Gold dit ook
voor de
Vlaardingen
Cultuur anno
2000?
_l
241 Musis
schorren van de Rijndelta bevolkten.
Kortom, een taai volkje dat, hun
doorzettingsvermogen ten spijt, toch het
loodje zou leggen. Gold dit ook voor de
Vlaardingen Cultuur anno 2000? En zo
ja, wat zou daar dan de oorzaak van
kunnen zijn? Om een antwoord op deze
prangende vragen te krijgen was een
onderzoeksexpeditie naar Vlaardingen
noodzakelijk.
Vanuit het Spartaans ingerichte
basiskamp in een flatwoning aan de
Koninginnelaan in Holy-Zuid werd
gedurende twee weken Vlaardingen
onder de loep genomen. Gebukt onder
hoge temperaturen, onweders en
burengerucht verkende de expeditie de
potenties en de gebreken van dat wat
typisch Vlaardings mag heten en
daarmee de Vlaardingen Cultuur anno
2000 vormt. Wat als buitenstaander
meteen opvalt, is de omvang en
massaliteit van de naoorlogse
stadsuitbreidingen.Vergelijkt men de
stadsplattegronden van de afgelopen
honderd jaar dan blijkt dat Vlaardingen
sinds 1945 vele malen in omvang is
toegenomen.
Het onderzoek dat Expeditie
Vlaardingen heeft ondernomen, richtte
zich met name op het marginale binnen
het grootschalige van de stadsuitbreidin
gen. De resultaten van het onderzoek
hebben tot een aantal voorstellen en
plannen geleid die tijdens de Kunst
estafette zullen worden gepresenteerd. In
het kader van renovatie en herstructure
ring worden thans tal van uitbreidings
wijken op de schop genomen, flats
worden zonder protest gesloopt.
Expeditie Vlaardingen wil aandacht
vragen voor het unieke karakter van de
naoorlogse wijken en pleit tijdens de
Kunstestafette door middel van een
paviljoentje dat in de geest van deze
wijken en hun bijpassende architectuur
is gebouwd voor een aandachtiger
omgang met deze buurten.
De meest concrete voorstellen zijn
gedaan door twee studenten van de
opleiding 0K5/beeldende kunst en de
publieke ruimte van de Hogeschool
voor de Kunsten in Arnhem. Mark
Mantingh noemt Vlaardingen een stad
iven,
/mv
met een uitgebreide groenstructuur.
Alleen is dit groen, net als andere
openbare ruimtes in woonwijken,
verwaarloosd. Ook heeft deze groene
stad nog andere eigenschappen, zoals de
fout gelopen ontwikkelingen van het
vierde kwadrant. Hierdoor kon er niet
worden uitgebreid tot een stad van
135.000 inwoners. Hij stelt voor om de
probleemgebieden die de stad rijk is, te
transformeren
tot de meest
kansvolle
buurten, door
iedereen uit
het
historische
stadshart en
naar de
buitenwijken
te krijgen.
In het najaar
van 2000
wordt er
daarom
gestart met
het zaaien
van
trifolium,
oftewel
klavertjesdrie. In de
zomer van 2001 kan er
dan gezocht worden
naar klavertjesvier. De
argeloze Vlaardinger
moet trouwens niet
vergeten om bij het
zoeken de mobiele
telefoon mee te nemen,
want geplukt mag het
klavertje niet worden.
Met het bellen van
0800- KLAVER is er
binnen vijf minuten
iemand ter plekke die
controleert of het
bewuste klavertje wel
daar is gegroeid. Zo ja,
dan wordt er een prijs door
burgemeester L.W. Stam uitgelooft. De
prijzen zijn beschikbaar vanaf 21 juni en
bestaan uit een eerste prijs van fl. 4000,-
vier prijzen van fl. 1000,-, veertig van
fl. 100,- en honderd van fl. 40,-.
Briljant is ook het idee van Mark van
Steenbergen, die de stadspoorten op een
nieuwe manier onder de aandacht wil
brengen. Op economisch gebied is de
eenwording met de regio van
levensbelang, meent van Steenbergen. In
deze tijd van globalisering lijkt het idee
van stadspoorten daarom ook
achterhaald, maar juist op dit moment
gaan gemeentes zichzelf profileren
binnen de regio. Belangrijke punten in
de Stadsvisie van Vlaardingen zijn 'de
yiilii
vergroting van de herkenbaarheid en
eigen identiteit van Vlaardingen binnen
de regio en een kwalitatieve verbetering
van de toegangspoorten'.
De gemeente Vlaardingen wil zich graag
richten op haar eigen bewoners en de
onsamenhangendheid als geheel
oplossen. Maar dit kan alleen door de
inwoners van de stad zelf. Met het
opnieuw zicht- en beleefbaar maken van
de stadsgrenzen zullen de Vlaardingers
hun identiteit sterker ervaren. Zijn
voorstel is om de stadspoort als
kunstvorm op een nieuwe
manier onder de
aandacht te
brengen.
Door reliëf
in de
toegangs
wegen aan
te brengen,
wordt er in
de auto
een
stadstune
ervaren.
Een
musicus
wordt
gevraagd
om een
muziek
stuk te
dat
speciaal
ontworpen is
voor
Vlaardingen.
De reliëflijnen
worden dan in
een bepaald
ritme op het
wegdek
geplaatst. De
inwoners,
alsmede de
bezoekers, die
de melodie
ervaren als een signaal voor een
bijzondere stad, kunnen zelf
bepalen hoe ze het ritme willen
afspelen. De snelheid waarmee je
over het kunstwerk rijdt, bepaalt
het tempo van het muziekstuk.
Welke van de vijf voorstellen
doorgang zullen vinden, is nog niet
duidelijk. Het is de bedoeling dat in
ieder geval twee projecten worden
uitgevoerd. Het debat dat op donderdag
6 juli plaatsvindt in de galerie van
Cultureel Centrum Hollandia moet
daarover meer helderheid verschaffen.
HVDS
