Jalmar Teunissen
19 Musis
VH Bie niet voor ons is, is
mm B tegen ons'
■■I Wil de Schiedamse
Popprijs serieus genomen
W worden, of niet?
Wie denkt datje er in de Schiedamse
Popprijs kunt komen met alleen een
gitaar, drums en bas, die heeft het goed
mis. Een extra sok bijvoorbeeld is altijd
handig, daar kan Snowball over mee
praten. Snowball deed mee aan de eerste
editie van de Schiedamse Popprijs, in
1997, en al direct nadat de tonen van
het openingsnummer Three balls of
Snow waren weggestorven, kreeg zanger
Dennis Knopper een lelijke stroomstoot
te verduren. Oorzaak: de zangmicrofoon
die onder hoogspanning stond. 'Doe er
maar een sok omheen. Helpt echt',
schreeuwde een juryhd.Verbaasd en
ongelovig trok de zanger zijn sok uit en
volgde het advies op: 'Verdomd, het
werkt!'
Schiedam heeft er met de Schiedamse
Popprijs een traditie bij gekregen.
Januari volgend jaar starten de
voorrondes van de vierde editie.
Bezoekers krijgen in een paar weken
tijd een mooi overzicht van de
Waterwegbands: funk, blues, rock, punk
en metal, gespeeld door jongetjes van
veertien of oude mannen van over de
veertig. Beginnende bands die met veel
enthousiasme rammelende popnummers
spelen, tot en met semiprofessionele
formaties die even snel een optredentje
meepikken in Schiedam.
Soms val je van de ene verbazing in de
andere. Zoals met die jongen vorig jaar,
die gestoken in een zwartleren broek en
witte blouse griezelig echt Jim
Morrison benaderde, daarbij begeleid
door iemand die zo een zoon van Ray
Manzarek had kunnen zijn, de toetsenist
van The Doors. Hetzelfde haar, dezelfde
bril, dezelfde hoofschuddende
bewegingen. Of de zangeres van IMP
die met haar door merg en been gaande
gekrijs het hele Podium aan zich bond.
Bezorgd vroeg een bewonderaar zich af
of ze de volgende ochtend nog wel in
staat zou zijn een halfje wit bij de
bakker te bestellen. IMP won trouwens
de finale, haar stem hield stand, ondanks
het enorme gegil.
Wat zijn de ervaringen van de bands
zelf? Praatje met de deelnemers van de
Schiedamse Popprijs, dan hoor je
verschillende verhalen. Zo vonden
verscheidene bands het belachelijk dat
ze voor deelname een auditie moesten
doen, terwijl de jury vanachter het
tafeltje kritisch toekeek.Vernederend en
idioot. Een demotape zou toch
voldoende moeten zijn? Andere bands
zaten daar niet zo mee, een auditie
hoort nu eenmaal bij een wedstrijd, en
daar moetje niet kinderachtig over
doen. Daarnaast werd er gemopperd
over het slechte geluid tijdens de
Popprijs. De zang die niet doorkwam,
de verkeerde afsteking wanneer er een
metalband aan de beurt was. En er is
kritiek op de jury. Behalve van de
winnaars.
Natuurlijk heeft de jury het heel
moeilijk, uiteraard. Je zal maar jurylid
zijn, naar rap moeten luisteren en daarna
een nederrockband voor je kiezen
krijgen. Dat is toch niet te doen. Neemt
de jury misschien soms daarom
onbegrijpelijke beslissingen? Een
voorbeeld: de zeer talentvolle
Vlaardingse band Limah. Jongens van
vijftien, zestien jaar die met hun
zelfgeschreven songs de sterren van de
hemel speelden en vorig jaar niet eens
door de voorronde kwamen. Op z'n
minst vreemd te noemen. In het
Rotterdamse Nighttown werd het vijftal
wel op hun waarde geschat: tot twee
keer toe won deze Vlaardingse band de
Kunstbende van ZuidHolland, een
wedstrijd voor jong talent. In Utrecht,
waar in muziekcentrum Vredenburg de
landelijke finale werd georganiseerd,
ging Limah uiteindelijk naar huis met
de derde prijs. Of Neptune Blue die
vorig sneuvelde in de halve finales, maar
met afstand de beste band van de avond
was. En dan is het onverteerbaar dat een
andere band die zich staande houdt met
voornamelijk covers, wel doorgaat naar
de volgende ronde. Sowieso kun je je
afvragen of coverbands wel thuishoren
in de Schiedamse Popprijs. Maar goed,
dat is voer voor de recensenten.
Recensenten trouwens kunnen de
Schiedamse Popprijs maar beter mijden,
tenzij ze alleen maar schrijven dat het
allemaal hosanna was en het publiek op
de tafels stond te springen. Schrijf je
echter een kritisch stuk, bergje dan
maar voor de woede van organisator
Dick Makelaar. 'Wie met voor ons is, is
tegen ons', spreekt dan uit zijn blik. En
dat is jammer. De Schiedamse Popprijs
verdient een serieuze beoordeling in de
pers, compleet met kritische recensies.
Of wil Makelaar dat de kranten alleen
volstaan met een foto van de winnaar en
een nagebeld stuk?
