Wanneer de acteurs gevraagd
wordt naar hun drijfveer, geven zij
de vraag terug. 'Waarom maakt
iemand kunst? Waarom zit je op
sport? Waarom doe je zoiets?'
369 Musis
de gang. Dit indringende toneelstuk
speelt in de jaren vijftig, toen Amerika
werd overspoeld door immigranten en
asielzoekers; een sociaal vraagstuk wat
nu weer zeer actueel is. 'Ja, Maurice, je
komt aan bij een huis, een fantastisch
huis, waar je in je natste Italiaanse
dromen niet op had durven hopen. En
wat doe jij? Je kijkt om je heen,
observeert het huis of het een krot is en
belt meteen aan. Maak daar nou wat van
jongen!' Even later roept hij Hans
Rikken tot de orde: 'Richting Hans,
geef je richting aan, ik weet echt niet
tegen wie je het hebt.' De geheimen van
het theater verschuilen zich voor een
groot deel achter de techniek van het
spelen. Even later roept Fred: 'Tekst over
en opnieuw. Jullie nemen eikaars
toonhoogte over.' Hij gaat er flink met
de zweep overheen, onderbreekt vaak de
scènes en laat veelvuldig zien hoe het
anders kan, maar toneelspel zit nu
eenmaal in de kleine dingen.
'Van de brug af gezien, is een prachtig
toneelstuk,' vertelt Fred Vaassen. 'Deze
mensen willen zo professioneel mogelijk
werken, dat is hun eis en dat vind ik er
erg leuk aan. Zij hebben een enorme
inzet en willen hard werken en veel
leren. Ik regisseer ze of ze profs zijn; in
het begin worden ze stapelmesjogge van
me, maar uiteindelijk komen alle flarden
bij elkaar. Zo'n stuk is echt een
gigantisch en heerlijk proces. Ik ga er
dus ook hard tegenaan met ze.'
Effe de tekst leren en het opzeggen is
het geheim niet; de spelers moeten
iemand verbeelden, een personage neer
zetten.Vertrouwen is hierin het sleutel
woord, want de psychologie van de regie
hangt nauw samen met mensenkennis,
inschatting van niveau en vooral liefde.
'God, ik moet zoveel houden van mijn
acteurs, ik moet ze echt doorzien. Dan
kan ik ze verder brengen dan ze zelf ooit
gedacht hadden.'
De regisseur vertelt verder: 'Ik heb zelf
de hoofdrol van dit stuk, Eddy, gespeeld.
Bij de schrijver Miller is vaak het thema
aan de orde van de indrukwekkende
gigant die van zijn voetstuk valt. Ik
speelde meestal loosers met wie
iedereen medehjden had en moest
ineens zo'n grandeur als Eddy bij het
RO-theater neerzetten. Dat heeft mij
wel enige innerlijke zoektochten gekost.
De emoties die je maar een klein beetje
herkent, moeten schaamteloos geëxploi
teerd en uitgediept worden. Je moet
tenslotte een overtuigende rol spelen. Je
moet gevaarhjk en heel link kunnen
zijn. Dat is het vak, dat is toneel.'
Wanneer de acteurs gevraagd wordt naar Frï
hun drijfveer, geven zij de vraag terug. -h
'Waarom maakt iemand kunst? Waarom =0
zitje op sport? Waarom doe je zoiets?'
De vermeende zoektocht naar jezelf en
de ontwikkeling van de eigen
persoonlijkheid zijn bij het toneelspelen
zeker aan de orde. Ware het niet dat veel
mensen daar in het leven mee bezig
zijn. Toneelspelen is wat dat betreft een
vrij onschuldige vorm van
zelfexploitatie. 'Ik ben niet meer zo
verlegen als voorheen.' Dit is één van de
bekende geluiden. Fred Vaassen sluit af
met: 'Ik was waarschijnlijk een heel raar
jongetje geworden zonder het toneel, ik
had in het gewone leven geen ruimte
gehad om emoties te onderzoeken en te
bedenken wie ik ben. Ik had mij
gewoon niet kunnen ontwikkelen.'
Komt dat zien op het podium van de
Vlaardingse Stadsgehoorzaal.
Zondag 24 januari en zondag
21 februari om 15.00 uur'Krapps
Laatste Band', geschreven door Samuel
Beckett (gespeeld door Hans Rikken).
Zondag 14 maart en zondag 25 april
om 15.00 uur 'Van de Brug Af Gezien'
van Arthur Miller.
Voor informatie over het programma en
het bestellen van kaarten: kassa van de
Stadsgehoorzaal inVlaardingen.
