■ette $m korte ynaajedmgen. De Stadsgehoorzaal in Vlaardingen is nieuws. En zal dat voorlopig wel blijven. Wat is het Vlaardingen waard om dit bijzondere, bijna^monument en theater te behouden. Met het voorstel om het R heeft het CDA - nooit pleitbezorg fm podiumkunsten bijdrage gele lopende discus. laten weten niei te zijn in cultuur Frans Assenben geschiedenis oA prelude voor de fangezputen mening van Henk Sh EEN MOOIE ZAAL Toen na de oorlog de wederopbouw van start ging, realiseerde in 1947 burgemeester en de wethouders van Vlaardingen zich dat het culturele en verenigingsleven in zijn ontwikkeling werd geremd door een ernstig tekort aan zaalruimte. Alhoewel diverse instanties probeerden daarin verandering aan te brengen, leverde dat geen resultaat op. B W namen toen het voortouw en stelden de gemeenteraad voor om naast de zaal Harmonie aan de Schiedamseweg een nieuwe zaal te bouwen. In 1950 werd het voorstel aangenomen om naast de zaal Harmonie een nieuwe stadsgehoorzaal te stichten. De Harmonie bleef dus zoals hij was. Aan de Utrechtse architect ir. S. van Ravensteyn werd gevraagd een voorlopige schets te maken. Hij maakte plannen voor een geheel nieuwe stadsgehoorzaal aangezien restauratie van de Harmonie niet haalbaar was gebleken. Het gebouw zou 700.000 gulden gaan kosten maar al snel kwam er een ton bij! Via fondsen van het bedrijfsleven (waarin de Bataafse Petroleum Maatschappij, later Shell, Caltex en Cincinnati deelnamen) en de gemeente Vlaardingen stemde de gemeenteraad in het najaar van 1950 in met het oprichten van de zaal. De bouw kon van start gaan en op 28 april 1952 volgde de opening. Plotseling leek de oude vissersplaats een grote stad. Auto's reden af en aan om de minister van onderwijs, kunsten en wetenschappen, prof. Dr. EJ.Th. Rutten, de staatssecretaris voor de volksgezondheid, dr. P. Muntendam, en andere belangrijke personen af te leveren bij het nieuwe gebouw. Ineens had Vlaardingen een cultureel hart gekregen: de Stadsgehoorzaal! Een blijspel in vier bedrijven, 'De bruiloft van Figaro', werd door het gemeentebestuur aan de genodigden aangeboden. De sierlijke creatie van Van Ravensteyn viel in de smaak. De wandelgangen, de grote zaal met de mooie akoestiek, de fraaie trappen, men vond het prachtig. Slechts de enigszins 'benepen' toegangspartij kreeg kritiek te verduren: keukendeuren! Burgemeester Heusdens spoorde in zijn openingstoespraak de Vlaardingers aan om de zaal goed te bewaren: 'Laten wij als stad trachten deze mooie zaal waardig te zijn' Hij bedankte de instellingen die diverse zaken aan de Stadsgehoorzaal hadden geschonken. 'Dit gebouw betekent niet alleen een verbetering van de bestaande toestand, maar wij krijgen nu pas de kans een eigen cultureel leven op te bouwen'. In de loop van de jaren tachtig gingen er stemmen op de Harmonie en de Stadsgehoorzaal te slopen. Een aantal Vlaardingers ageerde fel tegen deze plannen. Een nieuw theater aan het Buizengat moest allure geven aan de stad. Er werd een typisch politieke oplossing gevonden om de bekende kool en de geit te sparen: opknappen! Het complex aan de Schiedamseweg onderging in de zomer van 1992 een gedaanteverwisseling. Aan de voorzijde werd, in de geest van de tijd, een nieuwe entree aangebracht. Wethouder Van der Windt kondigde bij die gelegenheid aan het theaterbeleid van de Stadsgehoorzaal in de toekomst te laten exploiteren door een stichting. De gemeenteraad denkt er echter anders over en veegt met een achteloos gebaar de plannen van tafel. En nu? In oktober 2000 verschijnt eindelijk het rapport dat een onderzoek deed naar de toekomst van het complex. Het verslag geeft echter geen antwoord op de vraag hoe nu verder. 'Slopen', zegt CDA-raadslid Cees van Oosterom. En breekt daarmee ongewild een discussie open die veel dieper gaat en tot de vraag komt hoe Vlaardingen zichzelf ziet als regionaal cultureel centrum. F.W.A. 397 Musis

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Musis | 2000 | | pagina 397