Henk Slechte
Als directeur Diana Wind van het Stedelijk Museum en cultuurwethouder
Luub Hafkamp hun zin krijgen, heeft Schiedam over enkele jaren een
cultuurprimeur: het eerste historisch pakhuis in Nederland. In de grieperige
museumkoorts die in cultureel en bestuurlijk Schiedam woedt, heeft de
directeur van het Stedelijk Museum het Utrechtse adviesbureau Berenschot
laten opschrijven dat het Sint Jacobsgasthuis aan de Hoogstraat ten
enenmale ongeschikt is als museum, dat de wereld wacht op een Centrum
voor Moderne Nederlandse beeldende kunst in Schiedam, en dat de
historische collectie gevoeglijk kan worden opgeborgen in een pakhuis om
daar te sluimeren totdat ergens iemand voor een tentoonstelling een stukje
Schiedams zilver, een vaandel van een Schiedamse harmonie of een
maquette van een Schiedams gebouw nodig heeft. Leuk voor de nissen van
het VSB-theater aan de Schie, kirde zelfs een raadslid dat tijdens haar
maandelijkse maandagavondsluimering heel even in de verte een klok
hoorde luiden, maar geen klepel kon ontdekken. Cultuurwethouder Hafkamp
weet hoe het spel gespeeld wordt en constateerde in de raadsvergadering
van maandag 7 februari tot zijn grote, maar misschien niet geheel oprechte,
verbazing dat hij het aangenaam opvallend vond dat de visie van de
museumdirectie en de analyses en aanbevelingen van de onderzoekers van
Berenschot zo dicht bij elkaar liggen.
77 Musis
HOE EEN WEER
GASTHUIS
En de gemeenteraad? Die pruttelde wat in de
marge. Niemand vroeg het college waarom nu
plotseling het publiek het geheel laat afweten,
terwijl het museum onder Pierre Janssen, Hans
Paalman en Pieter Tjabbes weliswaar Goede Tijden en Slechte
Tijden heeft gekend, maar nooit zulke rampzalige als nu.
Niemand kwam zelfs maar op het idee de heren van het
college te vragen waarom zij een paar jaar geleden de raad een
kostbaar verbouwingsvoorstel hebben voorgelegd en er toen
dus kennelijk heilig van overtuigd waren dat het gebouw met
een miljoeneninjectie weer geheel 'museumsfahig' kon worden
gemaakt, terwijl ze nu met dezelfde overtuigingskracht de raad
voorhielden dat het gebouw volstrekt ongeschikt is voor
tentoonstellingen. Ook toen baseerde de wethouder van
cultuur zich op een peperduur rapport van een gerenommeerd
bureau. Ook toen had de directie van het museum om zo'n
onderzoek gevraagd en als gesprekspartner van de
onderzoekers gefungeerd. Kennelijk vroeg geen enkel raadslid
zich in zijn of haar avondsluimer af of het college toen of nu
de plank heeft misgeslagen, of die miljoenen van toen dan
misschien geheel over de balk zouden zijn gegooid, en of dat
met de miljoenen van nu wellicht ook het geval zou kunnen
blijken te zijn. En evenmin kwam het in het hoofd van de
doezelende vroede vaderen en moederen op het college te
vragen hoe een stad, die zichzelf trots een van de oudste
steden van Holland noemt, ooit de euvele moed zou kunnen
en mogen opbrengen zijn geschiedenis op te bergen in een
pakhuis. Was ook niet de algemeen directeur van deVW een
van de gesprekspartners van de berenschotters? De
gemeenteraad van Schiedam is maandagavond 7 februari alleen
even wakker geschrokken om opgelucht in te stemmen met
het voorstel van het college twee ton uit te trekken voor een
vervolgonderzoek. Dat is precies wat de Berenschotten van
deze wereld graag willen en wat laffe bestuurders plegen te
doen om een ingewikkeld probleem op de lange baan te
schuiven.
Voorzitter Siem Kosman van de Historische Vereniging heeft
met verbazing en ongeloof gelezen dat, volgens Berenschot, de
historische collectie zou moeten worden opgeborgen in een
pakhuis dat eufemistisch van het adjectief'historisch' is
voorzien, en hij heeft met schrik en bezorgdheid gehoord dat
de wethouder van cultuur en de meerderheid van de raad dat