VRIJE ACADEMIE ZATERDAG VLAARDINGEN 10.00 - 16.00 UUR OOSTHAVENKADE 42 Musis 138 Medici-kapel inspireerden haar tot lange series tekeningen, van letterlijke natekeningen tot relatief abstracte werken. De vrouwenportretten naar Rubens konden gelden als directe voorlopers van haar latere diva's. De spaarzaamheid en het kleine formaat maakten allengs plaats voor grotere tekeningen met een overvloed van lijnen, alsof de schetsen en de voltooide tekening over elkaar heen gelegd zijn. Het werden myriaden van dikke en dunne, half weggeveegde en zwaar aangezette krijt- en houtskoollijnen, soms half verborgen of juist geaccentueerd door een halftransparante laag verf. Nieuwe modellen, vooral uit de wereld van de film en het toneel, deden hun intrede en zij namen kleur en detail met zich mee. Nog wel werden hun lichaamsdelen geregeld uitgewisseld om tot een 'supermodel' te komen. Marlon Brando, Anjelica Huston en Marilyn Monroe, weliswaar vaak ietwat door elkaar gehusseld en daardoor soms wat tweeslachtig, maar in ieder geval compleet van lijf en ledenen. Of overcompleet, want de onderliggende schetsen onthulden vaak meerdere sets armen en benen. Ook de literatuur vormde een bron van inspiratie en vooral de literatuur die beroemde laatste woorden tot onderwerp had. De werken uit deze periode kunnen worden samengevat onder de titel Famous last words. Het zijn niet zo maar de laatste woorden van een sterveling en overigens meestal niet eens de woorden die hij werkelijk heeft uitgesproken. Het zijn in verreweg de meeste gevallen slotakkoorden van mensen die tijdens hun leven al een plaats in de geschiedenis hadden verworven. En aangezien beroemdheden natuurlijk niet wordt toegestaan om met een toevallige onbenulligheid naar gene zijde af te reizen, zijn famous last words in de regel postuum aan de gestorvene toegedicht, dan wel door hemzelf bij leven en welzijn gecomponeerd. Christina de Vos heeft in befaamde en minder befaamde laatste woorden de poëzie van het stervensuur gezocht, en de ultieme naaktheid van de mens op het randje van de dood. Dat zij vooral oersaaie plechtstatigheden is tegengekomen, heeft haar eerder geboeid dan ontgoocheld. Het is een zelfde fascinatie als met diva's, die hun alledaagse persoonlijkheid maskeren met poses en pretenties: niet alleen de levende legende, maar ook de stervende VIP houdt de OPEN DAG wereld tot het uiterste op afstand met standsverplicht toneelspel. De werken uit Famous last words zeggen echter eerder iets over de etiquette van het sterven, dan over de mens in extremis. Tussen de beroemde laatste woorden en de fascinatie door het theater ligt maar een heel kleine afstand. Christina de Vos overbrugde deze in haar werken die het fenomeen 'diva' tot onderwerp hebben. De diva lijkt haar alledaagse persoonlijkheid afgeschud te hebben. Haar performance stopt niet in de coulissen, maar loopt dusdanig door in haar privé- leven, dat het nauwelijks is voor te stellen dat wij haar in de supermarkt tegenkomen. De diva is ogenschijnlijk één en al pauw, hoewel wij heus wel weten dat zij heimelijk óók een huismus is. Die mus is echter onbenaderbaar: de diva houdt het publiek op afstand en onderwerpt het met haar spel van illusies en pretenties. De diva's van. Christina de Vos zijn, zoals het diva's betaamt, op tournee geweest. In drie Nederlandse theaters heeft de kunstenaar een portrettengalerij met haar geliefdste diva's tentoongesteld. Het is een heuse hommage aan deze goddelijke vrouwen geworden, echter niet zonder hun gespletenheid aan het licht te stellen. De diva schittert dan wel in vol ornaat, maar onder de bonte laag verf, dus onder de make-up en de haute couture, schuilen zwarte krijtlijnen die een soberder en menselijker portret schetsen. Na de exposities in Nederlandse theaters kreeg Christina de Vos de gelegenheid om haar diva's groots uit te pakken in het Hamburgse Schmidts Tivoli. Een halfjaar lang is dit theater omgetoverd tot een tempel voor de 'godinnen', en voor evenzeer fatale vrouwen zoals de Sirene en de Sfinx. Er zijn wand-, venster-, kassa- en garderobediva's, een portrettengalerij met de vaste bespeelsters van het Tivoli, en ook diva-accessoires als de pump en het bontje zijn niet vergeten Ter gelegenheid van het tweehonderdvijftigste geboortejaar van Johann Wolfgang Goethe, maakte Christina de Vos een tentoonstelling voor het Rotterdamse Goethe-Institut. Een kolossale onderneming, niet alleen omdat het hier de allerkolossaalste Duitse dichter betreft, maar eens te meer omdat zij zijn allerkolossaalste werk als thema heeft uitgekozen: Faust. Onder de titel "Ich bin nur durch die Welt gerannt",is Christina de Vos allesbehalve door het magnum opus gerend. Niet dat zij uitvoerig heeft stilgestaan bij de intellectuele aspecten van het toneelstuk: als beeldend kunstenaar heeft zij vooral naar het werk gekeken, naar de beeldende zeggingskracht van Goethes taal en naar de soms komische, maar meestal tragische lotgevallen van Faust, Mephisto en Gretchen, de kijker ook binnen dit dramatische thema verbazend met die mengeling van schuchterheid die door alles heen zichtbaar blijft en het uiteindelijke resolute, zelfverzekerde beeld dat daaroverheen tenslotte het schijnbaar eerst zichtbare resultaat is.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2000 | | pagina 138