WEG
Musis 307
309 Sjef Henderickx verwijt Schiedam
gebrek aan historisch besef.
Henk Slechte
312 Vlaardingers houden van zoet en
niet van kunst
Cornelis Pons bezocht Hans
Rikken
316 Midden Delfland, een monument
van polderoverleg
Kor Kegel
320 Het spookt aan de Schie.
De geest uit de fles wil terug naai
de wijnhandel
Peter de Lange
325 Het Holyziekenhuis: een
monument dat behouden moet
blijven
Bert van Bommel
326 De nationale jeneverproeverij
Henk Slechte
327 De stad als decor
Bert van Kan
329 HetVlietland-ziekenhuis: een
scenario van onkunde en knullig
bestuur
Kor Kegel
333 Als de gemeentepolitiek wil
overleven, moet ze nu beginnen
met het zoeken naar bekwame
vertegenwoordigers
Arij Maarleveld
334 Kruikjes jenever en beeldende
kunst
Saskia van Herwijnen nam deel
aan de kunstuitwisseling Schiedam
Velenje
337 Why me Lord?
Hans van der Sloot
Fotografie: Paul Meuldijk,
Jan van der Ploeg, Henk Tas
Het ziekenhuis gaat weg uit Schiedam. Niet ten gevolge van de acties van de
bewoners van Bijdorp zoals het Schiedamse gemeentebestuur gemakshalve
suggereert is de mening van Kor Kegel in deze Musis. Hij schrijft hoe acties
het gevolg waren van het gestuntel van datzelfde gemeentebestuur dat koste
wat kost vasthield aan een even ongelukkige als ongewenste lokatie en zich
niet wilde laten overtuigen dat een andere plek betere perspectieven bood
door argumenten vanuit de bevolking, milieugroeperingen, verkeersdeskun-
digen en tenslotte het provinciaal bestuur. Met als gevolg dat procedures niet
op de juiste manier werden gevolgd, essentiële informatie werd achter
gehouden en eindeloze bezwaarprocedures moesten worden gevoerd.
Kegel komt in deze Musis kortom tot de conclusie dat het gemeentebestuur
de blamage van het vertrek van hetVlietland ziekenhuis naar Vlaardingen
grotendeels aan zichzelf te danken heeft. En bovendien dat dit bestuur
allerminst lering wenst te trekken uit de gebeurtenissen. Integendeel; de
bewoners van Bijdorp en het ziekenhuisbestuur krijgen de zwarte Piet
toegespeeld, een reden voor zelfkritiek wordt hierin niet gevonden en
bovendien onnodig geacht nu grotesteden-onderzoeker Elco Brinkman na
gje Schiedam de stad met een aai over de bol en de aansporing om
toch 'vooral door te pakken' weer verlaten heeft.
Weg zijn ook de plannen om de historie van Schiedam tot een vitaal onder
deel te maken van de stedelijke cultuurbeleving. Met geschiedenis heeft
Schiedam nooit zoveel opgehad, al geeft de stad nog zo graag hoog op van
haar monumenten. De deplorabele staat waarin de grootste en belangrijkste
historische gebouwen zich bevinden, onderstreept dit. Het huidige stads
bestuur is opgeknapt met verwaarlozing over een lange periode. Maar ook het
recente beheer van de museale historische collecties vertoont mankementen.
Het cultureel historisch erfgoed ligt her en der in de stad verspreid in kelders
en schuren opgeslagen. Een gemeentelijke accountant kwam tot de
ontdekking dat historische voorwerpen tot een verzekerde waarde van een
kleine zevenhonderdduizend gulden, al jaren spoorloos waren. Weg.
In de gesprekken van het gezelschap - zichzelf als respectabel en representatief
prijzende - burgers die in een klankbordgroep mogen meepraten over het
museale beleid voor de komende de jaren, is de stadsgeschiedenis geen
onderwerp van betekenis. De voorzitter van de Historische Vereniging Siem
Rosman heeft deze klankbordgroep inmiddels verlaten, waarmee het
onderwerp 'historie' daar in zoverre weg is van de cultuuragenda, dat het
ambtelijk voornemen om voorwerpen uit de historische collectie aan
belangstellenden te leen te geven, nu gladjes met het eerstvolgende glas wijn
kan worden doorgespoeld. Ach..., er zal wel eens een stukje zoekraken of
beschadigen, maar dat is nu eenmaal de prijs van gezonde ambitie.
Weg lijkt tenslotte ook het nieuwe elan waarmeefichiedam zich nog maar vijf
jaar geleden, zo luidruchtig, afficheerde. Weg.zijn in ieder geval de
ambtenaren, die de vernieuwingen moesten uitdragen. Onwillekeurig dringen
zich de woorden op waarmee het jonge D'66 bij monde van tekstschrijver
MartinVeltman ooit furore maakte:'Ons bestel is ziek en moe. Het schippert.
Weifelt. Zeurt'. Maar ook de durf van D'66 is inmiddels weg. Althans bijna.
'Schiedam schenkt meer dan u denkt' zal uit een ander vaatje moeten tappen.
Bij de omslag: Henk Tas 'Chop, Chop', 1998
MUSIS oktober 2001, jaargang 7, no. 9
Musis verschijnt 11 maal per jaar en informeert en
opinieert onafhankelijk op het brede gebied van
cultuur en samenleving in Schiedam/Vlaardingen en
de regio.
Uitgegeven door Stichting MUSIS Schiedam.
Redactie: Marianne Ames, Sjef Henderickx, Henk
Horsten, Bert van Kan, Kor Kegel, Bea Oomens,
Henk Slechte, Arij Maarleveld, voorzitter
Eindredactie: Hans van der Sloot
Redactie- en administratie: Broersvest 75-77,
3111 ED Schiedam, tel./fax. 010 - 4735518
Abonnementen: Door telefonische opgave en storting
van (minimaal) 55,- (jaarabonnement 2001) op
rekeningnummer 81.33.79.555 Fortis-bank onder
vermelding van 'Musis'. Opzeggingen schriftelijk
2 maanden voor beëindiging abonnementsperiode.
Advertentie-exploitatie:
De Hollandse OndernemingVOF
Zetwerk en lithografie: DTPiet Gouda
Druk: Drukkerij Mercator Schiedam
