Musis 38 met een hobbelige keien bestrating met spoorrails, verlaten pakhuizen, haven bedrijvigheid, stegen en kranen toe. Wie wil zien wat daarvan te maken valt, spoede zich onverwijld naar Amster dam of misschien beter nog Antwerpen en Gent. De verkieslijkheid van beide laatste steden is gelegen in de verschillen in de monumen tencultuur van België en Nederland. De herontwikke ling van het waterfront in Nederland berust doorgaans op een grootschalige, planmatige aanpak die wordt aangestuurd vanuit de hogere overheid. Nederland is nu eenmaal het land van de verenigingen, project ontwikkelaars en ambtenaren wier hoogste ideaal is om de fraai en van soortgelijke allure, al betreft het in Vlaardingen slechts één gerealiseerd project dat bovendien is gebaseerd op betaalbare woningbouw terwijl het in Amsterdam gaat om een hype waarvoor de prijs per eenheid rondom een miljoen gulden ligt. Zonder bovengenoemde garage, wel te verstaan. Toch valt het heel wel te begrijpen dat wethouder Kees van der Windt bijzonder enthousiast is over het voornemen om van de omgeving van de Koningin Wilhelminahaven een woon- en werkoord van betekenis te maken. Alle ingrediënten lijken ook aanwezig, tot en

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2000 | | pagina 38