Het hek scheidt de Lange
Nieuwstraat van het Hofje
van Sjoer, dat tot begin
jaren negentig een
onvervalste bouwval was,
maar thans met veel
smaak en veel geld is
veranderd in een knus
woonbuurtje voor
welgestelde dertigers en
veertigers.
317 Musis
Natuurlijk herinnert Hart zich Sjoer en zijn tegeltjes, maar
welke bestemming de panden hadden voordat er
bouwmaterialen in werden verhandeld, weet ook hij niet. Hij
houdt het op een ossenfokkerij, een overtuiging die ook
verschillende van zijn buren zijn toegedaan, omdat in een van
de tuinen nog een 'origineel ossenpad' ligt waarlangs de dieren
naar de drinkbak werden geleid.
Deze drinkbak staat in de hal van de tot woonhuis verbouwde
loods waar sinds enkele jaren Monique Rijnsdorp (37) en
Marco Bouman (38) domicilie houden. De grove stenen bak is
een element uit het verleden dat zij zorgvuldig koesteren, juist
omdat zij zo weinig weten van wat zich hier vroeger heeft
afgespeeld.
Marco is directeur van een beheermaatschappij en Monique
werkt bij een bank. Ze zijn beiden afkomstig uit Rotterdam-
Zuid en totdat David Hart hen dit optrekje aanbod hadden ze
nooit ook maar een moment de intentie gehad om in
Schiedam te gaan wonen. 'Het is een stad met een slechte
reputatie, wees eerlijk,' zegt Monique, "t Enige wat wij hier
wisten was Hosman Frères en café Het Sterretje.'
Aan het eindresultaat is niet af te zien dat deze loods een jaar
of wat geleden nog door houtworm was aangetast en praktisch
op instorten stond. De vloer van de woonkamer op de eerste
verdieping die achttien bij ruim negen meter meet is belegd
met een oceaan van glimmend parket en daarop lijken de kolo
niale meubelen te drijven als de schepen in een ruime baai.
De keuken bevindt zich in de verste hoek en is handgemaakt.
In een van de lange wanden is een set openslaande deuren
aangebracht die toegang geven tot een ruim dakterras, dat
echter de handicap heeft dat het niet op de haven uitkijkt. Het
uitzicht wordt belemmerd door een uit de kluiten gewassen
plataan, en bovendien doemt twee tuinen verder een groot en
lelijk dak van golfplaten op. 'Daar zit een autohandelaar,' zegt
Monique misprijzend.
Daarom hebben zij het plan opgevat om de loods die in het
verlengde staat van hun woonhuis, te verbouwen tot een
dakterras dat geleidelijk afloopt naar het water en dat aan de
onderzijde ruimte biedt voor het stallen van auto's. Wanneer
die klus is geklaard, zit de verbouwing die nu al ruim driejaar
heeft geduurd, er eindelijk op. 'Dan hoef ik nooit meer te
verhuizen,' zegt Marco tevreden. 'Met dat terras wordt het
eindeloos genieten. Het echte vakantiegevoel. Zoiets vind je
toch nergens in Schiedam?'
Een rondleiding langs de vertrekken op de begane grond leert
dat ook hier niet op een paar centen is gekeken. Met dezelfde
zorgvuldigheid als waarmee op de bovenverdieping de
woonkamer werd ingepast tussen nieuw opgetrokken muren
en de gerestaureerde buitenmuur met in oude staat herstelde
boogvensters, zijn hier vertrekken gemaakt met klassiek
ogende deuren en smaakvol zachtgeel gesausde wanden.
Overal op de vloer liggen de rode, met de hand gevormde en
in een houtoven gebakken kasteelplavuizen die Marco
importeert uit de Sologne in Frankrijk.
De vloer voelt allesbehalve kil aan en dat klopt: er ligt
vloerverwarming onder. Er is een eenvoudige slaapkamer van
een paleisachtige omvang, een ruime werkkamer voorzien van
fax en pc, een rommelkamer vol onuitgepakte verhuisdozen,
een tweetal toiletten en een badkamer met jacuzzi. Marco, met
lichte zelfspot: 'Zeggen ze niet dat directeuren hun beste
ideeën opdoen in bad?'
Bij de verbouwing hebben Marco en Monique getracht zoveel
mogelijk de sfeer van het verleden aan te houden. Geen
kunststof kozijnen, geen opzichtig hang- en sluitwerk, geen
liflafjes. Alles is strak en sober, alles ademt rust, zekerheid en
een weloverwogen levenslust. Het mag dan niet de sfeer zijn
van de eenvoudige arbeiderswoningen die hier hebben
gestaan, het is wel dezelfde ambiance als waarmee de
welgestelden die in vroeger dagen de Lange Nieuwstraat
bevolkten zich omringden. Met een theeprieel aan de
waterkant, waar het 's zomers zo heerlijk toeven was, en een
tilbury die naar believen kon worden aangespannen voor een
ritje door het groen.
Gezien het fraaie eindresultaat, betreurt Marco het nog steeds
dat de gemeente Schiedam nooit enthousiast is geweest over
zijn verbouwingsplannen. 'De gemeente heeft alleen maar
dwarsgelegen,' vertelt hij. 'Ooit, in achttienzoveel, is er een
bedrijfsbestemming vastgesteld voor deze steeg en dus was
men niet erg enthousiast over ons plan om hier te gaan
wonen. We hebben heel lang op een bouwvergunning moeten
wachten. En met alleen wij. De anderen die een pandje van
David hadden gekocht ondervonden dezelfde moeilijkheden.
Er zijn heel wat strubbelingen geweest.
Nu we klaar zijn, zou de gemeente best eens mogen toegeven
dat we er iets moois van hebben gemaakt. Wat je er ook van
vindt, er is hoe dan ook een origineel stukje Schiedam
bewaard gebleven. Ik betwijfel of dat ook zou zijn gebeurd als
de gemeente deze grond zelf had gekocht. Het zou me niets
verbazen als ze de bestemming hadden gewijzigd om er
akelige nieuwbouw neer te zetten.'
Dat was dan ook een buurt geworden die iedere gezelligheid
zou missen, vreest Monique. 'Al onze buren hebben bij de
verbouwing dezelfde problemen doorgemaakt als wij. Ze
stonden voor de opgave om iets leuks te maken van een pand
dat goed beschouwd niet veel meer was dan een afbraak. De
eerste tijd zaten we zonder water, zonder elektriciteit, zelfs
zonder wc. Dat we ons moesten behelpen heeft voor een band
gezorgd.
Het scheelt natuurlijk ook dat we allemaal van zo'n beetje
dezelfde generatie zijn. Al die dingen bij elkaar hebben er voor
gezorgd dat hier een soort dorpse sfeer heerst. We vormen als
het ware een familie, we vieren eikaars verjaardag mee, we
barbecuen regelmatig samen. Niemand heeft een deurbel, we
lopen gewoon bij elkaar naar binnen. Je hoeft ook nooit je
deur op slot te doen. Dat kan allemaal alleen maar dankzij het
hek ja, dat is waar. Maar ik moet eerlijk zeggen: het geeft wel
een prettig gevoel, zo'n hek. Je voelt je veiligzo echt
onder elkaar'.
