EEN STRIJD TEGEN LELIJKHEID
a:
3
a:
Tapasbar/restaurant
Voor Juan en alleman
Proef in warme zuidelijke
sfeer van Spaanse
hapjes en drankjes,
geniet in de zon op het
drijvend terras van een
koele cerveza of zoek
Spaanse specialiteiten in
het winkeltje
Extraordinario.
Lange Haven 26
3111CG Schiedam
tel/fax 010 4263898
101 Musis
Het weekblad HP/De Tijd
toonde een werkelijk
schitterende foto van Roel
Visser, een Delftse fotograaf die
naar station Vlaardingen-Oost
was afgereisd om zich in te leven
in de plek waar Daniel van
Cotthem van iemand een klap
had gekregen, een klap die een
doodsklap bleek te zijn.
De foto toonde de wachtruimte
van het NS-station. Nog nooit
heb ik van een stukje Nederland
een foto gezien, die zo
deprimerend is. Een verlaten hal,
slecht onderhouden, vies, niet
herstelde vernielingen. In zo'n
ruimte laat de Nederlandse
Spoorwegen de treinpassagiers
vertoeven. De foto van Roel
Visser maakt duidelijk, datje
nog beter in een ijskoude storm,
in weer en wind, in gure
omstandigheden op de trein
kunt wachten dan in deze
wachtruimte van de Hoekse
Lijn.
Lelijkheid trekt lelijke gedachten
aan. In een zaterdagmagazine
had één van de
zaterdagmagazines een aantal
kille plekken in beeld gebracht.
De Kilte, heette deze fotoserie.
Het zijn plekken waar je treurig
van wordt. En stuk voor stuk
plekken, waar veel mensen
noodwendig moeten zijn.
Tunnels. Hallen. Openbare
ruimtes. Kil, kil en nog eens kil.
Het zijn locaties voor killers.
Er is een recent onderzoek,
waaruit blijkt dat de Franse
strafgevangenissen miserabel zijn,
een hel, een verschrikking. Maar
in Nederland is het erger. Hier
zijn openbare wachtruimtes een
luguber oord, waar iedereen op
weg naar huis of werk doorheen
moet gaan. De wachtruimte van
Vlaardingen-Oost is zoals het
Westen vroeger dacht dat
Rusland was. Kil, kil, kill.
Het IJzeren Gordijn is er niet
meer. Maar het is er nog wel.
Hier.
Na de Stille Tocht, waar vele
duizenden mensen de jonge
Daniel herdachten en waarbij ze
vreedzaam demonstreerden
tegen zinloos geweld, heeft het
Zuid-Hollandse statenlid Gerrit-
Wim vanVeelen gepleit voor
een brede maatschappelijke
discussie over herstel van
normen en waarden. In
Rotterdam heeft wethouder
Herman Meijer opgeroepen tot
een stadsetiquette: een moderne
invulling van het begrip
beleefdheid. Dat soort oproepen
zijn nodig in een samenleving,
waar fatsoen en respect voor te
veel mensen holle begrippen
zijn. We moeten de initiatieven
vanVlaardingerVanVeelen en
Rotterdammer Meijer
toejuichen. Er moet ruimte zijn
voor individuele expressie, je
mag best afwijken van
standaardgedrag, maar je mag
anderen geen kwaad doen. Er
groeien te veel mensen op, die
niet weten wat wel en niet kan.
En als ze het niet leren, niet
weten - hoe kunnen ze dan een
geweten ontwikkelen? Wat
opvoeders nagelaten hebben,
behoort de maatschappij te
corrigeren.
Maar de discussie moet van mij
verder gaan dan herwaardering
van ethiek en moraal. Het is
belangrijk om ondertussen
praktische maatregelen te
nemen. Enge plekken trekken
enge mensen aan. Dat is knap
vervelend, als ook normale
mensen op die enge plekken
moeten zijn. Het is bekend
dat leegstaande gebouwen
eerder doelwit zijn van
vandalen. Het is bekend dat
naargeestige betonmuren de
graffiti-spuiters aantrekken.
Lelijkheid trekt lelijkheid aan.
Daarom is er een opgave
voor gemeentebesturen,
corporaties, eigenaren van
gebouwen en terreinen, en
ook de Nederlandse
Spoorwegen, om zich van
lelijkheid te ontdoen. De
leefbaarheid in de stad, in
wijken en buurten, vraagt om
een grote campagne om wat
lelijk is mooi te maken. Om
die reden is het opzoomeren
een geweldige beweging. Een
vreedzame revolutie.
Straatteams knappen hun
eigen woonomgeving op.
Straten worden mooier,
gezelliger - en veiliger.
Daarom moeten de overheid,
de corporaties en de NS een
voorbeeld nemen aan wat
gewone mensen met wijk- en
buurtbeheer voor elkaar krijgen.
Kill de kilte!
Kor Kegel
1-n
-H
03
?3
-H
