samenhangende beeld van de
kleinschaliger woningen aan de Singel
en Tuinsingel.
Met het theater aan de Schie, door
Ruijssenaars ironiserend 'de houten
schuur' genoemd, heeft Schiedam zich
een accomodatie verschaft die in de
Op de foto's de
situatie zoals deze tot
voor kort was. De
Singelkerk in een
entourage van groen,
het stadserf van
herkomst een
wandelaarslaantje.
Aandacht voor deze
situatie ligt ten
grondslag aan de
stedebouwkundige
vertaling van het
programma van
eisen. Oplettende
lezers zal het niet
ontgaan dat ook de
Koemarkt is hersteld.
Ook een belofte die
de politiek zo gaarne
doet.
theaterbouw uniek is door de gekozen
materialen en consequente doorvoering
van het gedurfde plan om het geheel in
hout uit te voeren. Het Theater aan de
Schie heeft daardoor een geheel eigen
karakteristiek. Niet denkbeeldig is dat
het zich, alleen al om die reden (en om
de perfecte technische outillage) een
terechte faam zal opbouwen onder
artiesten. Het theater is een
persoonlijkheid en zelfs wie niet wenst
mee te gaan in de euforie van Paul van
Oord die 'zijn' theater het mooiste van
Nederland noemt, zal moeten toegeven
dat een dergelijk theater nergens anders
bestaat dan alleen in Schiedam. Het is en
blijft een vondst van kaliber met als
resultaat eindelijk weer eens een theater,
dat gekoesterd kan worden door artiest
en publiek.
Doordat alle partijen bij de opening van
het gebouw nog in alle talen zwegen
over de bestaande onenigheid ontging
het de gehele, ruim tevoren van even
fraaie foto's als statements voorziene,
(architectuur)pers dat men hier de
feestelijke opening bijwoonde van een
project waarvan de opdrachtgever de
financiële kater nog niet had verwerkt
en waarvoor het plein door de architect
letterlijk een verminking van zijn
oorspronkelijke ontwerp wordt
genoemd. Een ontwerp waarover
binnenskamers geen vriendelijk woord
meer werd gezegd. Noch op het gebied
van de architectuur, noch op dat van de
uiteindelijke vertaling van de
bouwopdracht en de detaillering, noch
op dat van de stedebouwkundige
uitwerking ervan.
Ook Max van Rooy repte in een
recente publicatie in NRC-Handelsblad
met geen woord over het bestaan
hebben van problemen. Zijn artikel was
ook met meer dan een weinig zeggende
herhaling-in-eigen-woorden van de
meest bloemrijke passages uit de
openingsbrochure. Opnieuw werd het
Teatro Farnese genoemd als
uitgangspunt van de vormgeving in
hout van het theater. Opnieuw werd
ook weer vastgesteld dat in 'de houten
schuur' in Schiedam weinig te
herkennen valt van het geheel houten
renaissancetheater in Parma dat - hoewel
slechts eenmaal bespeeld - maatgevend
was in de ontwikkeling van de gehele
theaterarchitectuur van na de
zeventiende eeuw en opnieuw werd
gememoreerd dat van dit uitgangspunt
niets te herkennen valt in het
gerealiseerde theater. Nieuw in het
artikel van Van Rooy was alleen de
ontdekking dat 'het elegante glazen
snoer' dat Ruijssenaars langs de dakrand
legt regelrecht verwijst naar het
schilderij 'Het Colosseum' uit 1896 van
Sir Lawrence Alma Tadema.
Toegegeven..., dit is geen wereldnieuws,
maar met de naam Max van Rooy en
het gedeponeerde handelsmerk 'NRC-
Handelsblad' erboven toch voldoende
om een wethouderlijk hart te
verwarmen. Dit ondanks de nonsensale
veronderstelling dat het 'elegante snoer'
bedoeld zal zijn als bescherming van de
'altijd kwetsbare dakrand'. Maar goed,
dit krijg je ervan als kunstcritici menen
ook een woord te moeten zeggen over
de schijnbaar bouwkundige bedoeling
van architectonische details.
Het tussentijds ontslaan van een
architect om vervolgens de
einduitwerking van de ruimtelijke
invullling in andere handen te geven, is
in de Nederlandse bouwtraditie niet al
te vaak vertoond. En als het al gebeurde
konden de oorzaken veelal eerder in de
vertrouwenssfeer worden gevonden dan
in financiële of technische
achtergronden. Op het eerste oog valt
op de Schiedamse handelwijze niets aan
te merken: het bestuur geeft aan het
ontwerp op eigen kracht te zullen
uitvoeren. Andere zienswijzen en
opvattingen zouden daarbij kunnen
nopen tot het kiezen van een geheel
ander gezichtspunt.Voor een geheel
ander concept desnoods. Goedkoper,
duurder, uitgevoerd in graniet mplaats
van in zachtere steen, meer of minder
monumentaal, dat maakt allemaal niet
Vj i
Musis 308
