"ft
'lil
X
1 *eM- A
i
347 Musis
van Boxtel als minister van Grote
steden- en Integratiebeleid mild te
stemmen, die komt bedrogen uit. Het
MOP is een heel leesbaar stuk, met zelfs
oorspronkelijke elementen, inderdaad
het unieke document dat het zegt te
zijn. Als we het ontdoen van de clichés
die je in alle stadsvisies van grote steden
tegenkomt, dan blijft er toch een
product over, waarvan je zou willen dat
het in samenvatting bij alle
Schiedammers bekend zou zijn. Een
populaire vertaling ervan is beslist aan te
raden. Want wat er over de kansen en
potenties van de verschillende stadsdelen
wordt gezegd, dat draagt werkelijk bij
tot een besef dat Schiedam niet
reddeloos verloren is. We hoeven maar
na te slaan wat er over de relatie tussen
binnenstad en Nieuwe Maas wordt
gezegd, om een idee te krijgen hoe de
Buitenhaven, het Gusto-terrein en het
tracé-Nieuwe Haven/Westerkade/
Houthaven er straks uit zullen zien -
levendig, afwisselend, niettemin in een
historische context. Wie in het MOP
leest over de uitstraling die de
metrostations Troelstralaan en Parkweg
zullen hebben, die moet zich realiseren
dat de wijkeconomie van Nieuwland er
een impuls door kan krijgen zonder dat
het woonmilieu erdoor geschaad wordt;
integendeel. Wie de taakstellingen ziet
om laag geschoolden en langdurig
werklozen te activeren en weet wat er
bijvoorbeeld in Rotterdam op dit punt
te bereiken valt, die kan er voldoende
moed uit putten om een teneur van
apathie plaats te zien maken voor
dynamiek op wijk- en buurtniveau. Het
is goed mogelijk dat we er te veel van
verwachten, dat we er bijna onschiedams
veel van verwachten, maar dat komt dan
omdat het schrijversteam van de
beleidsambtenaren er met klaarblijkelijk
enthousiasme aan gewerkt hebben. Dat
enthousiasme klinkt door en daar
moeten we het van hebben. En nog
maals, het is dus zaak dat de gemeente
raadsleden er de juiste consequenties van
zien voor hun eigen opstelling.
Nieuwe functies voor monumenten,
ruimere openingstijden van bruggen,
aanlegsteigers voor openbaar vervoer en
toeristisch vervoer over het water, meer
pleziervaart, zoals in de zwaaikom bij
het Doeleplein, een architectencafé, het
lokken van jonge ontwerpers om zich
nabij de Korenbeurs van Jan des
Bouvrie te vestigen, meer fietspaden,
een opwaardering van groene 'parels' in
de stad, een toeristische borrel voor
ondernemers, het MOP levert een flinke
groslijst op van plannen, wensen en
initiatieven - en niet eerder is dat alles
Stadsvernieuwing - Stadserf
Swammerdamsingel
in één nota gebundeld. Het MOP geeft
bekendheid aan het project 'Breaking
the seales of paradise' van de Prof. Van
der Leeuw-stichting, een project waarbij
het begrip tijd en het denken over tijd
centraal staat. Schiedam hoopt een
bijdrage te leveren aan Rotterdam
Culturele Hoofdstad van Europa in
2001 door een kunstenaar uit 'Breaking
the seales of paradise' een opdracht te
geven om zich met de openbare ruimte
in Schiedam bezig te houden. Dit zijn
uitstekende initiatieven, die ongetwijfeld
tot discussie leiden, niet alleen in de
raadzaal maar ook in cafés, en die de
aandacht vestigen op het gezelliger,
fraaier aankleden van de stad. De
bevolking kan zich daar met genoeg
mee bezighouden, want er valt wel wat
te doen aan de buitenruimte. In de
Gorzen kun je vooral in december zien
tot wat voor metamorfose die aanpak
kan leiden.
Niet altijd is het MOP even concreet.
Dat kan ook niet, als je een proces van
interactieve beleidsvorming wilt. Dan
past het niet om een dictaat op te
leggen hoe Schiedam er straks uit moet
zien. Het toekomstbeeld dient immers
in overleg met maatschappelijke partners
te worden bepaald. Zo zullen de
ondernemers in Mathenesse een dikke
vinger in de pap hebben als het om de
herstructurering van dit verouderde
industriegebied aan de rand van
Schiedam gaat. De gemeente is niet van
plan dat zelf uit te maken. De logica
hierachter is uiteraard ook, dat wie
bepaalt, betaalt. Kortom, bij interactieve
beleidsvorming zijn er meer die het
beleid bepalen en dus financiën
inbrengen. Dat geldt met name voor
overlegpartners als het bedrijfsleven, de
banken en de woningcorporaties.
Overigens laat het MOP er geen
misverstand over bestaan dat interactieve
beleidsvorming ook geld mag kosten. Je
moet er wat voor over hebben om meer
inwoners bij de stedelijke en
wijkontwikkelingen te betrekken. Dat
hoeft niet per se budgettair neutraal te
verlopen. Een behartigenswaardige
opmerking!
Zijn de ambities van het gemeente
bestuur te hoog? Zelt spreken
burgemeester en wethouders liever van
realistisch. De financiële middelen zijn
per slot van rekening beperkt, het is al
een hele toer om er extra miljoenen bij
te krijgen voor de achterstallige
stadsvernieuwing. Toch is het zinnig om
het komende jaar, telkens als het MOP
op de agenda staat, het overduidelijke
enthousiasme van de MOP-schrijvers
vast te houden. Daarbij hoort een
gezond idealisme. Het is frustrerend om
Schiedam afgeschilderd te zien als de
stad waar, na de vier grote steden, het
grootste percentage allochtonen woont.
Alsof dat om die reden een probleem is.
De armoede, waarin veel allochtonen
verkeren, is een probleem, niet hun
aantal. Minister Van Boxtel vertelde
onlangs over een wijk elders in het land,
waar tachtig procent van de bewoners
allochtoon is. Toen het besef doorbrak
dat dat een heel eigensoortige handel en
nijverheid kan opleveren, was het geen
probleem meer, maar werd het een
marketingconcept: de gezelligste Turkse
wijk van Nederland. Zo zou het
Schiedamse gemeentebestuur ook met
Nieuwland kunnen omgaan. Zulk een
ambitie reikt ook wat verder dan het
plichtmatige 'bevorderen van integratie',
maar zonder dat het onrealistisch en
onhaalbaar wordt. Het is de PvdA aan te
raden om toch eens die interculturele
wandeling van de stichting Medelanders
mee te maken... Goed voor de
uitwisseling, goed voor de kennis van de
stad, goed voor de noodzakelijke
bekendheid van de stadsbestuurders.
Het MOP is bij dat alles een goede
leidraad, omdat er plezier in zit. Maar
dat kon je natuurlijk al zien aan die
afkorting.
