wFm
liiV:*-
feil
'4$.
Musis 162
Noch de 'vrienden' noch 'VIA', noch individuele kunstenaars
mochten buiten lovende woorden rekenen op enige
substantiële hulp.
Tussen de vroege jaren zestig en jaren negentig vallen enkele
parallellen te trekken. Het Stedelijk Museum was lelijk in de
versukkeling geraakt en wat binnen Schiedam aan kunstenaars
huisde en werkte was geheel op zichzelf aangewezen. De
Beeldende kunst werd stiefmoederlijk behandeld en dus leek
de tijd rijp om tot actie te komen en te trachten om vanaf
een eigen platform de dialoog met bestuur en samenleving
aan te gaan.
Inmiddels zijn de tijden veranderd. Het Stedelijk Museum
schudde onder het beleid van interim-directeur Pieter Tjabbes
en directeur Diana Wind het stof van zich af en is druk bezig
om zich opnieuw te profileren. Ook de afdeling Cultuur is
actief geworden op het gebied van de beeldende kunst en
daarnaast hebben zowel de Artoteek als Pand Paulus in meer
of mindere mate een vast publiek aan zich gebonden. Het
opdrachtenbeleid op het gebied van de beeldende kunst is
versterkt en zowel binnen als buiten Schiedam is de
belangstelling voor de beeldende kunst en toepassing ervan in
de openbare ruimte beduidend toegenomen. Er zijn discussies
aan de gang en wie het aantal manifestaties waarin de
beeldende kunst op één of andere manier een rol vervult, zou
willen aflopen heeft dagwerk.
De noodzaak om culturele ontwikkelingen vanaf een eigen
platform van kunstenaars te stimuleren is afgenomen. Maar
dat zegt natuurlijk niets van de betekenis ervan. Die zou
onverminderd groot kunnen zijn.
Jolande Bosch is één van de nieuwe jonge bestuursleden van
KunstWerkt en als zodanig medeverantwoordelijk voor het
tentoonstellingsbeleid van Pand Paulus.
Jolande Bosch; Iluust Werkt is een stichting die in het leven
geroepen is om ruimte te scheppen voor gezamelijke
initiatievenen krachtenbundeling. Het gevaar dreigt soms dat
de organisatie verwordt tot een soort belangenvereniging die
deelnemers van expositie- en verkoopmogelijkheden voorziet.
Je merkt ook dat op die manier tegen manifestaties wordt
aangekeken. Wat bedoeld was als stimulerende evenementen
waarop de leden gezamenlijk tot initiatieven kwamen zoals
een Blurp of Het Portiek dreigt nu te verzanden in
gezamenlijke tentoonstellingen. Daar is niets op tegen als
kwaliteit en inhoud maar het uitgangspunt zijn. De praktijk is
echter dat voor sommige dit de enige tentoonstellingen zijn
waaraan ze deelnemen. Dat is niet goed voor KunstWerkt en
dat is niet goed voor de kunstenaars zelf. Je schiet er niks mee
