www.debontekoe.nl
chocoladekunst
Een heel andere, persoonlijke weg
naar een heerlijke, nieuwe wereld.
Lange Haven 54, 3111 CH Schiedam, Tel.: 010 473 27 51
339 Musis
Schiedam ruim voorhanden. Het gevaar
bestaat daardoor dat er straks zaken, die
zonder dat zij zorgvuldig op hun waarde
voor de kunst en cultuur zijn
beoordeeld, zullen gaan verdwijnen of
dusdanig worden afgeknepen dat zij wel
beëindigd moeten worden op termijn.
Er moet immers energie worden
vrijgemaakt om aan de doelstelling van
het actieplan 'Cultuurbereik' te voldoen
en wat niet uit de lengte kan komen, zal
dan maar uit de breedte moeten worden
vergoed. Hoe zou het Visserijmuseum in
staat kunnen zijn om aan de ambitieuze
doelstellingen van de staatssecretaris
tegemoet te komen, waar moet de Vrije
Academie de middelen vandaan halen
en hoe kan een Stedelijk Museum uit
de beperkte beschikbare middelen
voldoen aan de wens om de
teruglopende publieke belangstelling om
te buigen naar een groei die zich ook
uitstrekt tot publieksgroepen die tot
dusver weinig belangstelling voor het
museum hebben getoond.
Het actieplan 'Cultuurbereik' stelt dat
activiteiten een zo groot mogelijk
publiek moeten bereiken. Daar lijkt veel
voor te zeggen. Schiedam kiest daarbij
voor een beleid dat allochtonen moet
prikkelen. Vlaardingen ziet meer in een
educatieve aanpak. Gevreesd moet
daarbij worden dat de honderdduizend
gulden - of dat wat er van over blijft -
gedeeld zal worden met de vele op
verschillende terreinen werkzame
organisaties. Wie allochtonen het
museum wil binnenleiden zal toch op
z'n minst moeten beginnen met het
maken van interessante programma's
voor en vooral mèt allochtonen. Precies
zoals het onmogelijk is om een cultuur-
educatiebeleid op poten te zetten vanuit
een bestaande organisatiestructuur.
De spoehng wordt op die manier te dun
om ook nog voedzaam te zijn.
Want, deel het door de staatssecretaris
beschikbaar gestelde geld maar gewoon
door de factor twintig en je houdt
kleine impulsjes over die nauwelijks
door Van der Ploeg waar te nemen
zullen zijn, laat staan dat van monitoring
sprake kan zijn.
Wat daarbij uit het oog verloren wordt,
is waar het uiteindelijk om gaat, namelijk
dat de inwoners van de stad daar in
culturele zin rijker van worden. Het
credo is verbreding door een groter - en
vooral meetbaar - bereik. Of dat bereik
ook zin zal hebben, valt vooralsnog niet
vast te stellen. Want komen allochtonen
vanuit een gesignaleerde culturele
behoefte of uit eenmalige nieuwsgierig
heid, of vanwege een gezellige middag
onder elkaar?. En voor wat de educatieve
benadering betreft kan uiteindelijk pas
na vijftien jaar gemeten worden of een
kind dat thans in groep zeven van de
basisschool zit en via projecten
kennismaakt met theater, artotheek en
kunstenaars, in zijn of haar latere leven
als volwassene meer kunst koopt en
meer concerten bezoekt dan wanneer
dat project er niet was geweest.
Uiteraard mag en moet de overheid er
op toezien dat binnen de samenleving
zoveel mogelijk groepen tot hun recht
komen. Stimuleren en bijsturen rekent
zij tot haar taak, initiëren mag maar dan
zonder een al te bemoeizuchtig
actieplan dat door z'n opdrachten er de
oorzaak van is dat de gehele kunst- en
cultuursector met zichzelf bezig moet
zijn, in plaats van haar activiteit te
richten op het bereiken van een zo'n
breed mogelijk pubhek en inhoud te
geven aan haar taken.
De hand aan de ploeg slaan heeft op die
manier tot gevolg dat extra middelen
versnipperd worden en dat in plaats van
één of twee zaken goed aan te
pakken van alles een beetje door elkaar
gebeurt en dan nog halfbakken.
Of het zover zal komen blijft natuurlijk
de vraag. En zeker of het actieplan
'Cultuurbereik' als aansporing wordt
opgevat voor een bilaterale
samenwerking. De Schiedamse keuze
voor een multiculturele invalshoek en
de Vlaardingse voor een educatieve
benadering scheppen bij uitstek een
basis voor nadere samenwerking. Musis
zal de ontwikkelingen in beide
richtingen natuurlijk volgen, evenals het
te ontwikkelen beleid op de gebieden
van de ruimtelijke ordening, de
stadsvernieuwing, cultuur en educatie.
Met het zwalkend beleid van de
rijksoverheid, zo nadrukkelijk
gedemonstreerd door Pronk en zijn
gedoodverfde opvolger Van der Ploeg
alsmede de beloften om op basis van
een duidelijke, nieuwe stadsvisie de
binnenstedelijke ontwikkeling in
Vlaardingen ter hand te nemen en de
zelfgegeven opdracht aan het
Schiedamse gemeentebestuur om de
bevolking beter te informeren en
directer te betrekken bij het dagelijks
bestuur, zal er aan onderwerpen geen
gebrek zijn de komende jaren.
Met nadruk hebben Schiedam en
Vlaardingen zich bovendien
uitgesproken voor een gezamenlijke
promotie. Maar promotie heeft pas
werkehjk zin als beide steden achter het
uiterlijk vertoon dat met drommen
tegelijk toeristen moet lokken, ook
initiatieven ontwikkelen die de
gepropageerde twee-eenheid zichtbaar -
of in ieder geval aannemelijk - maken.
Op het gebied van educatie,
gezondheidszorg, organisatie van
openbare diensten en nutsbedrijven en
muziekonderwijs gebeurt dit al. Op
andere gebieden zoals cultuur, samen
levingsopbouw, stadsontwikkeling en het
verenigingsleven valt er nog een hoop te
doen. Musis houdt u op de hoogte.
