WODKA IN
DE WIND
mïiËMÊÊSÊËSmërnÊm
PLilNKCN
Musis 132
Na tien uur vliegen
overstappen in Atlanta.
Waarop? Geen vliegtuig, geen
crew. Na 4 uur wachten toch
de lucht in met als
eindbestemming Milwaukee,
The International Snow
Sculpting Championship.
Een opgewekte ondermaatse
fantastisch!!!
Snel stapelbedden aan de kant,
matrassen op elkaar,
schemerlamp mee uit de hal.
Onze cowboy verschijnt weer
en er volgt een korte
wandeling in de sneeuw naar
de plek waar alles om draait:
15 sneeuwblokken van 5 ton
per stuk wachten op
15 groepen om
omgetoverd te worden in
adembenemende, in het
voorjaar wegsmeltende
beelden. 15 blokken om
het schaatscentrum heen
waar een week later de
wereldkampioenschappen
schaatsen zullen
plaatsvinden. Slapen de
schaatshelden straks ook
in onze ijzeren
stapelbedden?
De andere groepen
druppelen ook binnen en
nemen plaats rond de
speciaal voor ons
geïnstalleerde biertap.
Good evening, guten
Abend, bon soir, buenas tardes,
dobrij wetsjer,...
Wij roken met man en macht
om de rookdetectors te tarten.
Zij werken niet.
Dag 2
Een hedendaagse cowboy met
de uitstraling van John Denver
neemt ons mee op sightseeing
per auto en te voet. Milwaukee
- een middelgrote stad met
vele gezichten en stijlen, met
als mooiste plek het museum
aan Lake Michigan, een grote
plas tussen Canada en de VS.
's Avonds gaan wodka, bier,
foto's en presentatiemappen
over de tafel. Door het tonen
van eigen werk ontstaan er
spontane contacten. Werk in
allerlei denkbare materialen.
Argentijnen, Frans-Canadezen,
behulp van
werktekening en
schaalmodel. Met
prikkeldraad zagen
wij enorme
stukken van het mmsmmm
sneeuwblok af. Iets STjjT*jj
té groot. Het eerste a»s»gst
stuk laten wij uit 1 I I
onze handen
glippen. Dan maar XgggJj*
de ladder
gebruiken als 'éjjg
glijbaan want de SS
afgezaagde stukken bhftgü
hebben wij nodig vü'-cW®
om ons beeld in de
lengte uit te
bouwen.
Deze avond trakteren de
Russen. Wodka natuurlijk. De
foto's gaan nog steeds rond.
Om exact 21.00 uur zie je een
Japanners, Amerikanen -
iedereen probeert met
iedereen te praten.
Dag 3
's Ochtends werkbespreking
en de verloting van de
plekken. Ons blok nummer 6
ligt helaas helemaal achterin,
Wij kijken de organisatoren
hef aan en mogen naar blok
nummer 13, omdat de Polen
niet zijn komen opdagen, 's
Middags eindelijk aan het
werk. Onze handen jeuken.
Wij staan lekker in de zon,
meten, zetten lijnen uit met
stoet Chinezen in
vleeskleurige pyama's richting
slaapzaal gaan. Toch een
handicap als je geen andere
talen spreekt.
Dag 4
Werken van negen tot zes. Na
het prikkeldraad nu verder met
kapmessen en raspen.
De ruwe vorm is er al, althans
voor ons. Het publiek barst los
met vragen: "Wat's it gonna
be?"
"The King we are dreaming
of" - antwoorden wij braaf
wel honderd keer.
Schiphol 23 januari 2000.
In het damestasje: prikkeldraad,
zaag, rasp en kapmes. Precies
wat drie dames nodig hebben
op hun reis.
cowboy ontvangt drie
slaapwandelaars.
Eindelijk het hotel. Hotel? Een
gigantische jeugdherberg met
slaapzalen vol stapelbedden in
TL-licht. Het is hier
