I
g
Ook voor de
Vlaardingse
Zhanhong Liao is
het dagboek een
vorm van
schilderen waarin
zij haar gedachten
neerlegt over de
cultuur waarin zij
leeft en waaruit zij
afkomstig is.
chocoladekunst
Co
Uj
Uj
a:
cj
Mao. Chinese thee en cakes. En toch geen typisch Chinese of
westerse inrichting, maar een mix van tegenstellingen. Het
samenvloeien van die twee culturen ervaart Zhanhong Liao
niet alleen als onvermijdelijk maar ook als positief. Zhanong
Liao heeft ze naar het Nederlands getransponeerd voor
mensen die moeite hebben met de uitspraak van haar Chinese
naam. Een volledig sluitende vertaling was daarin niet
mogelijk, maar Irene kwam aardig in de buurt.
In 1995 kwam Zhanhong Liao naar Nederland. In de jaren
daarvoor volgde zij in Manchester, Engeland van 1991 - 1994
de opleiding General Art Design
en voorafgaand aan die periode
studeerde zij Toerisme in China. De
eerste twee jaar in Vlaardingen stopte
zij al haar energie in het zich eigen
maken van de Nederlandse taal.
Inmiddels beheerst zij die goed. De
behoefte om zich tijdens haar verblijf
in Engeland en later in Vlaardingen
kunstzinnig te uiten was heel sterk.
Door gebrek aan ruimte was het niet
mogelijk dit via schilderijen te doen,
maar wel vond zij een manier om
haar gevoel, emoties en alle nieuwe
indrukken te verwerken in kleine
dagboeken. Niet door gebruik te
maken van geschreven taal, maar
door te schilderen, te plakken en te
tekenen.
Lange tijd was het onzeker of partner
Qiangli Liang een
verblijfsvergunning zou krijgen, maar
sinds het verlossende woord is
gesproken is voor hen beiden een periode aangebroken waarin
zij zich vol overgave kunnen wijden aan de verdere
ontplooiing van hun kunstenaarschap.
Ook op kunstzinnig gebied komt een opvallende tegenstelling
naar voren. Echtgenoot Qiangli Liang vervaardigt schilderijen
die introvert en ingehouden van toon zijn. Stil, mysterieus met
voelbare spanning, uitgevoerd in zandkleurige en aardse tinten.
Irene daarentegen geeft haar emoties in de veelkleurige
dagboeken alle ruimte en maakt de toeschouwer zonder
woorden (met uitzondering van zo nu dan wat Chinese
karakters) deelgenoot. Haar dagboeken zijn collageachtige
prentenboeken die een zeer persoonlijk verhaal vertellen.
Steeds weer verwijzen de pagina's naar uiteenlopende culturen
en tijdperken.Vrouwen in traditionele kleding uit het oude
China vormen een terugkerend onderwerp naast zangeressen
uit het Chinese hedendaagse populaire genre, lapjes met
Westerse bloemmotiefjes verstrengelt Irene met het rood van
klassiek lakwerk, gecapitonneerde stoffen vormen de omlijsting
van de cultureel zo sterk met haar achtergrond verweven
afbeeldingen van de boeddha. Tulpen staan naast Afrikaanse
beelden en postzegels en delen van brieven zijn geliefde
details. Opvallend zijn de veel voorkomende gezichten zonder
ogen; weggeschilderd of als donkere gaten in een
uitdrukkingsloos gezicht.
De dagboeken worden door Irene intensief bewerkt en dat
maakt ze dik, erg dik en zwaar en geen enkele bladzijde lijkt
op de voorgaande.Voor degene die in het bezit is van zo'n
boek is dat aantrekkelijk, want bladzijde na bladzijde wisselen
beelden en situaties elkaar af. De 'lezer' wordt betrokken en
tenslotte gevangen in de wereld van Zhanong en geprikkeld
om de gedachten en emoties binnen het 'verhaal' te
interpreteren en tot een eigen beleving te maken.
Irene voelt zich ondanks een verblijf van acht jaar in Europa
nog altijd sterk verwant met de eigen cultuur en achtergrond.
Aan het einde van het gesprek geeft zij echter wel aan
voorlopig niet naar haar geboorteland terug te willen. "In
Europa en in het bijzonder in Nederland voel ik me vrij. Een
vrijheid die inspirerend werkt omdat ik onbelemmerd de
cultuur in mij op kan nemen."Volgens Zhanhong begint er in
China belangstelling te komen voor moderne kunstuitingen.
"Gelukkig neemt het aantal kunstenaars dat een eigentijdse
kunstvorm ontwikkelt toe. Maar sommige kunstenaars blijven
zich vasthouden aan het
verleden en maken
traditionele kunst of werken
naar een voorbeeld uit het
Westen."
Dat laatste kan zowel
Zhanhong Liao als partner
Qiangli Liang niet worden
verweten. Zij maken zeer
persoonlijk werk en
inmiddels is dat bij
Nederlandse galeriehouders
niet onopgemerkt gebleven.
Het resulteerde voor Irene
onder meer in een lidmaat
schap van de prestigieuze
kunstenaarssociëteit Pulchri
Studio in Den Haag.
Vanaf 12 november tot en met
4 december zijn in Galerie
Hollandia aan de
Oosthavenkade, Vlaardingen
haar dagboeken te zien.
Lange Haven 54
3111 CH Schiedam
Telefoon: 010 473 27 51
Musis 338
