moet
te maken willen hebben.
am
MUM
315 Musis
SBSfe: p-:;t-
A
n^^mmsm
WW
Het jongste moerasplantje is het stuk "Melk en Honing",
inderdaad wonderschoon, van de Vlaardingse toneelschrijver
Ger van Veen, geregisseerd door Rikken, die eerder zelf als
acteur figureerde in de Arthur Miller-klassieker "Van de brug
af gezien". De dood van een kind luidt in "Melk en Honing"
ook de dood in van de liefde tussen een man en een vrouw.
Rikken regisseerde het stuk met strakke hand. "Klein" spel in
een minimaal decor van slechts een kale tafel, waardoor de
wrange dialoog van de man en de vrouw een maximale
zeggingskracht krijgt. Het publiek (vanwege de
brandveiligheid mogen er slechts veertig bezoekers toegelaten
worden) zit dicht op de spelers, de emoties zijn soms bijna
fysiek voelbaar. Het stuk werd goed ontvangen. Ook een
extra-voorstelling voor leden van de Culturele Raad oogstte
bewondering en lof. Dan moetje in Vlaardingen oppassen.
Oppassen om niet doodgeknuffeld te worden. Dat weet
Rikken. Zelf stond hij ooit aan de wieg van de wilde sociëteit
B'Bwana die ten gronde ging aan het eigen succes.
"Er gebeurden fantastische, tot dan toe voor Vlaardingen en
deze regio volledig onbekende dingen," memoreert hij.
"De Nieuwe Snaar trad er op. Het Shuzzaku Dormu
Danstheater hield een weeklang een workshop in ons pandje.
Er kwamen zelfs mensen uit Berlijn en Parijs kijken. Ik had
soms slapeloze nachten, honderd tot honderdvijftig mensen
samengepakt op een zolder met een smalle trap als toegang en
(nood)uitgang. Levensgevaarlijk
B'Bwana moest om die reden (en andere in politieke nevelen
gehulde redenen) dicht en stierf zo een veel te vroege dood.
De vraag is hoe 't het Roth-theater zal vergaan. De groep
werkt nog steeds met een zeer kleine subsidie. Het blijft
voornamelijk liefdewerk. De ruimte aan de Kuipershof (een
voormalige drukkerij in voorheen Zesde Achtersteeg) kan
voorlopig nog twee jaar gehuurd worden.Voor het volgende
seizoen staan er in elk geval twee stukken op het programma.
Dat zijn de klucht "Knecht van twee meesters" van Coldoni
onder regie van FredVaassen en het cabareteske stuk
"De laatste socialist", weer van Ger van Veen en weer onder
regie van Hans Rikken. Momenteel werkt hij, meer in de rol
van producent, hard aan het opbouwen van een netwerk en
legt hij contacten met andere theatergroepen en
schouwburgdirecteuren om het stuk "Melk en Honing"
de stad uit, het land in te krijgen. Dat moet hij dan tussen het
schilderen door doen. Van doeken, gezichten, meer gat dan
hoofd, van verminkten uit de Eerste "Wereldoorlog die hem
fascineren en ander minder expliciet werk dat klaar moet zijn
voor verschillende exposities in Rotterdam. Daarnaast speelt
hij klarinet en sopraansax in een zigeunerensemble rond Kees
Kortleven, waarmee hij regelmatig optreedt.
En zo komen alle lijnen uit het verleden samen in het
factotum Hans Bakken. Soms verwarrend en vermoeiend,
geeft hij toe, maar hij zou niet anders willen.
In zijn atelier ontvangt hij regelmatig scholieren en als
gastdocent bij het middelbaar onderwijs laat hij leerlingen
kennismaken met beeldende kunst. Hij praat lachend over zijn
klassen, bijna vertederd. "Sommigen steken hun lesboek in
brand, zodat er alleen maar een geblakerd rugje van overblijft.
Twee keurige meisjes, met de juiste merkjes in hun kleertjes,
schraapten volkomen onverwacht hun keel en rochelden erin.
Van mij mag dat. Je moet zoveel mogelijk aanbieden, laat ze
maar experimenteren en rommelen. Het is opvallend hoe
moeilijk de meesten zich uiten. Ik zeg altijd datje niet per se
goed hoeft te kunnen tekenen of schilderen of beeldhouwen
om een kunstenaar te worden. Als je op je dertiende iets
maakt, naar buiten brengt in welke vorm dan ook, hoe
onbeholpen ook, ben je misschien ook eerder in staat om
afstand te doen van een bepaalde emotie of gedachte.
Dan hoefje dat niet nog eens op je drieënveertigste bij een
psychotherapeut te doen."
Aldus Rikken alive and kicking in Vlaardingen, dat nu weer
aan zet is. I
