Kor Kegel
c:
379 Musis
Alle ambtenaren zijn gelijk, maar
die van een museum toch een
beetje anders. In de gemeentelijke
hiërarchie geldt het als
onbetamelijk, wanneer ambtenaren
hun politieke bazen menen te moeten
corrigeren. De baas van financiën of het
sectorhoofd stedelijk beheer zou intern stevig
de wind van voren krijgen als een
gemeenteraadsbesluit publiekelijk van een
negatief commentaar zou worden voorzien.
Maar het Stedelijk Museum in Schiedam is
altijd een buitenbeentje geweest. Vorige
directeuren vonden politieke bemoeienis
uitermate lastig. Ze lieten dat ook goed
merken.
Tot. het eens zo hoog opliep dat PvdA'ers
dreigden de Cobra-collectie in de verkoop te
doen. Het museum kon dan een mooi
wijkgebomv worden.
In het museum koesteren ze hun dwarse
kijk op de democratie. Affreus, vonden ze
het besluit van de gemeenteraad om vanaf 1
januari 1999 geen entreegeld meer te heffen
voor een bezoekje aan het statige gebouw
Hoogstraat 112. Vreselijk, vond de
woordvoerster van het museum het. Het
officiële commentaar was dat het Schiedamse
museum een lachertje zou worden in de
Nederlandse museumwereldHet toch zo
goede imago zou schade oplopen.
De hele wereld zou het Schiedamse
museum meelijwekkend vinden.
En officieus werd er nog aan toegevoegd dat
het museum als het ware gestraft werd voor
de weer gedaalde bezoekersaantallen.
Dat laatste stak nog het meest.
De woordvoerster van het museum mocht
het ongestraft zeggen, want ze sprak
namens de directie. De directeur mocht het
ongestraft naar buiten doen brengen, want
ze valt onder de cultuurwethouder en
iedereen iveet dat de cultuurwethouder zijn
hele beleid nog handjes en voetjes moet
geven, dus eigenlijk geen mening heeft als er
geen linker- of rechterbuurman is om advies
aan te vragen.
En de cultuurwethouder kon de ambtelijke
obstructie moeiteloos negeren, want de
gemeenteraad pikt alles van hem. Al jaren.
Dus waarom niet als hij niets doet?
MUSEUM GRATIS?
DAN KAN HET NOOIT
WAT WEZEN...!
En toen was het weer stil in Schiedam.
Stormpje in een glas jenever. Resteert de
vraag: heeft de gemeenteraad nu gelijk of de
museumdirectie? Daar dienen wij
intelligente wezens ons toch een oordeel
omtrent te vormen.
Heel lang is het Schiedamse museum gratis
geweest. Er kwamen heel veel mensen.
Kantoorpersoneel in de middagpauze.
Winkelbedienden om in de kelder het
thuisbereide boterhammetje te eten. Publiek,
het consumeren moe. Het museum was een
open gebouw. Je kon even in de aula zitten,
uitrusten, en zonder Kunst opgedrongen te
krijgen heengaan. Dat waren spannende
tijden. De gemeenteraad besloot om de gratis
toegang af te schaffen. Betalen zou men
voortaan.
Het laatste gratis museum van Nederland
hield op te bestaan.
Het werd een marktmuseum.
En straks mag je er weer gewoon in. Het
rare raadsbesluit van toen is herzien. 'Maar
wij zijn niet verheugd met dit raadsbesluit,'
zegt de museumdirectie bij monde van haar
woordvoerster. 'De algemene tendens in
Nederland is dat er wordt betaald voor
recreatie, dus ook voor musea.'
Uiteraard. De recreant is dolblij met
entreegelden. Zie hoe vader met zijn
weekendkind indruk probeert te maken. Hij
legt wel twintig gulden per persoon neer
voor een Grote Tentoonstelling in Rotterdam
of Den Haag. Twintig gulden, schrikt het
kind. Dan moet het wel iets heel bijzonders
zijn. En gedwee volgt het meisje haar trotse
vader. Hoe duurder, hoe beter, denkt ze.
Zo breng je kinderen smaak bij.
Een gratis museum? Gratis? Tivee
dagjesmensen kijken elkaar eens aan.
Gratis? Dat kan nooit wat wezen. Ze
lopen gauw door, tot ze Dure Recreatie
hebben ontdekt. Als het Stedelijk Museum
van Schiedam nu vijftig gulden had gekost,
zo, dan was er iets te zien geweest, zeg, dan
hadden ze grif betaald. Maar voor nop.
Zelfs voor een bordeel moetje toegang
betalen. Het museum is toch geen Hema,
waar je zomaar in en uit mag?
Wij neigen dus de museumdirectie een
zeker gelijk toe te kennen. Het museum
kan niet prijzig genoeg, wil het landelijk
meetellen.
Maar de gemeenteraad is ook niet gek.
Vanaf 1 januari 1999 gratis, behalve...
behalve voor bijzondere tentoonstellingen.
Voor bijzondere tentoonstellingen dient nog
tol betaald te worden.
Is daar al die kouwe drukte om?
Er zijn in het museum steeds minder
activiteiten. Steeds minder exposities. Steeds
minder bezoekers. Men zou denken dat hier
een causaal verband tussen bestaat. Er is
steeds minder te doen, zodat, aha! - straks
iedere tentoonstelling een Bijzondere
Tentoonstelling is. En dan moet je altijd
toegang betalen. Iedere tien jaar dat je weer
eens gaat kijken, moet je toegang betalen.
Het is dus een fantastisch raadsbesluit,
dames en heren.
Zo mogen wij het graag zien. Denkt u er
eens over na om het publiek toegangsgeld te
vragen voor het bijwonen van
gemeenteraadsvergaderingen. Dan ivordt het
vast veel drukker. Want de algemene tendens
in Nederland is dat er voor recreatie wordt
betaald. En zeker wij in Schiedam.
Wij amuseren ons kostelijk.
c;
oo
IT|
