-k' i-
335 Musis
Wiegman, wethouder voor het markt
wezen, bekende zich op 1 september bij
de opening van een tentoonstelling in
de Grote Kerk publiekelijk tot fervent
lezer van de sappige en toch gedegen
bijdragen van Henk Slechte.
Dat was wel anders geweest. Musis stond
van meet af aan kritisch tegenover het
Schiedamse museumbeleid. Het was
meer dan eens een teken aan de wand,
dat de scherpte van de artikelen in
Musis omgekeerd evenredig was aan het
aantal reacties op intellectueel niveau.
De museumvrienden zwegen, sommigen
wilden het gewoon niet gelezen hebben.
Binnen de redactie werd spottend opge
merkt: „Hoe onschuldiger een nummer
van Musis, hoe groter de waardering die
je van je kennissen krijgt."
Wilhetminahaven, Vlaardingen
We hebben dus iets gedaan aan onze
kennissenkring.
Desalniettemin werd één van de
redactieleden van Musis, na een reeks
kritiek op het museumbeleid,
uitgenodigd voor de klankbordgroep die
door cultuurwethouder Luub Hafkamp
is ingesteld om te toetsen of een
toekomst als Centrum van Moderne
Kunst in een nieuwe huisvesting wel
draagvlak heeft en op realistische
verwachtingen is gebaseerd. De kritiek is
uiteindelijk toch serieus genomen.
Musis mag niet klagen. De artikelen
over de herstructurering van de
rivieroever in Schiedam en Vlaardingen
hebben het besef losgemaakt, dat de
pakhuizen aan de Koningin
Wilhelminahaven het behouden waard
zijn, omdat ze fantastische woonruimte
bieden in een historische context - kijk
naar de Entrepothaven op de Kop van
Zuid wat er mogelijk is! - en inderdaad
voelt PvdA-wethouder Kees van der
Windt zich moreel gesterkt om twijfels
bij het bedrijfsleven over een
woonfunctie aan de haven te
doorbreken. Van der Windt is Musis-
lezer.Wij groeten hem.
Musis schreef over het belang van sport
in de wijk. De vraag werd opgeworpen
of een verplaatsing van de sportvelden
bij de Westwijk naar de verre
Broekpolder wel een wenselijke
ontwikkeling was. Dat kwam aan. Na
vijftien jaar vijven en zessen over de
verplaatsing was de Broekpolder ineens
van de baan.
Musis toonde computeranimaties, die
Everard ter Haar had gemaakt van de
Poldervaart na de ziekenhuisbouw. Het
maakte zichtbaar hoezeer de ecologische
zone tussen de Maas en de Schie ter
hoogte van Bijdorp aangetast zou
worden. De weerzin in de Schiedamse
gemeenteraad tegen de
ziekenhuisplannen nam aanmerkelijk toe
en het had bijna geresulteerd in
afwijzing van het bestemmingsplan. De
bezwaren tegen de ziekenhuislocatie en
de gevoerde procedures zijn van dien
aard, dat ook de voorstanders van het
ziekenhuis in Bijdorp een knieval
maakten voor de protesterende
omwonenden, die - Musis tipt het maar
even aan - daarmee extra argumenten in
handen kregen om het bestemmingsplan
bij de provincie Zuid-Holland aan te
vechten.
Musis hamerde op nieuwe investeringen
in samenlevingsopbouw, op wijk- en
buurtbeheer (opzoomeren), op het
belang van samenwerking tussen
verenigingen en instellingen, op het
belang van goedkope winkels voor een
bevolking die veel minima telt. Musis
beschreef hoe dom het is om trots op je
stad te zijn als je niks voor die stad doet.
We schreven hoe die rijksweg tussen
Vlaardingen en Schiedam in de weg ligt
voor een aaneengroeien van de
tweelingsteden.
Als we terugkijken, was dat niet aan
dovemansoren gericht. Het grotesteden-
beleid en de stedelijke vernieuwing
noodzaken Schiedam en Vlaardingen tot
nieuwe investeringen in de sociale
samenhang. Onlangs zei de Schiedamse
burgemeester Reinier Scheeres in het
opzoomeren een ontwikkeling te zien,
waar alle wijken hun voordeel mee
kunnen doen, reden om eens goed naar
de Gorzen te kijken. Schoorvoetend
kwam samenwerking tussen natuur
vrienden en wijkactivisten tot stand,
tussen de milieubeweging en bewoners
verenigingen, tussen bewoners
verenigingen en ondernemers, tussen
middenstanders en straatteams. Aan de
noodzaak van goedkope winkels op de
Hoogstraat werd dit vooijaar in
Schiedam de Kunstestafette gewijd. Bij
de Stadsregio Rotterdam leeft de wens
om de A4 nog eens in een tunnel te
krijgen, niet alleen het nieuwe stuk door
Midden-Delfland, maar ook het
bestaande deel tussen het Kethelplein en
de Beneluxtunnel.
Musis bekritiseerde de stadsgesprekken,
die nog veel te weinig weg hadden van
interactieve beleidsvorming. Musis
pleitte voor kunst in de wijken. Er werd
gepleit voor meer kwaliteit in de
buitenruimte (Schiedam 2x zo mooi), er
werd aandacht gevraagd voor
sentimenten in het monumentenbeleid.
Musis raadde Schiedam en Vlaardingen
aan om eens bij buurstad Rotterdam te
spieken, omdat daar veel maatschappelijk
interessante projecten bestaan (Thuis Op
Straat, buurtbemiddeling, Pion: het
wegwijs maken van nieuwkomers in een
buurt)Musis pleitte voor wandel-
De Dijk, Vlaardingen
tochten en rondvaarten. Er werd
gewezen op het belang van
integratiebeleid voor 'alle chtonen'.
Vijfjaar Musis. Inderdaad zoeken
politici en ambtenaren nieuwe wegen
om beleid te maken in samenwerking
met bewoners en ondernemers. Er is
nog nooit zo veel gesproken over kunst
in de openbare ruimte als het laatste half
jaar. Er wordt door toeristen en
bewoners geklaagd over de verwildering
van de Schiedamse straten, kennelijk
vindt iedereen dat de stad tweemaal zo
mooi moet kunnen zijn. In het
monumentenbeleid krijgt de
belevingswaarde van panden in het
straatbeeld meer betekenis. De
Schiedamse corporatie Woonplus haalt
Rotterdamse projecten naar Schiedam
om van te leren voor de leefbaarheid.
Thuis Op Straat krijgt navolging in
Nieuwland. Het aantal voettochten en
rondvaarten neemt toe. De werkgroep
Hemelewij, genoemd naar de
beginletters van de achternamen van vijf
raadsleden, heeft het gemeentebestuur
aanbevelingen gedaan voor een multi
cultureel beleid. Vijf jaar Musis was de
moeite waard.
En nog zijn er mensen niet wakker.