Sinds zijn vertrek uit de
gemeenteraad in 1994
acteert Siem Rosman op de
achterste achtergrond van
de plaatselijke politiek. Hij
kan het natuurlijk ook niet
helpen dat hij in Schiedam
woont, de problemen kent,
maatschappelijke functies
bekleedt, iedereen kent die
ook maar iets met de politiek
te maken heeft, en thuis
telefoon heeft.
357 Musis
gaf de doorslag. Het was organisatorisch onmiddellijk raak.
De Vereniging heeft een eigen onderkomen in het Hofje van
Belois aan de Aleidastraat, de automatisering werd in 1995
voortvarend ter hand genomen en het proces van naar buiten
keren begon. Maar het lezend lid werd ook schrijvend lid. Eerst
artikelen in Scyedam, en daarna in 1999 zelfs een volwaardig
en zeer leesbaar boek. Hij was van 1984 tot 1996 vice-voor-
zitter geweest van de Vereniging voor Christelijk Volksonder
wijs te Kethel, naar zijn eigen zeggen een van de construc
tiefste en prettigste besturen waar hij in zijn lange bestuurlijke
loopbaan in gezeten heeft. Toen hem in 1998 werd gevraagd
een boek te schrijven ter gelegenheid van het 75-jarig bestaan,
heeft hij dat gedaan, uit sympathie voor de school, maar toch
ook omdat hij het een uitdaging vond. In zijn ambtelijke
verleden had hij veel inventarisaties gemaakt van informatie
stromen en hij vertrouwde erop dat dat hem voldoende gevoel
voor systematiek en structuur had bij gebracht. Vanuit die
inventariserende discipline is hij gaan werken. Hij heeft eerst
een droge en feitelijke kroniek geschreven van alle gebeurte
nissen uit de 75 schooljaren, daarna bij iedere gebeurtenis de
bijbehorende informatie gezocht en dat alles tenslotte in de
maatschappelijke context geplaatst. Zo kreeg het boek een
aantal lagen en vertelt het daarvan. Nu het klaar is en zowel de
schoolgemeenschap als de buitenwereld het positief hebben
ontvangen als een goede en informatieve bijdrage aan de
kennis van de geschiedenis van de School voor Christelijk
Volksonderwijs in Kethel én het christelijk onderwijs in
Schiedam, is Siem Rosman de koning te rijk. Het is niet
waarschijnlijk dat dat ook betekent dat de schrijver Rosman de
organisator Rosman onmiddellijk opvolgt, er moet eerst nog
een karwei afgemaakt worden. Maar als zijn periode als
voorzitter er in 2001 op zit, zal hij ongetwijfeld streven naar
meer schrijf- en minder bestuurswerk. Dit onderwerp kwam
langs en boeide hem, maar daarmee vindt hij zichzelf nog geen
schrijver. Toch zou hij nog wel eens een boek willen schrijven.
Hij is gefascineerd doorVrouwe Aleida, de stichteres van
Schiedam, en door de associatieve manier, waarop Geert Mak
in De Eeuw van mijn Vader met de geschiedenis om gaat. Een
boek over de relatie tussen Aleida en Schiedam, op basis van de
weinige en dan nog vaak afgeleide gegevens die beschikbaar
zijn, kunnen we misschien nog ooit van hem verwachten. In de
ban van de geschiedschrijving is hij zeker.
Siem Rosman zal zich voorlopig echter nog met al zijn kracht
en inventiviteit wijden aan de Historische Vereniging. Volgens
hem gaat het belang van een actieve historische vereniging
immers ver uit boven lezingen, excursies en artikelen voor de
eigen leden, schildjes op fraai gerestaureerde panden en zelfs
een website voor iedereen. Dat zijn slechts -belangrijke- mid
delen om een hoger doel te bereiken. Rosman: 'de plaatselijke
geschiedenis bindt mensen in een bepaalde geografische situatie
en geeft ze het gereedschap om zich met 'hun' stad te identifi
ceren; daarom is het de belangrijkste taak van iedere historische
vereniging om de geschiedenis voor het voetlicht te brengen,
en beschouw ik het als mijn opdracht om van de Schiedamse
geschiedenis steeds minder een interne aangelegenheid van de
vereniging te maken en steeds meer een van iedere burger, in
Schiedam maar ook daarbuiten'. Het nu beschikbare instru
mentarium om dat te bereiken is eigentijds en daarin heeft
Siem Rosman een meer dan sturende voorzittershand gehad. In
1996 werd een werkgroep automatisering ingesteld, kocht de
vereniging, met steun van de gemeente en hetVSB-Fonds een
computer en werd door vrijwilligers begonnen met het
inbrengen in een database van de enorme hoeveelheid fiches
met historische gegevens die samen de Kroniek van Schiedam
vormen. Inmiddels heeft de vereniging sinds 16 juli 1996 een
