305 Musis
Gemeten van beelden, of ze nu klein, groot of
monumentaal zijn, hangt altijd nauw samen met de
omgeving waarin deze beelden staan. Een bijzondere
ervaring in dat opzicht was een bezoek aan de
Hischhorn Gallery in Washington op het moment dat
de beelden nog stonden zoals Hischhorn -begonnen als
jongste bediende en overleden als multi-miljonair en
belangrijke kunstverzamelaar - dat zelf gewild had: in een
chronologische opstelling en in een letterlijke rondgang.
Hischhorn was er namelijk van overtuigd dat de kunst er is
voor alle mensen. En bovendien dat mensen alleen begrijpend
naar kunst konden kijken als de verschillende voorwerpen
werden getoond volgens hun natuurlijke ontwikkeling en in
hun natuurlijke omgeving.Voor de kleine beelden had hij een
cirkelvormige rondgang gedacht met voldoende daglicht en
alle ruimte om de beelden van alle kanten te kunnen
bekijken. De rondgang begon bij Daumier. Daumier kennen
we feitelijk alleen als één van de belangrijkste
spotprentenmakers uit de geschiedenis. Zijn kleine schilderijen
en tekeningen waarin hij de Parijse beau monde op bezoek in
het theater, in het museum en in haar eigen salons op de
korrel neemt, zijn wereldberoemd.Vooral die welke hij in de
eerste helft van de negentiende maakte voor het satirische
weekblad La Caricature, waarin Daumier feitelijk de basis
legde voor generaties van karikaturisten na hem.
Daumier was ook een knap beeldhouwer en daarmee een
goed gekozen begin van een rondgang die eindigde bij de
surrealistische beelden van Magritte en Miro (overigens ook
kunstenaars die net als Daumier vooral als schilders
bekendheid genieten). Het licht, de zorgvuldige opstelling, de
gekozen samenhang in de presentatie, dat alles droeg ertoe bij
om het bezoek tot een belevenis te maken.
In Nederland is tot dusver maar één museum dat steeds weer
verrast door de bijzondere plaatsing van de beelden in hun
omgeving: het in 1994 geopende Museum Beelden aan Zee in
Scheveningen. In dit museum heeft het verzamelaarsechtpaar
Scholten-Miltenburg zijn verzameling ondergebracht en
organiseert keer op keer wonderbaarlijk mooie
tentoonstellingen. Degeen die er nog aan twijfelde of Karei
Appel echt een groot beeldhouwer is, werd door het echtpaar
bij gelegenheid ook volledig uit de droom geholpen.
De tentoonstelling van kleine plastieken van Willy Reppel in
muziekmuseum van Ton Stolk in Vlaardingen, heeft opzettelijk
niet die pretentie, die genoemde belangrijke verzamelaars
dreef. Toch gebeurt daar in hoge mate hetzelfde. Juist de
prachtig ingetogen beweeglijkheid en sierlijkheid wordt
versterkt door de omgeving van muziekinstrumenten uit onze
eigen historie en uit vreemde, ons soms onbekende culturen.
Willy Reppel noemt zichzelf met enige graagte autodidact.
Letterlijk mag dat misschien het geval zijn, maar na tientallen
jaren van kunstenaarschap valt het vrijwel niet meer vol te
houden dat een enkel iemand zichzelf en helemaal zichzelf
heeft gevormd. Er komen invloeden bij door doen.
Ook haar keuze voor brons als uitgangsmateriaal dankt ze aan
het contact met andere kunstenaars waaronder Rien van
Galen, die haar met dit bijzondere, bijzonder ambachtelijke en
technisch veelvragende materiaal vertrouwd maakte.
De kennismaking met brons leidde tot een overstap van haar
vroegere werk naar een nieuw medium. Exposeerde zij tot een
jaar of zes geleden nog voornamelijk textiele werken en kleine
kunstwerkjes die ze 'Reppeltjes' noemde, na haar
kennismaking met brons ontwikkelde ze een nieuwe beeldtaal
waarin zeer ambachtelijke, broze en sierlijke vrouwenfiguren
een hoofdrol spelen.
Willy Reppel is geen moeilijke kunstenaar, in die zin dat haar
BEELDEN
UIT MUZIEK
verhalen ingewikkeld of pretentieus zijn. Ze wil mooie dingen
maken. Dingen waarvan ze zelf en andere mensen kunnen
genieten. En ook daarin ligt een parallel met de opvattingen
van de Amerikaanse verzamelaar Hischhorn. Die benaderde de
presentatie van zijn collectie niet vanuit de kunstenaar, maar
vanuit de kijker. En het mooie in het muziekmuseum van Ton
Stolk is dat de entourage in dit museum de bedoelingen van
Willy Reppel als een medestander onderstreept. HS.
