•1:
0!$
Jfit mm
mm
tl
mêÉSSmmÊÊmM
A
Wmim
A
i\
239 Musis
laatste geniet enige vermaardheid als de
Sixtijnse kapel.Toegegeven..., vanaf de
ivoren toren van Kunstgebouw gezien,
zijn dit slechts bagatellen zoals de
begeleidende krant haar geblaat vervolgt
met: 'Vanaf het midden van de jaren
zeventig heeft de kunst in de openbare
ruimte een veel experimenteier karakter
gekregen.
Kunstenaars maakten hun openbare
kunstwerken niet langer vanuit de
beschutte omgeving van het atelier om
het vervolgens in een stadscentrum te
onthullen, maar deden eerst onderzoek
naar de kwaliteiten en mogelijkheden
van zo'n stad'. Alsof de wereld niet vol
Constants New Babylon is het niet
anders geweest.
Maar goed..., de holpijperij van
Kunstgebouw kunnen we laten voor
wat het is. De Kunstestafette wordt er
voorVlaardingen niet minder belang
wekkend door. De basis wordt immers
gevormd door de Stadsvisie,Vlaardingen,
Koers op 2010. Mooier hadden de
organisatoren het niet kunnen treffen.
De stad is in z'n geheel onderwerp van
bespreking. Daar passen de visies van vijf
kunstenaars wonderwel is.
De enige Vlaardinger, onder de vijf
kunstenaars is Beaty Czetö, alhoewel zij
Vlaardingen overal om haar heen
allochtone inwoners die met hetzelfde
communicatieprobleem kampen. Maar
waar woorden tekortschieten, kunnen
beelden uitkomst bieden, denkt de
kunstenares. Beelden zijn universeel en
voor iedereen te begrijpen. Czetö zocht
contact met allochtone Vlaardingse
vrouwen, waaronder een groep
vluchtelingen uit voormalig Joegoslavië.
Samen met hen werkt ze aan een
universele beeldtaal. De voorwerpen die
samengevoegd worden in een installatie
zullen een visueel verhaal vertellen over
aangrijpende gebeurtenissen, over het
achterlaten van je thuisland en de reis
lil»?ff.
*r
r Jfe*-V otI. ijy
ISJiS
JNEN EN
EEN MUZIKALE POORT
staat met de merktekens van
ruimtelijke, maatschappelijke,
filosofische en religieuze beleving,
waarin de kunstenaar, als denker,
ontwerper en filosoof aan één stuk door
de afstand tussen kunstenaar en pubhek
aan de orde stelt.Vanaf Karnak tot
eigenlijk een import Vlaardinger is.
Twintig jaar geleden emigreerde ze
vanuit Hongarije naar Nederland. Czetö
herinnert zich nog goed hoe moeihjk
het toen vanwege het taalprobleem voor
haar was om met Nederlanders te
communiceren. Nu ziet zij in
naar een nieuwe toekomst. Beaty Czetö
ziet in al die vrouwen, in elk individu,
dezelfde sentimenten, een ratjetoe aan
overwegingen, gedachtenmolens,
ideeënkermissen, ze draaien rond en
rond, leven in een cirkel, je zou de
hersenpan moeten lichten om die
