1
■MHMPMPI
3
3
3
357 Musis
EEN KUNSTENAAR IN
ONROEREND GOED
J
I arenlang grossierde
beeldend kunstenaar Peter
Dumas in onroerend
goed. Gebouwen, bij
iedere Vlaardinger en ook
bij het merendeel van de
Schiedamse bevolking bekend,
had hij onder beheer. De
panden, vaak eeuwenoud, werden door hem minutieus steen
voor steen opgebouwd en schijnen op zijn zeefdrukken te
zijn ontkomen aan de tand des tijds. Alles ziet er
onbeschadigd en bovenal schoon uit; de gevelstenen, het
voegwerk en de kozijnen die goed in de verf zitten, maar ook
de omgeving toont geen vlekje verval. Gloednieuw, alsof de
tijd na de oplevering stil heeft gestaan. Ook is met direct
duidelijk of de panden wel in gebruik zijn genomen. Pas als
je op de zeefdruk van Het Weeshuis aan hetVeerplein ontdekt
dat de gordijnen niet allemaal op dezelfde manier voor de
ramen hangen ga je vermoeden dat het gebouw wordt
bewoond.
Peter Dumas presenteerde de panden een tijd geleden alweer
tijdens een expositie in zijn atelier: de uit twaalf zeefdrukken
bestaande serie 'Vlaardingen in Beeld'. De eerste prent
(Kaashandel, Hoogstraat nummer 120) maakte hij in 1983 en
de laatste, waaronder de Pelmolen en Stadskraan, in 1997. In
die veertien jaar is Dumas' stijl opmerkelijk veranderd hoewel
dat op de zeefdrukken niet, of nauwelijks is te zien. Een
strenge rimpeling van het water en een vlag op een enkel
gebouw zijn de eerste tekenen dat het wat losser gaat worden.
Zijn uitgangspunt, strak en
zonder franje, blijft in de serie
gehandhaafd.
De twaalf zeefdrukken waarop
gevels staan afgebeeld van
historische panden en
winkeltjes wordt door de
Vlaardinger bijna fotografisch
in beeld gebracht en dwingen
tot nauwkeurig kijken.
Zo heeft Het Weeshuis in
werkelijkheid aan weerszijden
naar voren gebouwde vleugels.
Op de prent wordt dit echter
alleen duidelijk door de
lichtval, de gehele gevel is
namelijk geprojecteerd op de
rooilijn. Wie een liniaal langs
ramen en gevel legt ontdekt
dat er van perspectief geen sprake is, hoewel die indruk wel
wordt gewekt.
Het gedetailleerd weergeven van de gebouwen en de vele
druk-gangen met transparante verf zorgden voor een
langdurig arbeidsproces en dit was de reden dat er geruime
tijd overheen ging voordat de serie compleet was. Zo maakte
Peter Dumas, voor hij de eerste steen van het Weeshuis
tekende, zeker 100 dia's en zat hij uren in het gemeente
archief om tekeningen en foto's van het gebouw te bekijken.
Om de lichtval te bestuderen bouwde hij zelfs een kleine
maquette. Het nauwkeurig weergeven van onder meer de vele
ramen van de Pelmolen vereiste zelfs een speciale bril, om de
zeven films (nodig voor de drukgangen) uit te snijden.
Op veel van de historische prenten, die een belangrijk deel
uitmaken van het grafisch oeuvre van Peter Dumas, staat meer
afgebeeld dan je in werkelijkheid kunt zien. Ook deVisbank
met de 'gouden' haring als windvaan, het Hollandiagebouw
aan de Oosthavenkade en de Pelmolen geven zich aan
meerdere kanten bloot. In feite ontstaan hierdoor onmogelijke
afbeeldingen die daardoor juist goed duidelijk maken hoe het
gebouw er uitziet.
3D
=0
O
O
O
