't PAARD
Hoogstraat 162 - Schiedam
Telefoon (010) 473 29 08
Podium Café
'de Graauwe Hengst'
Lange Haven 28
3111 CG Schiedam
Telefoon 010 4260566
207 Musis
lasertechniek
waterdruppels zijn
nagebootst. De
illustraties zijn
talrijk en de
opmaak
aantrekkelijk door
de grote mate van
afwisseling in de
pagina's. De
samenstellers
hebben afgezien
van overdadig
kleurgebruik. Die
soberheid misstaat
het boek niet en is
tevens in
overeenstemming
met de toepassing
van een
milieuvriendelijke,
chloorvrije - volledig
recyclebare papiersoort.
Zoiets misstaat het
waterleidingbedrijf niet.
Voor wat betreft de
geschiedenis van de
Rotterdamse
drinkwaterleiding was de
samenstellers het gras deels
voor de voeten weggemaaid
door de uitgave van 'De
Watermakers' in 1974 dat in
opdracht van de DWL werd
geschreven door Jan Dijkstra.
Ook dit hoort thuis in de
categorie van 'kloeke boeken'
en geeft in woord en vooral
beeld een prachtig en
kleurrijk overzicht van de
geschiedenis van het
Rotterdamse bedrijf. De
makers van Water naar de zee
zijn niet in de val getrapt
door die eerste uitgave te
willen herhalen. Hun
aandacht gaat vooral naar de
stichting van de vele
gemeentelijke bedrijven in
de regio en de overname
daarvan door het
Rotterdamse bedrijf en het
boek vormt op deze wijze
een logisch vervolg op de
uitgave uit 1974.
Toch vertoont de uitgave
voor wat Schiedam betreft
een manco. Het boek maakt
niet duidelijk wat er zich
precies in de Schiedamse
gemeenteraad afspeelde toen
de stichting van een
waterleidingbedrijf en de
havenuitbreiding aan de orde
waren. Een hardnekkig
misverstand wil dat het de
branders waren die de
waterleiding tegenhielden,
omdat hun bedrijven er niet
mee gediend zouden zijn. Van
den Noort en Blauw blijven
ook op dit punt in de
herhaling steken. 'Met name
de jeneverbranders(!)',
schrijven ze, 'lang
toonaangevend in de
Schiedamse nijverheid en de
gemeenteraad, zagen liever
een haven ten westen van
Schiedam. Vers Maaswater
kon het beste via een
waterleiding rechtstreeks naar
de branderijen worden
geleid. De levering van
gezuiverd Maaswater aan de
dichtbevolkte binnenstad
stond niet op het
verlanglijstje van de branders.
Dat zou de prijs van het
water alleen maar doen
stijgen'.
Deze passage doet de feiten
geweld aan. In de
gemeenteraad werden rond
de eeuwwisseling een aantal
mogelijkheden en
wenselijkheden besproken
ten aanzien van
drinkwatervoorziening en
zuivering van het
binnenwater. Uitgangspunten
bij de bespreking van een
SPIJS EN DRANK SALON
-H
CD
cS
3:
t
drinkwaterleiding waren drie
plannen. Eén, afkomstig van
Schiedamse industriëlen (lees:
branders en distillateurs)
bepleitte de stichting van een
particuliere Schiedamse
drinkwaterleiding. Het
tweede was een voorstel van
burgemeester Piet van Dijk
van Mathenesse om
drinkwater van Rotterdam te
betrekken. Het derde - het
plan Halbertsma - beschreef
een gecombineerde
drinkwaterleiding naar
Amsterdams model.
Amsterdam beschikte
namelijk (nog tot na de
Tweede Wereldoorlog) over
een dubbel waterleidingnet.
Het ene voorzag in
drinkwater dat van de
Duinwaterleidingmij
(opgericht door Jacob van
Lennep) werd betrokken, de
andere voerde minder
gezuiverd water uit de Vecht
aan voor wassen, blussen en
dergehjke. Dit water werd
aangevoerd tot aan de putten
in de straat zodat
vergissingen binnenshuis
uitgesloten waren. Het
voorstel van H.P.N
Halbertsma dat in 1882 werd
ingediend en dat het in
Schiedam uiteindelijk niet
zou halen (en daardoor tot
het misverstand leidde dat de
branders en distillateurs geen
oog hadden voor de
behoeften van de Schiedamse
bevolking), behelsde de
stichting van een apart
drinkwaterleidingbedrijf met
daarnaast de aanleg van een
industriewaterleiding die
gezuiverd Maaswater tot aan
de branderijen moest
brengen. Dit laatste werd
door de branders en
distillateurs in de raad onnut
geacht. Het enige
industriewater dat zij
gebruikten was voor de
koeling. Hiervoor was de
kwaliteit van het water uit de
havens voldoende. Het
noodzakelijke water voor het
industrieproces pompten de
