De Meiden
Duistere kanten wan de mens in het zonnetje gezet
Het is een stuk vol
schone schijn, vals
heid en bedrog, De
meiden Claire en
Solange houden
van mevrouw en haten haar.
Ais mevrouw niet thuis is, nemen
Claire en Solange telkens op
een andere manier de rol van
mevrouw op zich. Claire: „Haal
ze voor de dag, Ik wil kiezen. En
mijn lakschoentjes natuurlijk. Die
waar je al jarenlang op loert,
Ik heb je gezegd niet te spugen.
Hou je speeksel toch bij je m'n
kind, laat het rotten! Ach! Ach!
Je bent afzichtelijk m'n schat.
Buk nog wat dieper dan kun je
het zien in m'n schoenen." Om
de beurt vernederen zij elkaar
en geven uiting aan hun
gevoelens van onvrede,
onmacht, wellust en woede
jegens de situatie waarin zij zich
bevinden, De meiden is niet
bepaald een hapklare brok,
maar de erotische geladen
heid, onmacht en vernedering
spreekt voor zichzelf. Dit leugen
achtige stuk roept tegenstrijdige
gevoelens op waarmee men
zich jammergenoeg kan ver
eenzelvigen.
Yvonne Lens
Het wrange drama van 'De
Meiden' werd geschreven door
Jean Genet. In 1942 begon
Genet te schrijven terwijl hij voor
de zoveelste keer in zijn leven
een gevangenisstraf wegens
diefstal uitzat. Hij verheerlijkte
dood en misdaad en nam geen
blad voor de mond over zijn
misdaden, zijn homosexualiteit
en zijn leven als prostituée.
Slechtheid fascineerde Jean
Genet en hij dramatiseerde dat
ook. Het toneelstuk 'De Meiden'
is gebaseerd op een waarge
beurde gruwelgeschiedenis in
1933 van de zusters Papin.
De theatergroep van de stichting
Roth maakt producties met tel
kens andere acteurs en regis
seurs.
Spelers: Angela Vermeulen
(Solange),
Esther van Sprang (Claire)
en Arthur de Ruiter (mevrouw).
Regie: Hans Rikken.
Hans Rikken is beeldend kunste
naar en acteur; hij debuteert
met 'De Meiden' als regisseur:
„Jean Genet laat de donkere
kant van de mensen zien; je zou
bijna kunnen zeggen dat hij die
donkere kant in het zonnetje zet.
Zo is in De Meiden het vernede
ren van elkaar erg belangrijk,
maar daar tegenover komt ook
de onmacht van de vernedering
aan bod. Iemand vernederen en
onderdanig laten zijn, lukt je niet
als iemand maar diep genoeg
door het stof wil kruipen.
Daardoor krijgt de onderdanige
macht, want je hebt er geen grip
op, eigenlijk verlies je het
gewoon. Dat is zo'n andere kant
van macht en die grensgebie
den liet Genet vaak zien in zijn
literaire werk, In Het Dagboek van
Een Dief gaat dit eindeloos door.
Ben ik een dief? Dan zal ik er nog
een schepje bovenop doen en
nog ergere misdaden plegen.
Lig ik in de goot? Dan zal ik mij er
als een vorst in wentelen.
De Meiden herhalen telkens hun
ritueel; het is een spel dat geba
seerd is op vertrouwen en liefde,
Genet schreef dit in de gevan
genis; juist over die opgesloten
situatie en onmacht gaat het
stuk."
woensdag 26 t/m
zaterdag 29 augustus
aanvang: 20.30 uur
Zondag 30 augustus
aan vang: 15.00 uur
toegang fl. 10,-
theater op locatie
(vertrek vanaf de kassa)
