389 Musis
riet en planten biedt afwisseling en
verleidt tot onderzoek. Een park verniel
je niet zomaar en de misstappen die
natuurlijk toch worden gemaakt liggen
niet zo open en bloot geëtaleerd als nu
het geval is. Een boom waarvan een tak
is afgebroken toont in het bos lang niet
zo kaal als die zielige iep die doodalleen
in een grasperkje is gezet omdat hij
elders in de stad teveel was in de
groenvoorraad. In ecologisch beheer is
het mogelijk om een deel van de
oorspronkelijke waarden van dit tot voor
kort landschappelijker gebied te
herstellen binnen een kader van
stedelijke groenvoorziening. Met de
Hogenbanweg, de Buys Ballot- en
Swammerdamsingel, het Marconiplein
en het Land van Ris liggen er een aantal
prachtige mogelijkheden om een
drukbevolkte volkswijk te doorvlechten
met linten van aantrekkelijk groen.
Ecologisch beheer zou tot gevolg
hebben dat hieraan een aantal extra
functies worden gegeven. En dan wordt
hiermee niet eens het volledige
ecologische beheer gevoerd maar een
gepland onderhoud waarbij soorten g
worden geplaatst die in
overeenstemming zijn met de omvang J
van de terreinen en de aanwezigheid
van water. Een rijkdom aan g
oeverbegroeiing en de daarbij 3:
behorende struiken, bomen, en planten
die als eenheid in staat is zichzelf te
handhaven. Met als gevolg dat de buurt
op z'n meest kwetsbare plek op feitelijk
de goedkoopste wijze wordt
opgewaardeerd. Want een woning aan
een singel of een binnenstedelijk
groengebied is voor iedereen
aantrekkelijk. Alleen niet als dat groen
bestaat uit een hier of daar
overgeschoten boom, een struik van laag
allooi en voor de rest uit een tekort
geknipt grasperk waaraan alleen de
honden maar plezier beleven. Daar wil
niemand aan. Daar gooi je hooguit je
rotzooi weg.
Het Park in Rotterdam. Maar niets is
minder waar. Hoe armoediger het
groen, hoe groter blijkbaar de
uitnodiging voor vandalen. Hoe rijker
de natuur hoe minder zichtbaar de
overlast van familiefeesten, picnics,
spelende kinderen, verkeer en zelfs
hondenpoep. Want de natuur heeft een
groot incasseringsvermogen.
Maar hoe verander je de armoede van
het Land van Ris en de singels in het
oosten van Schiedam. Niet door kaalslag
en maaien. En nog minder door in een
met wildroosters beveiligd hoekje een
wipkip en een klimrek te plaatsen.
Ecologisch beheer zou een prima
oplossing zijn. Een rijkdom aan soorten
levert een nieuwe beleving op van
gebieden die nu kennelijk zowel de
plantsoenendienst als de omwonenden
tot last zijn. Struiken nodigen uit tot
spelen en een waterkant begroeid met
uit. En verwaarlozing tot er een
moment komt dat stad en burgers elkaar
op dit punt niets meer te zeggen
hebben. Straf volgt op sloop en sloop
volgt op straf. Zo simpel ligt het helaas
in de optiek van de groenarchitect.
Met jaloezie wordt gekeken naar wijken
waarin het groen wel kansen krijgt.
Maar..., kun je dit ook echt toerekenen
aan de omwonenden. Je zou toch
denken dat het kwaadwillig dumpen van
rotzooi juist in de betere buurt een
hoog bevredigingsgehalte zou moeten
hebben. Precies zoals het molesteren van
volgroeide parken als het Julianapark, de
Hof inVlaardingen, het Beatrixpark en
