
organisaties, milieugroepen en de ama
teuristische kunstbeoefening. De nood
zaak is er niet, dus gebeurt het niet. Dus
als er gefuseerd moet worden, is dat tus
sen een sportclub en een sportclub, maar
niemand komt eens op de gedachte om
de nieuwe accommodatie meteen te
voorzien van een tentoonstellingsruimte
voor beeldende kunstenaars of een per
manent herbarium van de natuurvrien
den - en dat terwijl sportverenigingen
zo vaak middenin het groen bivakkeren.
Ondernemers bemoeien zich wel met
sport. Ze zien er reclamemogelijkheden
of ze kunnen er hun bestuurlijk talent
botvieren, maar ondernemers worden
ook op hun werk doodgegooid met
aansporingen om de maatschappelijke
betrokkenheid van het bedrijfsleven te
vergroten, dus misschien willen ze er tij
dens de uitoefening van hun hobby niet
eens aan denken. Dat is dan nog begrij
pelijk ook. En toch is er geen sector
waar zo veel verschillende mensen op
afkomen als de sport. Jong, oud, arm,
rijk, man, vrouw, autochtoon, allocht
oon: de sport is een multiculturele ont
moetingsplaats en is het dan niet vreemd
dat er zo weinig gemeenschappelijke
activiteiten zijn tussen de sport en het
verdere verenigingsleven?
Samenwerking. Dat thema staat al enke
le maanden centraal tijdens Musis-bij-
eenkomsten, waarVlaardingers en
Schiedammers uit bepaalde disciplines
elkaar ontmoeten en de verschillen en
overeenkomsten aftasten.Tijdens de
forumavond over sport wist gesprekslei
der Hans van der Sloot, mede dankzij
een grondige voorbereiding, een pittige
discussie los te maken waarin de merk
waardige cultuurverschillen tussen de
Vlaardingse en de Schiedamse sportwe
reld goed behcht werden. 'Het is al zo
moeilijk om op lokaal niveau met elkaar
SPORT BEMOEIT ZICH TE W
Musis 244
