M
Zr1"
"wËBmST |HH|I
S Ste-S
lf§§|ip
stSlJltiS
ÉfifMfeL
ES
En
3
111 Musis
IT*
'3
Hp
leidt. Ambitie hebben ze dus
niet, en als iemand die wel
heeft, halen ze hun schouders
op. En dat is nou precies het
grote verschil met
Vlaardingen: daar ligt de
ambitie op straat en daarom
valt het daar altijd tegen.'
Oud-kabouter en huidig
kritisch pvda-lïdVan der
Horst beseft dat zelfs
Schiedam een bestuur nodig
heeft. Hij analyseert vrolijk
verder. Het - kleine -
spraakmakend deel van de
Schiedamse bevolking vindt
de plaatselijke politiek een
'quantité négligable'. Men
vindt de kwaliteit matig en
de uitkomsten zelden
interessant. Daarom negeert
dit deel van de bevolking de
politiek, althans zolang die de
eigen belangen niet raakt.
Dat ligt net even anders bij
het overgrote, maar niet
spraakmakende deel van de
Schiedamse bevolking, de
traditionele onderlaag. Die
vindt iedere vorm van
autoriteit gevaarlijk, en
daartoe rekent men
nadrukkelijk de politiek: daar
moetje vooral niks mee te
maken hebben. Volgens Han
van der Horst zijn de bedoe
lingen van 'de politiek' niet
slecht. Raad en college
willen heus wel inspraak uit
de buurten, maar dat mislukt
voortdurend, omdat de
Schiedamse burger zo funda
menteel wantrouwend is.
Daarom vindt hij de functie
van hoofd communicatie in
Schiedam de belangrijkste
ambtelijke functie in
Schiedam en tegelijk een van
de moeilijkste van heel
Nederland. Gratis en voor
niks geeft hij een profiel voor
een nieuwe stedelijke
communicator: 'iemand die
zichzelf ziet als toekomstig
directeur van de Rijks
Voorlichtings Dienst, maar
nog heel jong is en dus nog
wat neer moet zetten, omdat
hij (of zij) zich anders niet
kwalificeert voor de RVD'.
Zulke mensen heeft
Schiedam op belangrijke
posities nodig. Ze durven iets
aan te pakken en zijn weer
weg, voordat ze teveel macht
hebben. Het recentste goede
voorbeeld vindt hij ex-
gemeentearchivaris Charles
Jeurgens. Die had forse
ambities. Hij moest ergens
beginnen en Schiedam was
toevallig beschikbaar. Daar
pakte hij met succes een
groot karwei aan, waarna hij
onmiddellijk kon door
stromen naar een betere baan.
Van het stadsbestuur mag
ook iets verwacht worden. Er
werken veel te veel ambtena-
ren in het stadskantoor, die
worden gekweld door het
gevoel dat ze hun inspiratie
niet kwijt kunnen. Zij lopen
voortdurend op tegen het
onbegrip van politiek en
bevolking: 'vooral raadsleden
hebben de neiging het
ambtenarenapparaat te
beschouwen als een groot
blok datje streng moet
controleren, en beseffen niet
of te weinig dat juist de raad
als het hoogste orgaan in de
gemeente de ambtenaren kan
gebruiken, inschakelen en
aan het werk zetten'. Als Han
van der Horst wethouder
was, zou hij het wel weten.
Hij zou ervoor zorgen dat de
raadsleden de ambtenaren
gebruiken. Dat zou de
kwaliteit van de bijdrage van
de raad aan het besturen van
de stad aanmerkelijk vergro
ten; als er tussen raadsleden
en ambtenaren een normale
interactie bestaat, is al die
controle overbodig. Han van
der Horst is niet voor niets
in het dagelijks leven beleids
medewerker!
En passant lost hij op
onorthodoxe wijze een aantal
heikele kwesties op. Hij vindt
het jammer dat het stadserf
geen feestplein is geworden,
want dat heeft Schiedam
hard nodig. Er was daar ooit
een kerkhof, en nu hangt er
weer de sfeer van een kerk
hof. De oplossing is eenvou
dig: haal die dure tegels eruit,
vergeet dat kostbare en
onzichtbare kunstwerk, en
maak er alsnog een feestplein
van. De bezwaren van de
mensen die daar appartemen
ten hebben gekocht, moetje
verder negeren: 'God jage
iedereen de stad uit die het
woord overlast gebruikt'.
Ook over het - nu nog -
Hemaplein heeft hij nage
dacht. Dat moet weer een
stukje stad worden met net
zulke smalle steegjes, bochten
en doodlopende hoekjes als
het vroegere Doelenhof. Dat
helpt bij het overstijgen van
gevaarlijke ambities: 'dood
lopende straatjes stemmen tot
nadenken'. De plannen van
Jan des Bouvries geeft Han
van der Horst graag het
voordeel van de twijfel. Het
heeft wel wat, een voorma
lige beurs die winkel wordt.
Dat duidt op historische
continuïteit: 'eigenlijk horen
daar in de 21ste eeuw, van
buiten af goed zichtbaar, van
die idioten met draagbare
telefoons te zitten, die put
opties doorgeven; het is
tenslotte een beurs'. Of dat
gedoe met Jan des Bouvrie
nou de redding van
Schiedam zal zijn, weet Han
van der Horst niet, maar het
is tenminste iets. Dat kan dus
00
Cl
5
30
