Met het entrepot
moet het ook
lukken - op straffe
van ontslag van
degenen die de
boel nu nog
verknoeien.
19 Musis
aan de Schiedamse bourgeoisie. Notabelen hadden zich
verzameld om kennis te nemen van een gedurfd en ambitieus
plan, gepresenteerd door prof. Piet Sanders jr. en senator Jan
Kassies, een echte cultuurbons in de Eerste Kamer - in diens
partij sprak men in die dagen nog van bonzen en baronnen.
Het plan, dat zij het daglicht deden zien, betrof een cultureel
centrum in het Algemeen Handelsentrepot.-Het omvatte
ateliers, galeries, een keramisch centrum, horeca en
expositieruimte. Het was schitterend - te schitterend voor het
Schiedam van die tijd, waar een politieke grauwsluier
overheen hing. De politiek had wat aanvaringen met de
directie van het Stedelijk Museum en stond niet open voor
een cultuurproject dat van bovenlokale proporties was.
Tegenwoordig zou een beetje zelfbewuste gemeenteraad voor
zo'n project de interesse proberen te wekken van hogere
overheden met spetterende subsidies, maar in de jaren
zeventig zat het gemeentebestuur er introvert bij, gebukt
gaande onder economische misère, mat, moe en
terneergeslagen. Het plan van Sanders en Kassies - het kon
rekenen op de sympathie van serviceclubs, oude adel en
kunstenaars - werd gezaaid in een woestijnbodem. De politiek
was verweerd, roest en slijtage boden slechts leven aan
schimmels en onderdieren. Het plan voor een cultureel
centrum kwam te vroeg, Schiedam durfde zelfs niet te
dromen van een nieuw elan. Je kunt ook zeggen dat Sanders
c.s. hun tijd vooruit waren.
Moge Geerlings ervoor behoed worden dat we dat over
twintig jaar ook van hem zeggen, want als zijn restauratieplan
niet uitgevoerd wordt, staat het entrepot er tegen die tijd niet
meer. Het verval staat voor de deur. Het zou te dol en te
dwaas zijn, als het verval binnenkomt omdat een belendend
perceel niet verworven kan worden.
