■ette $m korte
ynaajedmgen.
De Stadsgehoorzaal in
Vlaardingen is nieuws. En zal dat
voorlopig wel blijven. Wat is het
Vlaardingen waard om dit
bijzondere, bijna^monument en
theater te behouden. Met het
voorstel om het R
heeft het CDA -
nooit pleitbezorg fm
podiumkunsten
bijdrage gele
lopende discus.
laten weten niei
te zijn in cultuur
Frans Assenben
geschiedenis oA
prelude voor de fangezputen
mening van Henk Sh
EEN MOOIE ZAAL
Toen na de oorlog de
wederopbouw van start ging,
realiseerde in 1947 burgemeester
en de wethouders van Vlaardingen
zich dat het culturele en
verenigingsleven in zijn ontwikkeling
werd geremd door een ernstig tekort aan
zaalruimte. Alhoewel diverse instanties
probeerden daarin verandering aan te
brengen, leverde dat geen resultaat op. B
W namen toen het voortouw en
stelden de gemeenteraad voor om naast
de zaal Harmonie aan de Schiedamseweg
een nieuwe zaal te bouwen. In 1950
werd het voorstel aangenomen om naast
de zaal Harmonie een nieuwe
stadsgehoorzaal te stichten. De
Harmonie bleef dus zoals hij was.
Aan de Utrechtse architect ir. S. van
Ravensteyn werd gevraagd een
voorlopige schets te maken. Hij maakte
plannen voor een geheel nieuwe
stadsgehoorzaal aangezien restauratie van
de Harmonie niet haalbaar was gebleken.
Het gebouw zou 700.000 gulden gaan
kosten maar al snel kwam er een ton bij!
Via fondsen van het bedrijfsleven
(waarin de Bataafse Petroleum
Maatschappij, later Shell, Caltex en
Cincinnati deelnamen) en de gemeente
Vlaardingen stemde de gemeenteraad in
het najaar van 1950 in met het oprichten
van de zaal.
De bouw kon van start gaan en op 28
april 1952 volgde de opening. Plotseling
leek de oude vissersplaats een grote stad.
Auto's reden af en aan om de minister
van onderwijs, kunsten en
wetenschappen, prof. Dr. EJ.Th. Rutten,
de staatssecretaris voor de
volksgezondheid, dr. P. Muntendam, en
andere belangrijke personen af te leveren
bij het nieuwe gebouw. Ineens had
Vlaardingen een cultureel hart gekregen:
de Stadsgehoorzaal! Een blijspel in vier
bedrijven, 'De bruiloft van Figaro', werd
door het gemeentebestuur aan de
genodigden aangeboden.
De sierlijke creatie van Van Ravensteyn
viel in de smaak. De wandelgangen, de
grote zaal met de mooie akoestiek, de
fraaie trappen, men vond het prachtig.
Slechts de enigszins 'benepen'
toegangspartij kreeg kritiek te verduren:
keukendeuren! Burgemeester Heusdens
spoorde in zijn openingstoespraak de
Vlaardingers aan om de zaal goed te
bewaren: 'Laten wij als stad trachten deze
mooie zaal waardig te zijn' Hij
bedankte de instellingen die diverse
zaken aan de Stadsgehoorzaal hadden
geschonken. 'Dit gebouw betekent niet
alleen een verbetering van de bestaande
toestand, maar wij krijgen nu pas de kans
een eigen cultureel leven op te bouwen'.
In de loop van de jaren tachtig gingen er
stemmen op de Harmonie en de
Stadsgehoorzaal te slopen. Een aantal
Vlaardingers ageerde fel tegen deze
plannen. Een nieuw theater aan het
Buizengat moest allure geven aan de
stad. Er werd een typisch politieke
oplossing gevonden om de bekende kool
en de geit te sparen: opknappen! Het
complex aan de Schiedamseweg
onderging in de zomer van 1992 een
gedaanteverwisseling. Aan de voorzijde
werd, in de geest van de tijd, een nieuwe
entree aangebracht. Wethouder Van der
Windt kondigde bij die gelegenheid aan
het theaterbeleid van de Stadsgehoorzaal
in de toekomst te laten exploiteren door
een stichting. De gemeenteraad denkt er
echter anders over en veegt met een
achteloos gebaar de plannen van tafel.
En nu? In oktober 2000 verschijnt
eindelijk het rapport dat een onderzoek
deed naar de toekomst van het complex.
Het verslag geeft echter geen antwoord
op de vraag hoe nu verder. 'Slopen', zegt
CDA-raadslid Cees van Oosterom. En
breekt daarmee ongewild een discussie
open die veel dieper gaat en tot de vraag
komt hoe Vlaardingen zichzelf ziet als
regionaal cultureel centrum. F.W.A.
397 Musis