Musis 38
met een hobbelige keien
bestrating met spoorrails,
verlaten pakhuizen, haven
bedrijvigheid, stegen en
kranen toe. Wie wil zien wat
daarvan te maken valt, spoede
zich onverwijld naar Amster
dam of misschien beter nog
Antwerpen en Gent.
De verkieslijkheid van beide
laatste steden is gelegen in de
verschillen in de monumen
tencultuur van België en
Nederland. De herontwikke
ling van het waterfront in
Nederland berust doorgaans
op een grootschalige,
planmatige aanpak die wordt
aangestuurd vanuit de hogere
overheid. Nederland is nu
eenmaal het land van de
verenigingen, project
ontwikkelaars en ambtenaren
wier hoogste ideaal is om de
fraai en van soortgelijke
allure, al betreft het in
Vlaardingen slechts één
gerealiseerd project dat
bovendien is gebaseerd op
betaalbare woningbouw
terwijl het in Amsterdam gaat
om een hype waarvoor de
prijs per eenheid rondom
een miljoen gulden ligt.
Zonder bovengenoemde
garage, wel te verstaan.
Toch valt het heel wel te
begrijpen dat wethouder
Kees van der Windt
bijzonder enthousiast is over
het voornemen om van de
omgeving van de Koningin
Wilhelminahaven een woon-
en werkoord van betekenis te
maken. Alle ingrediënten
lijken ook aanwezig, tot en